Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007

"Πως μπορούμε να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό με 1.000.000 τσιμπήματα μέλισσας"


Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα πρόκειται να τα ακούσουμε από τον Τζον Χόλογουεη, αυτή την Πέμπτη, στην Πάντειο. Μια διοργάνωση της "ΑΛΑΝΑ".

ΠΕΜΠΤΗ 1 ΜΑΡΤΗ, ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ «ΣΑΚΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑΣ»,ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, 7μ.μ.

Ο Blackangel θα είναι φυσικά εκεί.

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007

Ο Τζον Χολογουέι (John Holloway), έρχεται στην Ελλάδα.

Από τον ΙΟ της Ελευθεροτυπίας (24/02/07):

"Ο Τζον Χολογουέι (John Holloway), καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών στην Πουέμπλα του Μεξικού, έρχεται στην Ελλάδα για να μιλήσει σε ανοιχτή συζήτηση που διοργανώνει την ερχόμενη Πέμπτη η ομάδα ΑΛΑΝΑ.

Συγγραφέας, μεταξύ άλλων, και του βιβλίου «Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία» που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Σαββάλας», ο Τζον Χολογουέι διερευνά τις προοπτικές μιας ριζικής κοινωνικής αλλαγής εμπνεόμενος από τα σύγχρονα κινήματα της Λατινικής Αμερικής με τα οποία το έργο του βρίσκεται σε συνεχή συνομιλία.

«Να προχωρήσουμε ρωτώντας», προτείνει ο Χολογουέι, υιοθετώντας ένα εύγλωττο σύνθημα των ζαπατίστας. Στη σκέψη του, η προοπτική της ανθρώπινης χειραφέτησης προϋποθέτει τη διατύπωση νέων ερωτημάτων, τα οποία κλονίζουν τις παλιές βεβαιότητες και οδηγούν στην επεξεργασία καινοτόμων αναλυτικών εργαλείων που έρχονται να ανατρέψουν τις θεωρητικές κα πολιτικές επιλογές των «κλασικών» επαναστατικών κινημάτων. Η επεξεργασία εννοιών που ανανοηματοδοτήθηκαν από τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής (τυπικό παράδειγμα τα περιεχόμενα της «αξιοπρέπειας» όπως προτάθηκαν από το ζαπατίστικο κίνημα), η σημασία της πάλης ενάντια στον ετεροπροσδιορισμό, η αμφισβήτηση του ρόλου της πρωτοπορίας και η απόρριψη του μοντέλου της δι' εφόδου κατάληψης της εξουσίας, η επίπονη καθημερινή πάλη ως χειραφετητικό πείραμα συνιστούν ελάχιστα μόνο σημεία της ενδιαφέρουσας παρέμβασης του Χολογουέι, στην οποία ενσωματώνονται δημιουργικά τα οράματα, οι εμπειρίες και οι πρακτικές των εξεγερμένων της Λατινικής Αμερικής.

Ζητήσαμε από τον Τζον Χολογουέι να μας μιλήσει για τις πρόσφατες εξελίξεις στη Λατινική Αμερική και να μας σχολιάσει τις πολιτικές των κυβερνήσεων και τη δυναμική των κινημάτων:

- Την εποχή αυτή γινόμαστε μάρτυρες μιας μείζονος αλλαγής στη Λατινική Αμερική, καθώς οι κυβερνήσεις εμφανίζονται να αμφισβητούν την αμερικανική κυριαρχία και να παίρνουν μέτρα κατά της κοινωνικής αδικίας. Υπάρχουν διαφορές στη στάση, την κοινωνική φυσιογνωμία και τις πολιτικές προοπτικές των κυβερνήσεων αυτών;

Τζ. Χ.: Πιστεύω πως η Λατινική Αμερική είναι τη στιγμή αυτή ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό μέρος, ζοφερό και συναρπαστικό συνάμα. Η πλέον προφανής εκδήλωση της πραγματικότητας αυτής, κυρίως για τον εξωτερικό παρατηρητή, είναι η άνοδος των αριστερών κυβερνήσεων, αλλά οι κυβερνήσεις αυτές είναι τα αντιφατικά αποτελέσματα κατά πολύ βαθύτερων διεργασιών πάλης: Η εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001 στην Αργεντινή οδήγησε στην πτώση της δεξιάς και, ενδεχομένως, στην εκλογική νίκη του Κίρχνερ, οι μεγάλες κινητοποιήσεις στη Βολιβία, αρχικά στον Πόλεμο του Νερού και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Αερίου, οδήγησαν στην εκλογή του Εβο Μοράλες, τα χρόνια της πάλης του κινήματος των ακτημόνων και των συνδικάτων στη Βραζιλία οδήγησαν στην επιτυχία του Λούλα, τα χρόνια της πάλης και της δυσαρέσκειας στη Βενεζουέλα οδήγησαν στον Τσάβες, κ.ο.κ. Και στο Μεξικό, όπου έχουμε μια νέα και εξαιρετικά καταπιεστική δεξιά κυβέρνηση, οι αγώνες της Οαχάκα, των ζαπατίστας και άλλων πολλών κινημάτων παρά τρίχα να οδηγήσουν στην εκλογή του Λόπες Ομπραδόρ.

Από αυτόν το μεγάλο αναβρασμό πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε, κι όχι από τις κυβερνήσεις -από την πλημμυρίδα αυτή της πάλης που είναι μια απάντηση στη ζοφερή κατάσταση της ηπείρου. Οπως και σε άλλα σημεία του πλανήτη, αλλά ίσως με μεγαλύτερη ένταση εδώ, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός των τελευταίων είκοσι πέντε χρόνων σήμανε έναν τρομακτικό αφανισμό της ζωής, της ζωής των ανθρώπων αλλά και του κόσμου των ζώων και των φυτών. Εκατομμύρια ανθρώπων οδηγήθηκαν στην ακραία φτώχεια και είδαν τις κοινότητές τους και τις παραδόσεις τους να καταστρέφονται. Γι' αυτό το "Ya basta!" των ζαπατίστας είχε τόσο βαθιά απήχηση, και γι'αυτό τούτη η πλημμυρίδα αγώνων με τις πολλές και διαφορετικές μορφές σε τόσα σημεία της ηπείρου.

Από τη σκοπιά των κοινωνικών αγώνων πρέπει επομένως να αντιμετωπίσουμε τις νέες αριστερές κυβερνήσεις και, πράγματι, θα εντοπίσουμε σοβαρές διαφοροποιήσεις. Ο Κίρχνερ στην Αργεντική, για παράδειγμα, είναι ένας επαγγελματίας πολιτικός αρκετά ευφυής ώστε να αναγνωρίσει ότι μετά την εξέγερση του 2001 έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλαγές τουλάχιστον επιφανειακές: έτσι, υιοθετώντας μια σκληρή γραμμή απέναντι στα υπολείμματα της δικτατορίας, κέρδισε με το μέρος του τις Μητέρες της Πλατείας Μαΐου, ταυτόχρονα όμως ποινικοποίησε τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία των κοινωνικών κινημάτων. Πολύ διαφορετική είναι η περίπτωση του Εβο Μοράλες στη Βολιβία, καθώς αυτός προήλθε από το μεγάλο κοινωνικό κίνημα των αυτοχθόνων που ανέτρεψε τους προηγούμενους προέδρους και θέτει σε εφαρμογή σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές, μόνο που και εδώ ακόμη παρατηρείται μια διάλυση των κοινωνικών αγώνων. Η κυβέρνηση ενεργεί για λογαριασμό του λαού, ενώ πριν από δύο χρόνια ο λαός δεν χρειαζόταν κανέναν να ενεργεί εκ μέρους του, ενεργούσε μόνος του.

Ο Λούλα στη Βραζιλία προήλθε κι αυτός από το κίνημα και αρχικά υπήρξε πηγή μεγάλης ελπίδας, ήδη όμως έχει μεταβληθεί σε πηγή μεγάλης απογοήτευσης. Και είναι και ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, σαφώς η πλέον ενδιαφέρουσα από τις αριστερές αυτές κυβερνήσεις, κι αυτό γιατί η κυβέρνησή του συνεχίζει να μας εκπλήσσει, καθώς αποδεικνύεται περισσότερο ριζοσπαστική απ' ό,τι αναμενόταν. Υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα που συμβαίνουν γύρω από την κυβέρνηση Τσάβες (όπως και από ορισμένες άλλες από τις αριστερές κυβερνήσεις), μόνο που το κατά πόσον θα υπάρξει μια πραγματικά βαθιά αλλαγή στη Βενεζουέλα δεν θα εξαρτηθεί από την κυβέρνηση αλλά από το κίνημα γύρω της και την ικανότητά του να αντισταθεί στη γραφειοκρατικοποίηση.

- Εντέλει, ποιος είναι ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική; Με άλλα λόγια, πώς τα κινήματα αυτά επηρεάζουν, στηρίζουν ή αντιμάχονται τις κυβερνήσεις στην περίπτωση της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, της Βραζιλίας και του Εκουαδόρ;

Τζ. Χ.: Κατά κάποιον τρόπο απάντησα ήδη στην ερώτησή σας. Δεν μου πολυαρέσει ο όρος 'κοινωνικά κινήματα', γιατί τείνει να απεικονίσει τα κινήματα αυτά ως μέρος του πολιτικού συστήματος, ενώ εκείνο που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι ότι τα κινήματα αυτά δεν αποτελούν μέρος του συστήματος. Προτιμώ να τα στοχάζομαι σαν κινήματα αντίστασης ή κινήματα εξέγερσης. Κινήματα εξέγερσης, αλλά κινήματα που επιχειρούν μια αρκετά αποφασιστική τομή με τα παλιά επαναστατικά κινήματα της περασμένης τριακονταετίας, όχι τόσο ως προς το στόχο τους να δημιουργήσουν μια άλλη κοινωνία.

Εκείνο που είναι συναρπαστικό όταν συζητάμε για τη λατινοαμερικάνικη πολιτική είναι ότι δεν μιλάμε απλώς για τα λατινοαμερικάνικα πολιτικά πράγματα. Υπάρχει εδώ μια εκπληκτική αίσθηση ότι πρόκειται για μια πηγή συναρπαστικών ιδεών και πρακτικών, πηγή και τόπος συνάντησης. Αυτό που δοκιμάζουν στις κοινότητές τους οι ζαπατίστας με τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης, ό,τι έγινε και γίνεται στη Βολιβία και το Εκουαδόρ, το κίνημα των ακτημόνων στη Βραζιλία, οι πικετέρος στην Αργεντινή, όλα αυτά είναι εξαιρετικά δημιουργικά και στάθηκαν πηγή έμπνευσης για κινήματα αλλαγής σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει ριζικά για να υπάρξει πιθανότητα να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος, και η πραγματική ελπίδα για αλλαγή αναδύεται σήμερα έμπρακτα στη Λατινική Αμερική.

- Στο έργο σας αναφέρεστε συχνά στο κίνημα των ζαπατίστας ως ένα κίνημα που παλεύει εναντίον της εξουσίας, όχι για την εξουσία. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι ζαπατίστας επινόησαν μια νέα πολιτική της αντίστασης, καθώς και νέες μορφές πολιτικής εκπροσώπησης;

Τζ. Χ.: Το πρόβλημα της εξουσίας είναι στην καρδιά της συζήτησης για την πολιτική της αριστεράς στη Λατινική Αμερική, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλές ομάδες που συνεχίζουν να σκέφτονται με όρους κατάληψης της εξουσίας και προσβλέπουν στον Τσάβες και στον Εβο Μοράλες (και, προφανώς, στον Φιντέλ) προκειμένου να στηρίξουν την επιχειρηματολογία τους. Υπάρχει, ωστόσο, και ένα κατά πολύ ριζοσπαστικότερο κίνημα που λέει καθαρά "όχι, δεν θέλουμε να καταλάβουμε την εξουσία, δεν θέλουμε να διοικούμε άλλους, ο μόνος τρόπος για να γκρεμίσουμε πραγματικά τον καπιταλισμό είναι να το κάνουμε μόνοι μας, εμείς οι ίδιοι να αναλάβουμε τον έλεγχο της δικιάς μας ζωής". Ετσι προέκυψαν το μεγαλειώδες «Ya basta!» ("Φτάνει πια!") των ζαπατίστας και το "Que se vayan todos!" ("Να φύγουν όλοι!") της αργεντινής εξέγερσης.

Δεν είναι τόσο ότι οι ζαπατίστας επινόησαν μια νέα πολιτική της αντίστασης όσο ότι είναι αυτοί που αρθρώνουν με τον πλέον θαυμαστό τρόπο τη νέα αυτή πολιτική που αναβλύζει από παντού. Ναι, πρόκειται για μια νέα πολιτική όχι μόνον αντίστασης, αλλά και εξέγερσης. Και συνάμα μια νέα μορφή πολιτικής εκπροσώπησης που λέει "όχι εκπροσώπηση -εμείς οι ίδιοι θα αποφασίσουμε και θα πράξουμε".
Εξουσία και χρόνος: ο χρόνος είναι το άλλο μείζον διακύβευμα. Το να πεις, δηλαδή, πως δεν θέλουμε να καταλάβουμε την εξουσία σημαίνει ότι δεν θα περιμένουμε να καταλάβουμε την εξουσία, η επανάσταση είναι εδώ και τώρα, η μεταβολή των κοινωνικών σχέσεων είναι εδώ και τώρα. Οι ζαπατίστας, οι ακτήμονες της Βραζιλίας, οι πικετέρος της Αργεντικής δεν ζητούν την άδεια και δεν περιμένουν από κανέναν να κερδίσει τις εκλογές για να αρχίσουν να δημιουργούν έναν άλλο κόσμο, εδώ και τώρα.

* Η ανοιχτή συζήτηση με τον Τζον Χολογουέι θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 1 Μαρτίου στις 7 μ.μ. στο Πολυτεχνείο (αίθουσα ΜΑΧ).

Ευχαριστούμε την ομάδα ΑΛΑΝΑ (Για τις Αντιστάσεις και τα Κινήματα στη Λατινική Αμερική) για τη συνεργασία της στο σημερινό δημοσίευμα."

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Θα πάει η βόμβα σύννεφο......



"Οταν εισέβαλλαν στο Ιράκ, πριν τέσσερα χρόνια, οι Αμερικανοί, υπολόγιζαν κι αναλόγως είχαν σχεδιάσει, ότι σε τρία χρόνια το πολύ η κατάσταση στη χώρα θα είχε εξομαλυνθεί κι ότι ύστερα απ' αυτό με 5.000 παραμένοντες στρατιώτες θα είχαν τον έλεγχο και θα έκαναν κουμάντο στο διηνεκές. Μια λεγεώνα δηλαδή, φέρ' ειπείν η IV Αυγούστα κι όλη η περιοχή θα απολάμβανε την Pax Americana φορ γκουντ.

Δεν τους έκατσε ο υπερσυντέλικος, αντιθέτως τους έκατσε ένας μέλλων διαρκείας, που τους πάει (πάλι) πίσω-τσιφ-στο σύνδρομο ΒιετΝάμ. Περί τις 135.000 στρατιωτικοί, που σύντομα θα γίνουν 150.000, έχουν εγκλωβισθεί στη μαύρη τρύπα της κόλασης που άνοιξαν, «παράγοντας» περί τους 70 με 100 νεκρούς την ημέρα, διαμελίζοντας το Ιράκ, εξαρθρώνοντας το όποιο modus vivendi μεταξύ των εθνών, των εθνοτήτων, των τάξεων και των θρησκευτικών ομάδων της χώρας· αποσταθεροποιώντας την ευρύτερη γύρω της περιοχή, χωρίς ορατή προοπτική απαγκίστρωσης αλλά, αντιθέτως, επέκτασης της σύρραξης σε όμορα κράτη.

Αξιοποιώντας τους εμφυλίους πολέμους και τις βαθειές αντιθέσεις που ενδημούν στην, άλλωστε επί μακρόν ταλανισμένη απ' τους Δυτικούς και τους Οθωμανούς, Μέση Ανατολή, οι Αμερικανοί εφαρμόζουν το δόγμα «διαίρει και βασίλευε» στην πιο εκφυλισμένη του μορφή «διαίρει και φόνευε» (ώσπου να φονευθείς).

Ακόμα και οι Ρωμαίοι (ή μάλλον κυρίως αυτοί) θα τράβαγαν τα μαλλιά τους. Ανίκανοι για οποιασδήποτε μορφής «Αμερικανική Ειρήνη» οι Αμερικανοί, χύνουν αίμα, όλο και πιο πολύ αίμα κάνοντας την πιο μακάβρια επένδυση. Το αίμα αυτό θα βοά επί δεκαετίες, το άγος αυτό θα απαιτεί την εξιλέωσή του στον αιώνα.

***

Ανιστόρητοι, καθώς φαίνεται, αυτοί οι «μαθητευόμενοι μάγοι» του δυτικού πολιτισμού, που ανδρώθηκαν μέσα στον ψυχρό πόλεμο -από το 1949 έως το 1989- και κάνουν κουμάντο στον πλανήτη μόνοι τους εδώ και 20 χρόνια, δεν δείχνουν να 'χουν περισσότερη αυτογνωσία από έναν «γίγαντα με μυαλό νάνου».

Αλλά, αν αυτός ο αφορισμός περιέγραψε καλύτερα παντός άλλου τους Ναζί, σήμερα μόνον φρίκη μπορεί να προκαλεί η προσομοίωση. Ενας λαός, πραγματικά σε πολλά αξιοθαύμαστος όπως οι Αμερικανοί, ένας γίγαντας που σαν άλλος αγαθός Πωλ Μπάνυαν οδηγείται απ' την ιθύνουσα τάξη του στον όλεθρο. Ολων. Πρώτα απ' όλα της ίδιας τους της δημοκρατίας, η οποία, όσον οι ημέρες, μετράει όλο και λιγώτερη απόσταση από τη δική της 18η Μπρυμαίρ των μικρών Βοναπάρτηδων, από τη δική της ολιγαρχία των Τριάκοντα, από τη δική της «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» - διαλέξτε.

Η εποχή των έκτακτων διαταγμάτων κι εξουσιών, του «Πατριωτικού Νόμου» και του Γκουαντάναμο, της περιστολής και της καταστολής των ελευθεριών έχει αρχίσει από καιρό στο εσωτερικό των ΗΠΑ καιτο αυτοκρατορικό σύνδρομο χαρακτηρίζει την πολιτική τους στο εξωτερικό, εδώ και πολύ περισσότερα χρόνια

...............................................................

Από τη λεηλασία του περιβάλλοντος έως τη λεηλασία των λαών, έχουμε φθάσει η πεμπτουσία του δυτικού πολιτισμού, έτσι όπως τον πραγματώνουν οι Αμερικανοί, να περιορίζεται στο τρίπτυχο χύνω αίμα, αντλώ πετρέλαιο, πουλάω δολάρια.

***

Ηδη τα τύμπανα της προπαγάνδας βαράνε μέσα απ' τα περισσότερα ΜΜΕ το εμβατήριο της ίδιας ρητορείας για το Ιράν με εκείνη που προηγήθηκε της εισβολής στο Ιράκ.

Ο ίδιος «κορμοράνος»!

Τρόμος;

Οχι για όλους. Είναι πολλοί στη Δύση, και στη χώρα μας, που επενδύουν στη διαβλεπόμενη εκλογή νέου Προέδρου απ' τους Δημοκρατικούς τις ελπίδες τους για μια αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Οχι τόσον για ηθικούς λόγους, αλλά γιατί πιστεύουν, τουλάχιστον οι πιο φιλελεύθεροι εκ των αμερικανόφιλων, ότι ένας ιμπεριαλισμός με συναίνεση είναι πιο αποτελεσματικός από τον ένοπλο ιμπεριαλισμό, πιο «παραγωγικός». Και δεν έχουν άδικο σε αυτό, απ' τη δική τους οπτική γωνία, την οποίαν όμως προδίδει ένα «ελλείπον παιγνιόχαρτο», ότι: πολύ συχνά τους διέψευσαν οι Δημοκρατικοί. Μάλιστα, περισσότερους πολέμους άνοιξαν οι ίδιοι απ' όσους οι Ρεπουμπλικανοί, όπως και ώς το τέλος μετά πείσμονος μανίας διαχειρίστηκαν όσους πολέμους κληρονόμησαν απ' τους ίδιους.

Κανονικά η επανάληψη θα έπρεπε να διδάσκει τους φερέλπιδες, αλλά αντιθέτως, φαίνεται απλώς να εκπίπτουν σε ένα λέγε-λέγε-λέγε ευσεβών πόθων, κάτι θα μείνει.

Διορατικότερος ο Νόαμ Τσόμσκι, είδε στον υποψήφιο των Δημοκρατικών Μπάρακ Ομπάμα έναν νέον Ρήγκαν - ένα επικοινωνιακό προϊόν που οι διαφορές του απ' τους Ρεπουμπλικανούς είναι μόνον για χαζοχαρούμενους καταναλωτές διαφήμισης.

Για την κυρία Χίλαρυ, τη σύζυγο του εραστή της Μόνικας Βομβαρδιστή Κλίντον, ούτε λόγος να γίνεται. Στην περίπτωσή της τον λόγο (και τη βαριά χρηματοδότηση) έχει το εβραϊκό λόμπι. Η (σχεδόν βέβαιη) εκλογή της κυρίας Ανθρωπιστικές Βόμβες θα σημαίνει απλώς ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα είναι παρακολούθημα των συμφερόντων του Ισραήλ.Καλά κρασιά. Ή αλλοιώς, θα πάει η βόμβα σύννεφο..."

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 21.ΙΙ.2007 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/02/2007

Ζητάω συγνώμη από τον/την Ispilon, που δεν του/της έδωσα credits για την "δημοσίευση" του άρθρου. Μέσω αυτού του βήματος τον/την καλώ να μου στέλνει στο email μου άρθρα παρομοίου περιεχομένου και φυσικά και δικά του/της αν το επιθυμεί και ο/η ίδιος/α.


Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

"Ο λαβύρινθος του Πάνα"


Πήγα και είδα σήμερα τη ταινία "Ο Λαβύρινθος του Πάνα" (El Laberinto del Fauno) του Guillermo Del Toro .

Μου άρεσε πάρα πολύ και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Για το στόρυ της ταινίας αλλά και οτιδήποτε σχετικό υπάρχουν πολλά "ειδικά" sites να απευθυνθείτε.

Η αλληγορική αυτή ταινία, είναι ένας λίβελλος εναντίον του φασισμού (στη ταινία ο φασισμός του Φράνκο), οι δε συμβολισμοί πραγματικά απίστευτοι. Κοιτάξτε την επομενη φωτογραφία και πείτε μου αν βλέπετε και εσείς στη χειρονομία του "τέρατος" την βασιλική κορώνα:



Πέρα από τους συμβολισμούς, η ταινία αναδυκνείει και το μεγαλείο ψυχής των αριστερών ανταρτών που μάχονταν στα βουνά τα φασιστικά τομάρια του δικτάτορα Φράνκο.

Προσωπικά είδα πολλές ομοιότητες και με τον δικό μας εμφύλλιο των δεξιών δοσίλογων και φασιστών που προσπαθούσαν να "φυλακίσουν" τη χώρα στις επιταγές ξένων συμφερόντων την ίδια στιγμή που οι αριστεροί αντάρτες πάλευαν για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο.

Υ.Γ. Στελάρα σε ευχαριστώ πολύ για το Soundtrack. Το απόλαυσα με κορυφαία στιγμή το "νανούρισμα".

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2007

Να επιτραπεί η είσοδος της Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, προτείνει ο Θ.Πάγκαλος


Διαβάστε το παρακάτω ρεπορτάζ:

"Την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου προτείνει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Πάγκαλος, ζητώντας να επιτραπεί η είσοδος της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια, ακόμα και χωρίς την άδεια των πρυτανικών αρχών.

Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής ο κ. Πάγκαλος υπενθυμίζει ότι ήταν ένας από εκείνους που αγωνίστηκαν για τη θέσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα πανεπιστήμια δεν έχει σχέση με την ελευθερία των ιδεών.

«Το άσυλο είναι και μόνον ένας χώρος όπου εκφράζονται ελεύθερα όλες ανεξαιρέτως οι απόψεις. Αυτό και μόνον είναι το άσυλο και δεν έχει καμία σχέση με τις παράνομες πράξεις που βλέπουμε κάθε τόσο μέσα στα πανεπιστήμια. Εγώ θα έλεγα ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δεν σημαίνει καν ότι δεν μπαίνει η αστυνομία στα πανεπιστήμια. Εγώ δεν βλέπω γιατί πρέπει να είναι απούσα η αστυνομία τάξης από τα πανεπιστήμια» αναφέρει και επικαλείται το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης το οποίο «θυμίζει πλέον ένα τεράστιο παζάρι».
«Διάφοροι πλανόδιοι οι οποίοι προφανώς φοβούνται να πάνε στα χωριά και στις πλατείες, πωλούν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς με εντελώς παράνομο τρόπο. Χωρίς άδεια, χωρίς να κόβουν αποδείξεις, χωρίς να πληρώνουν φόρους. Είναι δυνατόν να συγκαλύπτεται όλο αυτό το πανηγύρι με το πανεπιστημιακό άσυλο και να μην μπορεί η αστυνομία να μπει μέσα και να επιβάλει την τάξη;» διερωτάται και προσθέτει:

«Εμείς, όταν πολεμήσαμε την ΕΡΕ και την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το κάναμε διότι μέσα στα πανεπιστήμια υπήρχε αστυνομία με πολιτικά που παρακολουθούσαν τι λέγαμε και τι κάναμε για να 'εμπλουτίσουν' τους φακέλους μας [...] Το να περιπολούν, λοιπόν, σήμερα οι αστυνομικοί μέσα στα πανεπιστήμια, όπως περιπολούν στους δρόμους, και να συλλαμβάνουν αυτούς που πουλάνε αφρικανικά αγαλματάκια δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι παρεμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή της διαπάλης των ιδεών. Εκτός αν δεχθούμε ότι διαπάλη των ιδεών στη σημερινή Ελλάδα, σημαίνει βρώμα, ακαταστασία και καταστροφή δημοσίων κτιρίων. Διότι αυτή είναι η κατάσταση μέσα στα πανεπιστήμια».

Ο κ. Πάγκαλος τάσσεται επίσης υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, αφού -όπως λέει- θα επιφέρει την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, αλλά δηλώνει σύμφωνος με την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης.

Ξεκαθαρίζει, πάντως, ότι ο ίδιος θα ψηφίσει κατά συνείδηση τον νέο νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ και στρέφεται κατά της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία «εκφράζει μια πολύ μικρή μειοψηφία των πανεπιστημιακών».

«Έχω τη βεβαιότητα πλέον ότι από τους τρείς - τέσσερις χιλιάδες διαδηλωτές που κάνουν πορείες κάθε εβδομάδα η μεγαλη πλειοψηφία δεν έχει ιδέα καν για τι θέμα μιλάμε» σημειώνει.

Σχολιάζοντας τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που δίνουν προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Πάγκαλος εκτιμά ότι -αν και δύσκολη- είναι δυνατή η ανατροπή των προβλέψεων των δημοσκοπήσεων και τάσσεται υπέρ της επιστροφής του Κώστα Λαλιώτη και του Γιάννου Παπαντωνίου.

Σημειώνει, δε, πως σε περίπτωση νέας εκλογικής ήττας «όλοι μας θα κριθούμε».

Ενόχληση στο ΠΑΣΟΚ

Αποστάσεις από τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου τήρησε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Νίκος Αθανασάκης:

«Το ΠΑΣΟΚ έχει διατυπώσει τις θέσεις του για το πανεπιστημιακό άσυλο και διαμορφώνει και διατυπώνει τις θέσεις του για την Παιδεία με τις αποφάσεις των Οργάνων του. Ο διάλογος στο ΠΑΣΟΚ είναι ελεύθερος, αλλά κάθε τι που δημιουργεί σύγχυση δεν προσφέρει τίποτα αυτή τη στιγμή» δήλωσε ο κ. Αθανασάκης.

«Η παρούσα νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τους φοιτητές να περιφρουρήσουν το χώρο» ήταν η τοποθέτηση του Χρήστου Παπουτσή μέλου του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και προσέθεσε: «Η αστυνομία καλά θα κάνει να παίξει το ρόλο της εκτός πανεπιστημιακής κοινότητας. Ο ρόλος της αστυνομίας είναι εκτός πανεπιστημιακού ασύλου.»

Αντίδραση του ΣΥΝ

Το γραφείο Τύπου του ΣΥΝ, σχολιάζοντας δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, έκανε το ακόλουθο σχόλιο: «Οι δηλώσεις του ηγετικού στελέχους και μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Θ.Πάγκαλου για το ελεύθερο της αστυνομίας να παραβιάζει το άσυλο και να εισέρχεται στα πανεπιστήμια υπερσκελίζουν σε αντιδραστικότητα και αντιδημοκρατικότητα ακόμη κι αυτές τις τοποθετήσεις του Υπουργού Δημόσιας Τάξης.

» Πιστεύουμε ότι δεν εκφράζουν ούτε τους νέους και τις νέες, που ξεκινούν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και δίνουν μαζί με όλο το φοιτητικό κίνημα το μεγάλο αγώνα για το άσυλο και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες.»

Πηγή: in.gr

Από τις δηλώσεις Πάγκαλου, προκύπτει αυτό που έχω αναφέρει σε αυτό εδώ τον χώρο πολλάκις. Ότι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μένει να το καταλάβει και μια μεγάλη μερίδα του λαού και φυσικά να ορθώσει ανάστημα η αριστερά και να εκμεταλευτεί το αντιλαικό αίσθημα που επικρατεί. Ξυπνήστε ρε ΠΑΙΔΙΑ.

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007

Φούρνοι μικροκυμάτων για διαδηλωτές


"«"Οπλο θερμότητας κατά των 'ενοχλητικών'"

Η είδηση δημοσιεύθηκε σε κάποιες εφημερίδες της περασμένης Παρασκευής, πέρασε όμως λίγο πολύ απαρατήρητη. Αναφερόμαστε στην επίσημη και πανηγυρική επίδειξη από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ ενός νέου όπλου που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί τα επόμενα χρόνια για την καταστολή διαδηλώσεων και άλλων "οχλοκρατικών συναθροίσεων" σε κάθε γωνιά της υδρογείου.

Ονομάζεται «Σύστημα Ενεργού Αποτροπής» (Active Denial System ή ADS) και κατατάσσεται στα (κατ' ευφημισμόν) λεγόμενα "μη φονικά όπλα" που αναπτύσσει την τελευταία δεκαετία η αμερικανική πολεμική βιομηχανία. Το ανεπίσημο όνομά του είναι "ακτίνα του πόνου", ενώ οι Αμερικανοί πεζοναύτες προτιμούν να το αποκαλούν "ζάπερ για ανθρώπους" (από το όνομα του ηλεκτρονικού πιστολιού των παιχνιδιών της Νιντέντο).

Η λειτουργία του ADS είναι εξαιρετικά απλή: μια ακτίνα ηλεκτρομαγνητικών μικροκυμάτων συχνότητας 95 GHz εκτοξεύεται πάνω στα άτομα-στόχους, διεισδύει στο δέρμα τους σε βάθος 4 χιλοστών (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) και προκαλεί ταλαντώσεις στα μόρια νερού που συναντά, ανεβάζοντας ταχύτατα τη θερμοκρασία του δέρματος πάνω από τα όρια του ανθρώπινου πόνου. Ουσιαστικά πρόκειται για "πόλεμική" αξιοποίηση (εναντίον ανθρώπων) του ίδιου μηχανισμού που χρησιμοποιείται στους παραδοσιακούς φούρνους μικροκυμάτων...

Η πρώτη δημοσιοποίηση του νέου όπλου έγινε το Μάρτιο του 2001, από τους υπηρεσιακούς «Τάϊμς του Σώματος Πεζοναυτών». Το ενθουσιώδες ρεπορτάζ, με τον εύγλωττο τίτλο "Αυτό το νέο μυστικό όπλο δεν σκοτώνει, αλλά σίγουρα καίει" (5.3.2001), εξηγούσε ότι η στόχευση με το ADS προκαλεί στο θύμα «μια αίσθηση καψίματος, παρόμοια με το να πιέζει κανείς μια καυτή λάμπα στο δέρμα σου», για να περάσει εν συνεχεία στην εξύμνηση της επερχόμενης τεχνολογικής τομής: «Τέτοιο άλμα στη στρατιωτική τεχνολογία έχει να γίνει από την έλευση της πυρίτιδας και τη σχάση του ατόμου»!

Το σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα, κόστους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ανατέθηκε κυρίως στην εταιρεία παραγωγής πυραύλων Raytheon.

Παρ' όλο που παραγγελιοδόχοι του υπήρξαν δυο στρατιωτικά σώματα (πεζοναύτες κι αεροπορία), το ρεπορτάζ των Marine Corps Times καθιστούσε σαφές ότι το νέο όπλο προορίζεται για την αντιμετώπιση όχι κανονικών στρατευμάτων αλλά "όχλων": «Η ανάγκη απόκτησης μη θανατηφόρων μέσων», διαβάζουμε, "ανταποκρίνεται άμεσα στο σημερινό κόσμο, τον γεμάτο με άγνωστους εχθρούς, όπου ολιγάριθμες στρατιωτικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλα πλήθη πολιτών". Χάρη στον "έντονο πόνο" που θα προκαλούν στους διαδηλωτές οι ακτίνες μικροκυμάτων, ακόμη και το πιο συμπαγές πλήθος -εκτιμάται- θα διαλύεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Οι αρχικές εξαγγελίες επιβεβαιώθηκαν κατά την πανηγυρική παρουσίαση του νέου όπλου, στις 24 Ιανουαρίου 2007 στην αεροπορική βάση Μούντι της Τζόρτζια. Ως πειραματόζωα προθυμοποιήθηκαν να χρησιμοποιηθούν δέκα δημοσιογράφοι, που υπέστησαν -κυριολεκτικά στο πετσί τους- τις "ακτίνες του πόνου" από απόσταση 450 μέτρων. Αφού ψήθηκαν για λίγα δευτερόλεπτα σε θερμοκρασία 54 βαθμών Κελσίου, υποστήριξαν στη συνέχεια ότι "δεν ένιωσαν πόνο αλλά έντονη δυσφορία και πανικό", καθώς αισθάνονταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα πάρουν φωτιά. Φυσικά, ο καθαρά προπαγανδιστικός χαρακτήρας της όλης επίδειξης εγγυόταν ότι οι χειριστές του νέου όπλου είχαν αυστηρή εντολή να μην το παρακάνουν. Κάτι που δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα συμβεί κάτω από πραγματικές συνθήκες καταστολής "οχλοκρατικών" συναθροίσεων...

«Μη φονικά» είπατε;

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, "όταν το ADS χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις οδηγίες, δηλαδή για μικρό χρονικό διάστημα, δεν προκαλεί μακροπρόθεσμα προβλήμα-τα" στους ανθρώπινους στόχους του. Το κατώφλι του πόνου τοποθετείται στους 45 βαθμούς Κελσίου, ενώ στους 50 βαθμούς θεωρείται ότι ο στόχος απομακρύνεται (εφόσον μπορεί) αυτόματα από το σημείο επαφής με την ακτίνα των μικροκυμάτων. Αξιοσημείωτη είναι η ταχύτητα με την οποία γίνονται όλα: από τη στιγμή που προσβληθούν από το ADS, τα θύματά του αισθάνονται πόνο μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα, ενώ στα 5 δευτερόλεπτα η κατάσταση που βιώνουν έχει καταστεί ανυπόφορη. Πάντα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αν οι διαδηλωτές (ή οποιοιδήποτε άλλοι) εκτεθούν στην ακτίνα για 250 δευτερόλεπτα -κάτι παραπάνω από 4 λεπτά- το δέρμα τους καίγεται πραγματικά.

Ανησυχητικότερα είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από την πειραματική χρήση του νέου όπλου, σύμφωνα με έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα ύστερα από δικαστικούς αγώνες οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κατά τη δοκιμή του ADS πάνω σε ανθρώπινους στόχους, ζητήθηκε π.χ. από τα "πειραματόζωα" να αφαιρέσουν προληπτικά γυαλιά, φακούς επαφής και κάθε μεταλλικό αντικείμενο που είχαν στις τσέπες τους (κέρματα, κλειδιά κλπ), καθώς αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν (ως καλοί αγωγοί της θερμότητας) να τους προκαλέσουν εγκαύματα!

Οσο για τις επίσημες διαβεβαιώσεις, αυτές αμφισβητούνται ανοικτά από επιστήμονες. Οι τελευταίοι επισημαίνουν ότι, σύμφωνα με πειράματα που έχουν γίνει σε πιθήκους, αν το ADS σημαδέψει το πρόσωπο του θύματος, αρκεί έκθεση 3 δευτερολέπτων στο 1/5 της ισχύος του για να προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες στον κερατοειδή χιτώνα των ματιών...

Ανοιχτό παραμένει, τέλος, το ζήτημα της χρήσης του εκτοξευτήρα μικροκυμάτων ως εργαλείο βασανισμού κρατουμένων ή άλλων προσώπων που δεν είναι σε θέση να αποφύγουν την ακτινοβολία του. Πόσο μάλλον αφού η σχετική οδηγία του αμερικανικού ΓΕΕΘΑ προβλέπει ρητά ότι τα "μη θανατηφόρα" όπλα πρέπει να έχουν "ροοστατική δυνατότητα", η οποία θα επιτρέπει στο χειριστή τους να αυξομειώνει κατά βούληση τις "δόσεις" που δέχονται τα θύματά του.

Από τις ΗΠΑ στους «Συμμάχους»...

Σκοπός της προσφυγής στα «μη θανατηφόρα όπλα», σύμφωνα με το σχετικό επιχειρησιακό δόγμα του αμερικανικού Πενταγώνου (1996), είναι η διεύρυνση των δυνατοτήτων "για χρήση στρατιωτικής δύναμης" για τον "έλεγχο πληθυσμών". Κάποια όπλα αυτής της κατηγορίας, όπως οι ακτίνες λέϊζερ που τυφλώνουν, χρησιμοποιήθηκαν ήδη το 1993 κατά την "ειρηνευτική" επέμβαση στη Σομαλία, το 1995-96 στην Αϊτή και το 1996-1997 στη Βοσνία. Οσο για το ADS, έχει ήδη αναγγελθεί η προσεχής χρήση του ενάντια στα "ενοχλητικά" πλήθη του κατεχόμενου Ιράκ κι Αφγανιστάν.

Οι αναγνώστες του «Ιού» γνωρίζουν ήδη ότι στο εσωτερικό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έχει αναπτυχθεί σοβαρός προβληματισμός σχετικά με τη χρήση αυτών των (υποτίθεται) "μη θανατηφόρων" οπλικών συστημάτων. Το «Μνημόνιο Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους» της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας που αποκαλύψαμε το περασμένο καλοκαίρι («Ιός» 23.7.06), προβλέπει την άσκηση των νεοσύστατων στρατιωτικών μονάδων καταστολής διαδηλώσεων στην "χρησιμοποίηση μη φονικών όπλων" κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους. Οι "ειρηνευτικές" αποστολές, όπως αυτή του Κοσσυφοπεδίου, συνιστούν οφθαλμοφανώς ένα ιδεώδες πειραματικό πεδίο για τον εθισμό (και) των "συμμαχικών" στρατευμάτων στα νέα όπλα.

Οι συντάκτες του ίδιου ντοκουμέντου εκφράζουν ωστόσο έντονες επιφυλάξεις σ' αυτό το σημείο, τόσο για νομικούς λόγους όσο και για λόγους ουσίας. Υπενθυμίζουν ότι η χρήση των "μη φονικών" όπλων απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο (σ.28), τονίζουν την απουσία πληροφόρησης για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της (σ.30 & 40) και θέτουν ερωτήματα για τις "παράπλευρες" ζημιές που ενδέχεται να προκληθούν στον άμαχο (και αμέτοχο) πληθυσμό. Υπογραμμίζουν τέλος την άρση των αναστολών που επιφέρει η (υποτιθέμενη) "ηπιότητα" των εν λόγω όπλων: η εισαγωγή τους στο στρατιωτικό οπλοστάσιο, διαβάζουμε, "θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά, ως προς τη συχνότητα χρησιμοποίησης ένοπλης -έστω μη φονικής- βίας, ακριβώς λόγω της μη θανατηφόρας ιδιότητας των όπλων αυτών, η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για τη χρήση τους"

....κι απ' το στρατό στα ΜΑΤ

Στο βαθμό που η προσφυγή στο στρατό για την καταστολή διαδηλώσεων στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών παραμένει (προς το παρόν τουλάχιστον) θεωρητικό αποκλειστικά σενάριο, το κρίσιμο ζήτημα όσον αφορά το «φούρνο μικροκυμάτων για διαδηλωτές» είναι η ενδεχόμενη εισαγωγή του στο (ενεργό σε καθημερινή βάση) αντίστοιχο οπλοστάσιο των ειδικών σωμάτων της αστυνομίας.

Τα νέα είναι μάλλον ανησυχητικά: σύμφωνα με το έγκυρο περιοδικό New Scientist (30.4.2005), το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης χρηματοδοτεί ειδικό ερευνητικό πρόγραμμα της Raytheon για τη δημιουργία μικρότερων και φορητών ADS, για χρήση από την αμερικανική αστυνομία. (Η στρατιωτική βερσιόν του όπλου είναι δυσκίνητη και φορτωμένη σε θωρακισμένα οχήματα, ενώ το -κάπως ελαφρότερο- τελευταίο μοντέλο που επιδείχθηκε την περασμένη εβδομάδα στηρίζεται σε τρίποδα). Μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι, μόλις η έρευνα αποδώσει καρπούς, θα αρχίσει και η καμπάνια για την εξαγωγή του προϊόντος σε "παραδοσιακά ανήσυχες" συμμαχικές χώρες...

Το προηγούμενο των "δακρυγόνων" αερίων είναι άλλωστε διαφωτιστικό: ως "ήπια" μορφή των πολεμικών χημικών αερίων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για την καταστολή αποικιακών εξεγέρσεων και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από τις "μητροπολιτικές" αστυνομίες. Σήμερα, το Διεθνές Δίκαιο απαγορεύει αυστηρά τη χρησιμοποίησή τους σε πολεμικές επιχειρήσεις, την επιτρέπει όμως χωρίς κανένα περιορισμό εναντίον του "εσωτερικού εχθρού".

Με δεδομένη την προθυμία των εγχώριων ΜΑΤ να ψεκάζουν με τις φυσούνες ό,τι κινείται, αδιαφορώντας ακόμη και για τις σοβαρές βλάβες που προκαλούνται μακροπρόθεσμα στον ίδιο τον οργανισμό τους, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα συμβεί αν η ΕΛΑΣ αποκτήσει κάποια στιγμή και τις «ακτίνες του πόνου»... "

(Ελευθεροτυπία, 3/2/2007)

Ω, τι κόσμος Μπαμπά!!!!!!

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2007

Αλ Τσαντίρι News Νο2 - Πρέκας

Ξέρω, σας έχω "βομβαρδίσει" με βίντεο από το "youtube", αλλά νομίζω πως αυτό εδώ αξίζει τον κόπο να το δείτε.

Απόλαύστε real σάτυρα με Λακη VS Πρέκα !!!!!! :-=)

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007

"Απομυθοποίηση τώρα" ΡΟΔΕΣ



Δεν είναι άσχετο με τα όσα συμβαίνουν..........

Απομυθοποίηση τώρα...........

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 7 ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ(5 ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ)

Έλαβα το παρακάτω mail από μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες, του τμήματος επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου της Αθήνας:

"ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 7 ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ(5 ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ)-ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΤΩΡΑ

«Καμιά Ανθρώπινη Συνείδηση δε μπορεί να παρακολουθήσει με απάθεια τη μετατροπή των 7 κρατουμένων-μεταξύ τους ημιθανείς 5 Απεργοί πείνας-σε πειραματόζωα της Νεοβαρβαρότητας που συνεχώς περισσότερο ενσωματώνουν και ασκούν οι Κρατικοί θεσμοί.Ανελέητη καταστολή,αστυνομικές σκευωρίες,στημένες κατηγορίες,βασανιστήρια,εξοντωτικές συνθήκες φυλάκισης και «περίθαλψης»(συγκλονιστικές είναι οι καταγγελίες συνδικαλιστών του Ιατρικού Συλλόγου),μεταγωγή με όρους Γκουαντανάμο στον Κορυδαλλό και πήγαινε-έλα του αίσχους από τις φυλακές στο Νοσοκομείο,αποτελούν μέρος μόνο της επίδειξης του « Κράτους Δικαίου» για το οποίο περηφανεύεται ο αρμόδιος Υπουργός Φίλ.Πετσάλνικος.Ο τελευταίος μάλιστα σε ανάλογο μοτίβο ντροπής τολμά να μιλά για …«επιεική» συμπεριφορά προς τους Κρατουμένους.

Με ευθύνη της Κυβέρνησης και της Δικαιοσύνης οι 5 Απεργοί ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.Η περίπτωση των 7 είναι χαρακτηριστική και ,μόνο προς το παρόν-αφού τα χειρότερα δεν τα έχουμε δεί ακόμα-,αποτελεί κορύφωση συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και πρακτικών:Είναι οι «λογικές» και οι τρόποι που Κυβέρνηση,Διακρατικές τρομοσυμφωνίες και εξελισσόμενης κοπτικής ραπτικής τρομονόμοι,νέα νομικά «ήθη» κλπ. χρησιμοποιούν για να επεκτείνουν το πλέγμα των καθημερινών «κόκκινων ζωνών» απέναντι σε στοιχειώδεις ελευθερίες και Δημοκρατικά Δικαιώματα που σταδιακά μετατρέπονται σε «αδειανά πουκάμισα»…Είναι παράλληλα εντυπωσιακό το πώς η Κυβέρνηση ουσιαστικά ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΙ τις μεθόδους της:πώς αντιμετωπίζει όσους αντιστέκονται,πώς χρησιμοποιεί τον «φρονηματισμό» και τον «παραδειγματισμό» απέναντι σε όσους αρνούνται το συμβιβασμό και την υποταγή,στους αμφισβητίες των «εκσυγχρονιστικών»,Ολυμπιακών,Ευρωπαϊκών και Παγκοσμιοποιημένων «παραδείσων».

Στην προκείμενη περίπτωση η κατάσταση δεν έχει «απλώς ξεφύγει».Είναι «απλά» το τρέχον παράδειγμα-μήνυμα για το πόσο ολικά τιμωρείται η ολική άρνηση.Δεν είναι μια Ελληνική ιδιοτυπία.Στους συλληφθέντες συμπεριλαμβάνονται πολίτες άλλων κρατών της Ε.Ένωσης.

Σε άλλες εποχές ή και σήμερα ακόμη ,αν κρατούνταν,κατηγορούμενοι,για άλλα αδικήματα, με τις υφιστάμενες συνθήκες φυλάκισης και με την ιδιότητα του απεργού πείνας,οι Κυβερνήσεις τους θα είχαν βομβαρδίσει την Αθήνα με διαβήματα και απόλυτες απαιτήσεις για καλή μεταχείρηση ή απαλλαγή των υπηκόων τους. Επειδή όμως,ακριβώς,οι άνθρωποι αυτοί επέλεξαν να μην είναι υπήκοοι είναι αυτόματα καταδικασμένοι και από τα δικά τους κράτη-Κυβερνήσεις.

Η Ελληνική με τη σειρά της διεκπεραιώνει την Ευρωπαϊκή καταδίκη και οι Ευρωπαϊκές χώρες «ανέχονται»-οι έγκλειστοι θα μπορούσαν να βρίσκονται σε δικά τους Δυτικότερα κελιά.Χαρακτηριστική και συνένοχη είναι παράλληλα η σιωπή των περισσότερων ΜΜΕ.Αυτά θα «ξυπνήσουν» είτε μελοδραματικά αν το δράμα των απεργών φτάσει σε τραγική κορύφωση,είτε τρομολαγνικά και με όλους τους όρους της Κοινωνίας του θεάματος,αν προκύψουν βίαιες αντιδράσεις για τον αργό θάνατο των Κρατουμένων.

Στο μεταξύ η ίδια Εξουσία που παίζει μπαλλάκι τις ζωές 5 Ανθρώπων δημιουργεί κλοιούς στραγγαλισμού στις συλλογικές και Κινηματικές εκδηλώσεις συμπαράστασης.Τα ΜΑΤ στο γνωστό τους ρόλο και οι «μυστικοί» Αστυνομικοί φροντίζουν να κάνουν πλέον ολοφάνερη την κατά ορδές παρουσία τους.Κυριολεκτικά ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ…


Η Αλληλεγγύη μας στους Φυλακισμένους Διαδηλωτές είναι δεδομένη.Εξυπακούεται ότι δεν εκφράζεται σαν «ανθρωπιστικό» και από την άνεσή μας «ψυχοπονιάρικο» αίσθημα αλλά αποτελεί Στάση μπροστά στις Αξίες του Ανθρώπου και της Ελευθερίας.

Οι 7 είναι Πολιτικοί Κρατούμενοι-να μη μείνουν ούτε στιγμή ακόμα στις φυλακές."