Σάββατο 28 Απριλίου 2007

Ο ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ. προσφεύγει στην ελληνική δικαιοσύνη


Μου στάλθηκε ηλεκτρονικώς ένα Δελτίο Τύπου από τον ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΠΑΣΥΦΟΙΕΠΟ). Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια παραθέτω το συγκεκριμένο κείμενο και θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ. προσφεύγει στην ελληνική δικαιοσύνη
εναντίον του Ε.Α.Π.


Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π.) σύμφωνα με τους ιδρυτικούς του νόμους (Ν.2083/92 και 2552/97), όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, είναι το 19ο πανεπιστήμιο της χώρας μας. Οι φοιτητές του όμως πληρώνουν δίδακτρα, τα οποία μάλιστα είναι ιδιαίτερα υψηλά, φτάνοντας σήμερα τα 700,00 Ευρώ για κάθε θεματική ενότητα για τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών και τα 850,00 Ευρώ για τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Το γεγονός ότι σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο επιβάλλονται δίδακτρα, το ομολογεί σε παλιότερη δημοσιευμένη επιστολή του ο Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ε.Α.Π., κ. Παναγιώτης Σιαφαρίκας και παραδέχεται και η ίδια η Υπουργός Παιδείας.


Ο ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ. στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλει για ένα Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο χωρίς δίδακτρα αποφάσισε να προσφύγει στη δικαιοσύνη. Ο κ. Τάσος Λιάλιος, πρώην πρόεδρος του ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ., έχοντας κληρωθεί για να παρακολουθήσει το πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό», κατέθεσε αίτηση εγγραφής με όλα τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά, αρνούμενος όμως, να καταθέσει το χρηματικό ποσό που του ζητήθηκε για την κάλυψη των δαπανών σπουδών του, διότι, κατ’ επιταγή του άρθρου 16 παρ. 4 του Συντάγματος, «η παρεχόμενη ανώτατη εκπαίδευση είναι δωρεάν». Το αποτέλεσμα ήταν να μη γίνει δεκτή η αίτηση εγγραφής του, και να ακολουθήσει η από μέρους του αίτηση ακυρώσεως κατά της άρνησης του Ε.Α.Π. να τον εγγράψει ως φοιτητή στο προπτυχιακό πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό», η οποία κατατέθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών, την Πέμπτη 19 Απριλίου.


Την προσφυγή του κ. Λιάλιου στη δικαιοσύνη στηρίζει ο ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ. Με πρωτοβουλία των νομίμων εκπροσώπων του συλλόγου ανατέθηκε η νομική μελέτη του ζητήματος (της καταβολής διδάκτρων από τους φοιτητές του Ε.Α.Π.) και η νομική εκπροσώπηση του κ. Λιάλιου στα αρμόδια δικαστήρια από τους δικηγόρους Αθηνών κ. Αικατερίνη Αγρίου και κ. Ιορδάνη Προυσανίδη. Άμεσα μάλιστα σχεδιάζεται να ακολουθήσει και η κατάθεση ομαδικών αγωγών στα αρμόδια δικαστήρια από τους φοιτητές, οι οποίοι θα ζητήσουν την επιστροφή των χρημάτων που έχουν καταβάλει τα τελευταία χρόνια ως δίδακτρα!


Η άποψη που υποστηρίζουμε είναι η εξής: Το Ε.Α.Π. ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, που παρέχει τριτοβάθμια εκπαίδευση, και όντας Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου δεν μπορεί παρά να την παρέχει δωρεάν. Tα κεντρικά ερωτήματα στα οποία καλείται το Διοικητικό Εφετείο Πατρών στη συγκεκριμένη περίπτωση να απαντήσει είναι τα εξής:


α. Συνάδει το άρθρο 5 παρ. 6 του Ν.2552/97 που ορίζει ότι «οι φοιτητές επιβαρύνονται για την απόκτηση του απαραίτητου εκπαιδευτικού, πληροφοριακού και υλικού αξιολόγησης και συμμετέχουν στις ιδιαίτερες δαπάνες επικοινωνίας, που συνδέονται με την εφαρμογή του συστήματος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης» με το άρθρο 16 του Συντάγματος ;


β. Καλύπτονται από το Σύνταγμα και το νόμο οι αποφάσεις του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με τις οποίες καθορίζεται το ποσό που οι φοιτητές καλούνται να καταβάλουν για κάθε θεματική ενότητα που επιλέγουν;


Το σύνολο των φοιτητών του Ε.Α.Π. αναμένει με αγωνία τη δικαστική κρίση, καθώς στην ουσία τα τελευταία χρόνια οι φοιτητές αναλαμβάνουν όλο το βάρος του κόστους λειτουργίας του Ε.Α.Π., μολονότι αυτό έχει καθορισμένους και σημαντικότατους άλλους πόρους (κρατικός προϋπολογισμός, ευρωπαϊκά προγράμματα κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα να καθίσταται ιδιαιτέρως δυσχερής για πολλούς φοιτητές η κάλυψη των δαπανών των σπουδών τους. Για να καταστεί αυτό σαφές επισημαίνουμε ότι κάθε νέος φοιτητής καταβάλει 700,00 Ευρώ για κάθε θεματική ενότητα και για την απόκτηση του πτυχίου απαιτείται η παρακολούθηση 12 θεματικών ενοτήτων! Συνεπώς, έως την απόκτηση του πτυχίου του κάθε νέος φοιτητής θα έχει καταβάλει το ποσό των 8.400,00 Ευρώ συνολικά! Φυσικά χωρίς να υπολογισθούν νέες πιθανολογούμενες αυξήσεις. Μήπως, λοιπόν, το Ε.Α.Π. συνιστά στην ουσία ένα συγκαλυμμένο ιδιωτικό πανεπιστήμιο, το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη χώρα μας;


Πέραν της αντίθεσης της καταβολής διδάκτρων προς το Σύνταγμα, όμως, εμείς ως φοιτητές και μέλη του ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ. αναρωτιόμαστε και ρωτάμε ως άμεσα ενδιαφερόμενοι, τι γίνονται τα χρήματα των προπληρωμένων διδάκτρων, που συγκεντρώνει από τους πρωτοετείς φοιτητές, το Ε.Α.Π.; Που πάνε όλα αυτά τα χρήματα που το Ε.Α.Π. παίρνει και από τις τακτικές και έκτακτες επιχορηγήσεις, από τα πακέτα της Ε.Ε. και από τα καταβαλλόμενα από εμάς δίδακτρα; Γιατί δεν μας ενημερώνουν τι γίνεται με τον Ειδικό Λογαριασμό; Αλήθεια, ο Πρόεδρος του Ειδικού Λογαριασμού του Ε.Α.Π., γνωρίζει τους νόμους που διέπουν την διαχείριση του και ότι οφείλει να ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους φορείς, μεταξύ των οποίων είναι και οι φοιτητές, ένα μέρος των καταβαλλομένων χρημάτων των οποίων κατατίθεται στον Ειδικό Λογαριασμό;


Ε.Α.Π. χωρίς πρυτανικές αρχές και με προβλήματα που χρονίζουν. Για πόσο ακόμα;


Τα προβλήματα του Ε.Α.Π. είναι και πολλά και δυστυχώς χρονίζοντα. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι μια μεγάλη μερίδα αποφοίτων του δεν έχει ουσιαστικά επαγγελματικά δικαιώματα (κυρίως οι απόφοιτοι της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών). Το Ε.Α.Π. δεν συνδέει, ως οφείλει, τις σπουδές με την έρευνα και όταν αυτό συμβαίνει γίνεται εξαιτίας κάποιων φιλότιμων καθηγητών. Δεν υπάρχει μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών που να σχετίζεται με το ουσιαστικό περιεχόμενο του προγράμματος «Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό». Τα κακογραμμένα βιβλία, για τα οποία οι συγγραφείς τους πληρώθηκαν αδρά, και τα οποία βρίθουν λαθών καθώς κυριολεκτικά «γράφτηκαν στο πόδι» δεν αλλάζουν. Τα δίδακτρα αυξήθηκαν συνολικά κατά 70% στο διάστημα των επτά χρόνων της λειτουργίας του, ενώ δεν έχει γίνει ποτέ αναλογιστική μελέτη για τον καθορισμό τους (το ύψος των διδάκτρων καθορίστηκε δια βοής από τα μέλη της πρώτης διοικούσας επιτροπής).


Το Ε.Α.Π. δρώντας περισσότερο ως ανώνυμη εταιρία και λιγότερο ως Α.Ε.Ι. δεν μας δίνει καν τη δυνατότητα να πληρώνουμε με δόσεις τα δίδακτρα κάθε χρόνου. Σύμφωνα με τον κ. Χαράλαμπο Ροδόπουλο, Προϊστάµενο Διοικητικών Υπηρεσιών του Ε.Α.Π., το προσωπικό δεν επαρκεί και ο όγκος δουλειάς θα πολλαπλασιαστεί αν αποστέλλονται διπλές ή τριπλές αποδείξεις καταβολής διδάκτρων! Υπενθυµίζουµε δε ότι το ποσό των διδάκτρων δεν εκπίπτει καν από τη φορολογική μας δήλωση. Στις περισσότερες αίθουσες διδασκαλίες που χρησιμοποιούνται δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης για τα Α.µ.Ε.Α. αν και το Ε.Α.Π. χρηµατοδοτείται επιπλέον γι’ αυτόν τον σκοπό.


Το Ε.Α.Π., αν και σχεδιάστηκε για να παρέχει εξ αποστάσεως εκπαίδευση, δεν έχει ουσιαστικά ηλεκτρονική βιβλιοθήκη. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα οι φοιτητές του να επιβαρύνονται και µε το επιπλέον κόστος αγοράς των συγγραµµάτων που απαιτούνται. Η επίσηµη δικαιολογία, δια στόµατος του κ. Παναγιώτη Σιαφαρίκα, είναι ότι το κόστος των πνευµατικών δικαιωµάτων δεν µπορεί να καλυφθεί από το Ε.Α.Π. ούτε σε συνεργασία µε τα υπόλοιπα Α.Ε.Ι. Μπορεί βέβαια να µην έχουµε βιβλιοθήκη, σύντοµα όµως θα αποκτήσουµε πανεπιστημιούπολη στην Πάτρα! Αν και δεν υπάρχουν παραρτήµατα του Ε.Α.Π. στις µεγαλύτερες πόλεις της χώρας, όπου και πραγματοποιούνται οι ομαδικές συμβουλευτικές συναντήσεις των φοιτητών, εντούτοις η Διοικούσα Επιτροπή έκρινε ότι είναι αναγκαία η δηµιουργία µιας πανεπιστηµιούπολης χωρίς φοιτητές. Σας θυµίζουµε ότι οι σπουδές γίνονται δι’ αλληλογραφίας και μόνο για κάποια προγράμματα σπουδών απαιτούνται εργαστήρια.


Η έλλειψη πρυτανικών αρχών δηµιουργεί πολλά προβλήµατα στην αυτόνοµη λειτουργία του 19ου Α.Ε.Ι. της χώρας. Η διορισµένη Διοικούσα Επιτροπή (από το ΥΠ.Ε.Π.Θ.) δεν έρχεται ουσιαστικά ποτέ σε σύγκρουση µε την κυβέρνηση που τη διόρισε. Γι’ αυτό και λειτουργεί ως απλό εκτελεστικό όργανο καθώς τα µέλη της δεν διαπνέονται από καµιά ιδιαίτερη επιθυµία να στηρίξουν ουσιαστικά το Ε.Α.Π. και να καινοτοµήσουν στο πεδίο της εκπαίδευσης, δίνοντας ώθηση στο πολυπληθέστερο Α.Ε.Ι. της χώρας, στο οποίο φοιτούν περισσότεροι από 24.000 φοιτητές. Το γιατί βέβαια µέχρι σήµερα το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο δεν έχει αποκτήσει την αυτονοµία του, οφείλεται στις κυβερνήσεις που φροντίζουν να αλλάζουν κάθε λίγο τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων το Ε.Α.Π. θα αποκτήσει πρυτανικές αρχές.


Με εκτίμηση,


Εκ μέρους του Δ.Σ.


Ελένη Ηλιοπούλου


Πρόεδρος ΠΑ.ΣΥ.ΦΟΙ.Ε.ΠΟ.

E-mail: iliopulu@hotmail.com


Ως φοιτητής του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά αυτά που εκπροσωπούν ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών (δεν λέω όλους γιατί υπάρχουν και αυτοί που δυστυχώς ψηφίζουν Ν.Δ.) για τις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί. Οι δημοκρατικοί φοιτητές πρέπει να συμπαρασταθούν σε αυτή την προσπάθεια του ΠΑΣΥΦΟΙΕΠΟ και υλικά και ηθικά.

ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!!!!!!


Αφιερωμένο εξαιρετικά στα παιδιά του ΠΑΣΥΦΟΙΕΠΟ και κατ΄επέκταση σ' όλους μας:




Υ.Γ.1 Η επίσημη ιστοσελίδα του ΠΑΣΥΦΟΙΕΠΟ είναι η
http://www.pasyfoiepo.com

Υ.Γ.2. Οι τοποθετήσεις μου (Bold γράμματα) για αυτό το θέμα δεν έχουν καμία σχέση με τις επίσημες θέσεις του συλλόγου ο οποίος έχει εκπροσώπους νόμιμα εκλεγμένους και που εκπροσωπούν τους φοιτητές με επάξιο τρόπο.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ


Προχθές ως Έλληνες είχαμε μια μαύρη επέτειο. Την Χούντα των Συνταγματαρχών (1967-1974). Την "επταετία" όπου καταλύθηκε κάθε ίχνος δημοκρατίας στη χώρα μας και άφησε ανεξίτηλα σημάδια σε μερικούς ανθρώπους και περιοχές ακόμη και την σημερινή εποχή. Ας ήταν καλά οι φοιτητές (σας θυμίζει κάτι?) και φυσικά το ΚΚΕ που ήταν στην παρανομία εκείνη την περίοδο (δεν ξεχνώ και τους αγώνες και άλλων δημοκρατικών ομάδων φυσικά).



Δείτε το παρακάτω βίντεο ("ανέβηκε" από το http://vavatsiklis.blogspot.com) και θα καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ. Παρακολουθείστε τα τραγελαφικά γεγονότα που ακολούθησαν τη συμβολική κίνηση μιας ομάδας δημοκρατικών φοιτητών να αναρτήσουν ένα πανό διαμαρτυρίας σε ένα μνημείο που εγκαινιάστηκε επί Χούντας στην Κομοτηνή. Μόνο συμβολικά δεν τους αντιμετώπισε η χουντική αστυνομία της περιοχής (νοσταλγοί του ένδοξου παρελθόντος? ή τα αφεντικά τους νοσταλγούν τις ωραίες εκείνες εποχές και προσπαθούν με κάθε "τρόπο" να μας τις θυμίζουν).

Επειδή νιώθω οργή και δεν ξέρω σε ποιό χουντικό κεφάλι να τη διοχετεύσω σας αφιερώνω ένα ωραίο σχετικό βιντεάκι που βρήκα στο youtube (δημιουργήθηκε από τους http://blog-against-the-machine.blogspot.com ) με τη μουσική συνοδεία του Παυλάρα.


Υ.Γ. Η λέξη Χούντα έχει ισπανική προέλευση και σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα διοίκηση. Ο όρος επικράτησε ιστορικά να σημαίνει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούσαν για να καταλάβουν την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. (από wikipedia)

Τετάρτη 18 Απριλίου 2007

Η Αμερική "ξανα"κλαίει τα παιδιά της

Ας ασχοληθούμε και με κάτι σοβαρό. Βλέπετε ότι όση διάθεση για πλάκα και να έχεις η πραγματική ζωή σου υπενθυμίζει - πολλές φορές με τραγικό τρόπο - ότι δεν πρέπει να χαλαρώνεις. Τα σημάδια των καιρών είναι ανησυχητικά.

Η Αμερική ξανακλαίει τα παιδιά της. Τα παιδιά του "πολέμου". Μια γενιά που μεγάλωσε και μεγαλώνει με μοναδικό ιδανικό τον πόλεμο και τη καταστροφή. Μια κοινωνία που μπορεί να αγοράζει ελεύθερα όπλα και φυσικά να τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.

Προχθές το πρωί, στις 16/4/2007, ένας ένοπλος άντρας εισέβαλλε στο Πανεπιστήμιο της Virginia και σκότωσε 33 άτομα, στην πλειοψηφία τους σπουδαστές.

Το περιστατικό θύμισε τη σφαγή που έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του 1999, στο High School Columbine, όταν και δύο βαριά οπλισμένοι έφηβοι εισχώρησαν στο Κολλέγιο και σκότωσαν εν ψυχρώ 12 συμμαθητές τους και μία δασκάλα.

Η Αμερικάνικη βιομηχανία ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ, έβγαλε ένα videogame "προς τιμήν" των αδικοχαμένων παιδιών, όπου μπορείτε να μπείτε οπλισμένοι (ως παίκτες πλέον) στο Κολλέγιο και να σκοτώσετε όσους θέλετε.

Και θα αρχίσουν τα Αμερικάνικα ΜΜΕ και οι νομιμόφρονες, τα κροκοδείλια δάκρυα και αναλύσεις επί αναλύσεων, την ίδια ώρα που τα πραγματικά αίτια θα αποσιωπούνται. Και φυσικά οι πραγματικοί ένοχοι, οι ηθικοί αυτουργοί θα συνεχίζουν να κατακτούν τον κόσμο.

VIVA AMERICA!!!!!! Η χώρα της ελευθερίας!!!!!!!



Υ.Γ.1 Σας συστήνω ανεπιφύλακτα, τη θαυμάσια ταινία-ντοκυμαντέρ του Michael Mour (Μάικλ Μουρ), "ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ" (Bowling* for Columbine), με θέμα τη σφαγή στο Columbine και φυσικά την οπλοκατοχή και οπλοχρησία στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υ.Γ.2 Σύμφωνα με στατιστικές, στην ηλικία των 16 ετών, ένα αμερικανάκι έχει παρακολουθήσει γύρω στους 18.000 φόνους από την τηλεόραση.


*Οι δύο έφηβοι έπαιξαν μπόουλινγκ πριν πάνε μετά για πλάκα να σκοτώσουν τους συμμαθητές τους.

Σάββατο 14 Απριλίου 2007

Πόσο μαλάκας είσαι

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον "Βαγγελάκη":





"Εδώ είμαι πάλι,
με το δεξί παίρνω και πάλι την σκυτάλη
Κι' ανοίγω τρύπα στο δικό σου το κεφάλι,
Σου φέρνω ζάλη αλλά και σύγχυση μεγάλη,
τόσο μεγάλη όση δεν έχεις νιώσει άλλη,
Δεν με γουστάρεις?
Μήπως θα ήθελες μια πίπα να μου πάρεις?
Σιχαίνεσαι το στυλ μου και φρικάρεις,
μα καταβάθος μ' αγαπάς και με κοπιάρεις

Μαζί μου ασχολείσαι πόσο μαλάκας είσαι,
Αν όντως δεν γουστάρεις,
σου δείχνω τι να πάρεις (στις φωτό)
Ανήλικος αν είσαι
τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
Το όνομα μου σβήσε,
ξένος είμαι, ξένος είσαι

Ζήλια, κόντρες, μίσος,
παντού υπάρχει μίσος
Στους δρόμους,στις φαμίλιες και στις ψυχές μας ίσως,
Ίσως να είναι αργά, μα εγώ όμως το φωνάζω
τα νερά πάλι ταράζω
και το στυλ μου δεν αλλάζω,
χρόνια σας ακούω να μιλάτε για ότι κάνετε
στα αυτιά μου όμως τα λόγια σας ακούω σαν να κλάνετε,
εμένα ρε ποτέ σας δεν με φτάνετε,
μιλάω από πρώτο χέρι είμαι ο γιος του άνεμου σαν τον Κώστα τον Κεντέρη
στα δυο μικρά σου μάτια η εικόνα μου μεγάλη
με είχες χάσει για δυο χρόνια μα εδώ είμαι και πάλι
έτοιμος για κραιπάλη
οπλίζω την σκανδάλη
κι ουρλιάζω μες την νύχτα όπως κάνει το τσακάλι
αλήθεια δεν με νοιάζει
αν απόψε είσαι φτιαγμένος αν νομίζεις
τελικά πως είμαι διεφθαρμένος
ένας mc ακόμα πουλημένος,
μολυσμένος
ήσουν και θα είσαι στην ζωή μου ένας ξένος (μαλάκα)

Μαζί μου ασχολείσαι πόσο μαλάκας είσαι,
Αν όντως δεν γουστάρεις,
σου δείχνω τι να πάρεις (στις φωτό)
Ανήλικος αν είσαι
τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
Το όνομα μου σβήσε,
ξένος είμαι, ξένος είσαι

Βάστα γέρα και δώσε βάση
τα πράγματα περάσαν φίλε μου σε άλλη κλάση,
το πνεύμα σε Α' επίπεδο
Διώχνει την λύπη και το λήθαργο,
τ’ αφεντικό μπήκε μπροστά
Αλλάζει όλο το σκηνικό,
άσε τα σάλια σκουπίσου λίγο
Όταν σε ξεμπροστιάζω,
μου λες όλο πρέπει να φύγω
Αν είσαι μάγκας πες 'τα μας μπροστά μας,
Τα πίσω λόγια φέρνουν διεισδύσεις
και ‘μεις από την πλευρά μας θα στις δώσουμε
θα ικανοποιηθείς
Την λύση βρήκαμε απόψε για να γιατρευτείς
Αφού το ήθελες πολύ για να σωθείς,
Έτσι απλά και όμορφα
στις φιλικές κουβέντες τελειώνουν όλα φρόνιμα
Βαλε μυαλό όσο έχεις καιρό,
σταματά την μουρμούρα σου και τον εγωισμό
την μια φορά στην χάρισα την άλλη δεν μπορώ,
ξένος είμαι ξένος είσαι και όπου είσαι θα σε βρω

Μαζί μου ασχολείσαι πόσο μαλάκας είσαι,
Αν όντως δεν γουστάρεις,
σου δείχνω τι να πάρεις (στις φωτό)
Ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
Το όνομα μου σβήσε, ξένος είμαι, ξένος είσαι…

Μαζί μου ασχολείσαι, πόσο μαλάκας είσαι
αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις, (στις φωτό)
ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι.
(ΩΠΑ! Είσαι πολύ μαλάκας)"

Πέμπτη 12 Απριλίου 2007

Το Νινί σέρνει καράβι ή το καράβι σέρνει πολιτικούς?



Σκάνδαλο με ομόλογα, ξενοδοχεία που λειτουργούν χωρίς άδεια, επιχειρηματίες με καράβια που βυθίζονται και που έχουν μπλε πλάτες, αστυνομοκρατία κλπ κλπ.



ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΛΙΚΑ?

Ε?

ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ?

ΑΑΑΑΑ, ΤΟΣΟΟΟΟΟΟΟ (με το συμπάθειο).

Υ.Γ. Και αν το καράβι είναι γεμάτο νινιά, πόσα νινιά θα χρειαστούν για να το σύρουν? Εδώ σε θέλω μάστορα (Μπομπ). Το θέμα βέβαια είναι να ξέρεις ποιό θα βυθιστεί για να βάλεις κάποιους πολιτικούς μέσα. Αλλά που τέτοια τύχη.

Κυριακή 8 Απριλίου 2007

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ



Σάββατο 7 Απριλίου 2007

CHE Ζεις Εσύ μας οδηγείς


Ο Eduardo Galeano έγραψε για τον Che:

"Σκέφτομαι ότι ένα μεγάλο μέρος της δύναμης του Τσε Γκεβάρα, αυτής της μυστηριώδους ενέργειας η οποία επέζησε υπερβαίνοντας τον θάνατο και τα λάθη του, πηγάζει από ένα απλούστατο γεγονός: ήταν ένας ασυνήθιστος άνθρωπος, ο οποίος έλεγε αυτό που σκεφτόταν και έκανε αυτό που έλεγε."

Το μότο του ίδιου του Che ήταν:

"Να είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το αδύνατο".

Το βροντοφώναζαν οι φοιτητές τον Γαλλικό Μάη του 1968.

Οι αμερικάνοι μπορεί να σκότωσαν την ύλη, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να σκοτώσουν το πνεύμα του Che Guevara. Δημιούργησαν με τη δολοφονία του ένα θρύλο που θα στοιχειώνει τόσο αυτούς όσο και τους επίδοξους αντικαταστάτες τους.

Hasta La Victoria Siempre αγαπημένε μου Che.

Σε αποχαιρετώ (προς το παρόν) με δάκρυα στα μάτια, ένα σφίξιμο στο στήθος αλλά πάνω από όλα με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Blackangel


Παρασκευή 6 Απριλίου 2007

Che: Ο "Χριστός" ξανασταυρώνεται



ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ video clip του “Hasta Siempre” της Nathalie Cardone.

Βολιβία

Μετά από μία σύντομη παραμονή στην Αβάνα, ο Γκεβάρα εγκαταστάθηκε στην Βολιβία και ειδικότερα στην ορεινή περιοχή Νιανκαουασού (Ñancahuazú), όπου επρόκειτο να οργανωθεί ο πυρήνας του αντάρτικου στρατού, του οποίου τα μέλη είχαν εκπαιδευτεί νωρίτερα στην Κούβα. Ο Τσε κατέγραψε τα βιώματά του εκείνο το διάστημα, στον ελεύθερο χρόνο που διέθετε, κρατώντας τις σημειώσεις που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλίο. Οι συγκρούσεις με τον βολιβιανό στρατό ήταν τακτικές. O Τσε Γκεβάρα και οι αντάρτες του δεν κατάφεραν να προσελκύσουν τους φτωχούς Βολιβιανούς αγρότες και η προσπάθειά του να φέρει την επανάσταση και στην Βολιβία κατέληξε σε αποτυχία. Ένας σημαντικός λόγος για την αποτυχία αυτή ήταν το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας δεν τον υποστήριξε στην προσπάθειά του. Επιπλέον, ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε και η ενίσχυση του βολιβιανού στρατού από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 8 Οκτωβρίου, η ομάδα των ανταρτών καθοδηγούμενη από τον Τσε Γκεβάρα, περικυκλώθηκε. Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης, στην περιοχή του φαραγγιού του Τσούρο, η ομάδα αναγκάστηκε να διασκορπιστεί και ο Γκεβάρα τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη, ενώ συγχρόνως το όπλο του αχρηστεύτηκε από έναν πυροβολισμό. Τελικά συνελήφθη και αργότερα μεταφέρθηκε στον πλησιέστερο οικισμό Λα Χιγκέρα. Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκεζ (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Χιγκέρα.

Ο Che είναι νεκρός

Μετά από μερικές ανακρίσεις στο σχολείο του χωριού, ο αιχμάλωτος Γκεβάρα δολοφονήθηκε, στις 9 Οκτωβρίου 1967, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν (Mario Terán). Ο συγκεκριμένος αρχικά δίστασε να εκτελέσει την εντολή για τη δολοφονία του αλλά τελικά πυροβόλησε τον αιχμάλωτο, ο οποίος φέρεται να του είπε «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις». Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι. Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο κράτησε αρχικά επιφυλακτική στάση απέναντι στην είδηση του θανάτου του, ωστόσο στις 15 Οκτωβρίου, αποδέχτηκε το γεγονός, μετά από την εμφάνιση φωτογραφικών αποδείξεων.

Το πτώμα του Γκεβάρα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σαν Χοσέ ντε Μάλτα όπου έγινε και νεκροψία, στο πρακτικό της οποίας καταγράφτηκαν συνολικά εννέα πληγές που είχαν προκληθεί από σφαίρες. Σύμφωνα με τη νεκροψία, ο θάνατός του προκλήθηκε από τα τραύματα που έφερε στο θώρακα και την αιμορραγία. Το πτώμα του έπρεπε για τους στρατιωτικούς να χαθεί δίχως κανένα ίχνος και θάφτηκε κρυφά κοντά στο αεροδρόμιο, 30 χλμ. από την Λα Χιγκέρα. Νωρίτερα, στο νοσοκομείο, είχαν κοπεί τα χέρια του, τα οποία διατηρήθηκαν σε φορμόλη προκειμένου να γίνει αργότερα η οριστική αναγνώρισή του. Το πτώμα του έμεινε στον μυστικό του τάφο μέχρι που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιουλίου 1997 στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας. Αφού μεταφέρθηκε στην Κούβα, κηδεύτηκε στη Σάντα Κλάρα, την πόλη που ο ίδιος είχε κατακτήσει το 1958 ανοίγοντας το δρόμο για την τελική νίκη του Κάστρο.

Ανάμεσα στα αντικείμενα του Τσε Γκεβάρα που διέθεταν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους διώκτες του, ανήκε και το ημερολόγιό του, στο οποίο καταγράφονταν τα γεγονότα που σχετίζονταν με τη δράση του αντάρτικου σώματος στο έδαφος της Βολιβίας. Η πρώτη καταχώρηση σε αυτό έγινε στις 7 Νοεμβρίου του 1966, λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση του Τσε Γκεβάρα στην περιοχή Νιανκαουασού, ενώ η τελευταία καταγραφή σημειώθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1967, μία ημέρα πριν την σύλληψή του. Στο ημερολόγιο αναφέρεται πώς οι αντάρτες αναγκάστηκαν να προβούν σε επιχειρήσεις πρόωρα, εξαιτίας της ανακάλυψής τους από τον βολιβιανό στρατό, όπως και οι λόγοι για τους οποίος ο Γκεβάρα αποφάσισε να διαχωριστεί η φάλαγγα σε δύο μονάδες, χωρίς να καταφέρουν έκτοτε να έρθουν σε επαφή, περιγράφοντας συνολικά τα αίτια της αποτυχίας του αντάρτικου στρατού. Το ημερολόγιο τυπώθηκε μετά από ελέγχους της γνησιότητάς του, στις 22 Ιουνίου 1968 στην Κούβα. Η διανομή του έγινε δωρεάν και συγχρόνως δημοσιεύτηκε σε άλλα έντυπα ανά τον κόσμο.

Η ιστορία επαναλήφθηκε 20 αιώνες μετά. Δυστυχώς.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2007

Che: Τέταρτο μέρος


Οργιώδη ομιλία του ενάντια στον Ιμπεριαλισμό.


Απομάκρυνση από την Κούβα

Στις 11 Δεκεμβρίου του 1964 εκπροσώπησε την Κούβα στη Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στην ομιλία του ξεχωρίζει η έντονη διαμαρτυρία του ενάντια στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες, η συμπαράταξή του στο θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού και το ειρηνευτικό σχέδιο που προτείνει για την Καραϊβική. Λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησε μία τρίμηνη διεθνή περιοδεία, κατά την οποία επισκέφτηκε την Αλγερία, την Κίνα, τη Γκάνα, τη Γουινέα, το Μάλι, το Κονγκό, την Τανζανία, με μικρές στάσεις στο Παρίσι, την Ιρλανδία και την Πράγα. Στις 24 Φεβρουαρίου, έλαβε μέρος στη διάσκεψη του δεύτερου Οικονομικού Σεμιναρίου Αφροασιατικής Αλληλεγγύης, πραγματοποιώντας την τελευταία δημόσια παρουσία στο διεθνές προσκήνιο. Η ομιλία του προκάλεσε αρκετές εντάσεις στο σοβιετικό μπλοκ, δηλώνοντας πως οι σοσιαλιστικές χώρες όφειλαν να επωμιστούν το κόστος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ενώ θεωρείται πιθανό πως προκάλεσε επίσης ρήξη στη σχέση του με τον Κάστρο, αν και δεν υπάρχει καμία σχετική αναφορά στα απομνημονεύματα του ίδιου του Γκεβάρα. Τον Μάρτιο του 1964, επέστρεψε στην Αβάνα.


Οι διαφορές του με τον Κάστρο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Κούβας με την Σοβιετική Ένωση ή την οικονομική πολιτική πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του Τσε να εγκαταλείψει την Κούβα, σκοπεύοντας να μεταφέρει την επανάσταση σε όλον τον κόσμο. Την 1η Απριλίου συνέταξε το αποχαιρετιστήριο γράμμα του προς τον Φιντέλ Κάστρο.


Το αποχαιρετιστήριο γράμα που συντάχτηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1965:

"Φιντέλ,

Αυτή τη στιγμή θυμάμαι πολλά πράγματα-όταν σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας-Αντωνίας, όταν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω, την ένταση της προετοιμασίας. Μια μέρα ήρθαν και μας ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Τότε η συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα αυτή. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση νικά κανείς ή πεθαίνει (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στην πορεία προς τη νίκη.

Σήμερα τα πάντα έχουν ένα λιγότερο δραματικό τόνο, επειδή είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Αισθάνομαι ότι έχω κάνει το καθήκον μου προς την Κουβανέζικη επανάσταση, στο έδαφός της, και αποχαιρετώ εσένα, τους συντρόφου, το λαό σου ο οποίος είναι τώρα δικός μου.

Παραιτήθηκα επίσημα από τις θέσεις μου στην ηγεσία του κόμματος, το πόστο μου σαν υπουργός, το βαθμό μου σα διοικητής και την υπηκοότητά μου. Δεν έχω κανένα πια δεσμό νομικά με την Κούβα. Οι μόνοι δεσμοί που εχω είναι άλλης φύσεως-αυτοί που δεν σπάνε όπως οι διορισμοί σε πόστα.

Ανασκοπώντας τη ζωή μου, πιστεύω ότι δούλευα με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για να εδραιώσω την επαναστατική κατάκτηση.

Το μόνο μου σοβαρό λάθος ήταν το ότι δεν σου έδειξα αρκετή εμπιστοσύνη απ' τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και το ότι δεν κατάλαβα αρκετά γρήγορα τις ηγετικές και επαναστατικές σου ικανότητες. Έζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Λίγοι πολιτικοί είναι στις μέρες μας τόσο λαμπροί όσο εσύ. Είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι και που εκτιμάς τους κινδύνους.

Άλλα έθνη του κόσμου χρειάζονται τις ταπεινές μου προσπάθειες συμπαράστασης. Μπορώ να κάνω αυτό που εσύ δεν μπορείς λόγω της ευθύνης σου στην αρχηγία της Κούβας, και έφτασε ο καιρός να αποχωριστούμε.

Πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κάνω με ανάμεικτα συναισθήματα. Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ' τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.

Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ' αυτή που προέρχεται απ' το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.

Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ' εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.

Πάντα μπροστά για τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!

Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο.

Ερνέστο"

Κονγκό

Πρώτος σταθμός του Τσε Γκεβάρα, μετά τη φυγή του από την Κούβα υπήρξε το Κονγκό (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό), ενισχύοντας και βοηθώντας οργανωτικά τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Μαζί με τον δεύτερο στην ιεραρχία Βικτόρ Ντρέκε και δώδεκα ακόμα Κουβανούς πολεμιστές, έφθασε εκεί στις 24 Απριλίου του 1965, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν και άλλοι Κουβανοί, συνθέτοντας συνολικά μία φάλαγγα με περισσότερα από εκατό μέλη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Αλγερίας εκείνη την περίοδο και φίλο του, Αχμέντ Μπεν Μπέλα, «η κατάσταση που κυριαρχούσε στην Αφρική, η οποία φαινόταν να διαθέτει μεγάλη δυναμική για μία επανάσταση, οδήγησε τον Τσε στο συμπέρασμα πως η Αφρική αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλισμού. Ήταν λοιπόν στην Αφρική που αποφάσιζε να αφιερώσει τις προσπάθειές του».. Η έλλειψη οργάνωσης και συνοχής των κονγκολέζικων δυνάμεων καταγράφεται στα ημερολόγια του Τσε Γκεβάρα ως ο κύριος λόγος της αποτυχίας της επανάστασης.


Στα τέλη του έτους, εγκατέλειψε το Κονγκό, μαζί με τους επιζώντες της κουβανικής ομάδας (έξι μέλη της είχαν πεθάνει σε μάχη) και πέρασε τους επόμενους έξι μήνες στο Νταρ ες Σαλάμ της Τανζανίας. Στο διάστημα αυτό, ολοκλήρωσε μία σειρά χειρόγραφων σημειώσεων σχετικά με την εμπειρία του στο Κονγκό, ενώ εργάστηκε επίσης πάνω σε δύο ακόμα βιβλία, φιλοσοφικών και οικονομικών σημειώσεων. Το Φεβρουάριο του 1966 ταξίδεψε μεταμφιεσμένος και με πλαστό διαβατήριο, με προορισμό την Πράγα. Εκεί άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα ενός νέου αντάρτικου στη Λατινική Αμερική, με αρχικό στόχο το Περού και αργότερα εστιάζοντας στη Βολιβία.

Αύριο "Βολιβία" και Ο θάνατος Του.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2007

Che Guevara: Τρίτο Μέρος




Πολύ ωραίο βίντεο, πάντα με την ηχητική συνοδεία του “Hasta Siempre”. Στο πρώτο μέρος βλέπουμε σκηνές από το ταξίδι με μοτοσικλέτα (μια πολύ παλιά Norton) που πραγματοποίησε με τον φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο στη Λατινική Αμερική. Ένα τρελό εγχείρημα που κατά τους επαΐοντες σφυρηλάτησε το επαναστατικό του πνεύμα μια και είδε την φτώχεια, τη δυστυχία και την εκμετάλλευση των φτωχών από τους πλούσιους. Ταυτόχρονα κατάλαβε και τον ρόλο των Αμερικανών στη Νότια Αμερική. Στο δεύτερο μέρος βλέπουμε σκηνές από το σκληρό καθεστώς του Δικτάτορα Μπατίστα (με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον φυσικά – φοβερή αντίφαση η φτωχή κουβανή εργάτρια με τις μπανάνες σε αντιπαράθεση με τα αμερικάνικα δολάρια στα κουβανέζικα καζίνο) και τέλος την επανάσταση της Κούβας. Στη τελευταία σκηνή και πιο συγκινητική κατ’ εμένα είναι η μητέρα του που έρχεται να τον συναντήσει στην Αβάνα, θριαμβευτής πλέον και ελευθερωτής της Κούβας. Κοιτάξτε πως τον κοιτάει.

Συνέχεια του αφιερώματος:

Επανάσταση στην Κούβα


Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1954, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στο Μεξικό, που αποτελούσε κοινό προορισμό εξόριστων Λατινοαμερικανών, από χώρες όπως το Πουέρτο Ρίκο, το Περού, η Βενεζουέλα, η Γουατεμάλα και η Κούβα. Στην πόλη του Μεξικού, συνάντησε τον Κουβανό εξόριστο Νίκο Λόπες, γνώριμό του από την περίοδο της παραμονής του στη Γουατεμάλα, ενώ επανασυνδέθηκε και με την Ίλδα Γκαδέα. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, εργάστηκε ως γιατρός και ως φωτογράφος, εν μέσω πολλαπλών επαγγελματικών κρίσεων και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε κατά διαστήματα. Το καλοκαίρι του 1955, ήρθε σε επαφή με τον αδελφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, από τον οποίο πληροφορήθηκε την επικείμενη άφιξη του Κάστρο στο Μεξικό. Στις αρχές Ιουλίου του 1955, o Γκεβάρα συνάντησε για πρώτη φορά τον Φιντέλ Κάστρο, o οποίος ήταν αρχηγός των "Moνκαντίστας", και είχε καταφύγει στο Μεξικό μετά την αποφυλάκισή του, αποτέλεσμα της χάρης που του δόθηκε από τον Μπατίστα. Την πρώτη συνεύρεσή τους ακολούθησαν πολυάριθμες συναντήσεις και συζητήσεις γύρω από την πολιτική κατάσταση στη Λατινική Αμερική και το ενδεχόμενο της οργάνωσης μίας επανάστασης ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα. Την ίδια περίπου περίοδο, η Γκαδέα του ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος και ο Γκεβάρα της πρότεινε γάμο, ο οποίος τελέστηκε τελικά στις 18 Αυγούστου 1955, στο ληξιαρχείο του μεξικανικού χωριού Τεποτσοτλάν.

Πεπεισμένος πως ο Κάστρο είχε τις προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα χαρισματικό ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, ο Γκεβάρα συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου (ισπ. Movimiento 26 de Julio, M-26-7), με στόχο την ένοπλη δράση για την ανατροπή του κουβανικού καθεστώτος. Ο Γκεβάρα συμφώνησε να τους συνοδεύσει με την ιδιότητα του γιατρού, ωστόσο έλαβε κανονικά μέρος στην στρατιωτική εκπαίδευση των ανταρτών, το βασικό στάδιο της οποίας ξεκίνησε στις αρχές του 1956, υπό τις οδηγίες του Μεξικανού παλαιστή Αρσάνιο Βαγένας σε ζητήματα εκγύμνασης και αυτοάμυνας, καθώς και του πρώην συνταγματάρχη του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού, Αλπέρτο Μπάγιο. Στα απομνημονεύματα του Μπάγιο, πληροφορούμαστε πως ο Γκεβάρα επέδειξε μεγάλη θέληση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, αποτελώντας τον καλύτερο μαθητή του. Την ίδια περίοδο, θεωρείται πιθανό πως απέκτησε το παρωνύμιο Τσε (Che), εξαιτίας της συχνής χρήσης της λέξης che (φίλος ή και επιφώνημα: Ε εσύ!) που έκανε ο ίδιος μιλώντας, έκφραση που αν και είχε εισαχθεί στη γλώσσα των Αργεντινών, φαινόταν αστεία στους Κουβανούς.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, 82 επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Granma, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, στην οποία έφθασαν τελικά στις 2 Δεκεμβρίου. Κατά την απόβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, από την οποία επέζησαν 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο ρόλος του Τσε Γκεβάρα στον ανταρτοπόλεμο διαφοροποιήθηκε σταδιακά, αντιλαμβανόμενος o ίδιος όλο και λιγότερο ως μοναδικό καθήκον του την ιατρική συμπαράσταση, και λαμβάνοντας ενεργό μέρος στις ένοπλες δραστηριότητες τον επαναστατών. Η αποφασιστικότητά του και οι ικανότητες του, σύντομα οδήγησαν στην άνοδό του στην ιεραρχία του αντάρτικου σώματος, κερδίζοντας το σεβασμό των υπολοίπων ανταρτών, χωρίς να απουσιάζει και το αίσθημα του φόβου που προκαλούσε ενίοτε η σκληρότητά του, υπεύθυνος ο ίδιος για εκτελέσεις ανταρτών που λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες του κουβανικού καθεστώτος. Υπήρξε ο πρώτος αντάρτης, στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957. Αν και μέχρι τότε αποτελούσε έναν απλό οπλίτη, χωρίς να έχει διακριθεί ιδιαιτέρως σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά έχοντας επιδείξει γενναιότητα και αρχηγικές δεξιότητες, ο Κάστρο του εμπιστεύτηκε την ηγεσία της Δεύτερης Φάλαγγας του αντάρτικου στρατού (για λόγους παραλλαγής έφερε τον αριθμό 4), έχοντας έτσι μόνο τον Κομαντάντε εν Σέφε Φιντέλ Κάστρο ως ανώτερό του.

Η μεγαλύτερη ίσως στρατιωτική επιτυχία του Τσε Γκεβάρα υπήρξε η κατάκτηση της Σάντα Κλάρα στις 29 Δεκεμβρίου 1958, μία καθοριστική στιγμή στην ιστορία της κουβανικής επανάστασης. Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια ανταρτοπολέμου στην Σιέρρα Μαέστρα εναντίον του πολύ μεγαλύτερου στρατού του Μπατίστα, o οποίος δεχόταν και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα, ο δρόμος για την πρωτεύουσα Αβάνα ήταν πλέον ελεύθερος και την 1η Ιανουαρίου του 1959, ο δικτάτορας Μπατίστα εγκατέλειψε την Κούβα, με προορισμό την Δομινικανή Δημοκρατία. Την μάχη στη Σάντα Κλάρα ακολούθησαν και άλλες σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, πριν την τελική επικράτηση των ανταρτών.

Μέλος της κυβέρνησης της Κούβας

Μετά την επιτυχία του αντάρτικου στρατού και κατά τους πρώτους μήνες της κατάληψης της εξουσίας, ο Τσε Γκεβάρα τέθηκε διοικητής του φρουρίου Λα Καμπάνια, με αρμοδιότητα να εξετάζει τις εφέσεις των υποθέσεων των δύο Επαναστατικών Δικαστηρίων (Tribunales Revolucionarios, TR) που λειτουργούσαν δικάζοντας στρατιωτικούς και αστυνομικούς ή πολίτες. Στις 7 Φεβρουαρίου 1959, ψηφίστηκε ένα διάταγμα μέσω του οποίου αποκτούσαν την κουβανική υπηκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές του αντάρτικου στρατού. Ο νόμος αυτός, επρόκειτο εμφανώς να εφαρμοστεί αποκλειστικά στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα, αποτελώντας ένα είδος φόρου τιμής και αναγνώρισης στο πρόσωπό του και τη συμβολή του στην κουβανική επανάσταση.

Μαζί με τους Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ Κάστρο και Καμίλο Σιενφουέγος, αποτέλεσε μετά την επανάσταση σημαντικό μέλος της νέας κουβανικής κυβέρνησης, η οποία σύντομα ξεκίνησε να πραγματοποιεί ριζικές μεταρρυθμίσεις, καθιερώνοντας για παράδειγμα δωρεάν σύστημα υγείας, όπως και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξασφάλιζε και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μέχρι τότε κυρίως αναλφάβητα) σχολική μόρφωση. Στην κυβέρνηση, ο Γκεβάρα υποστήριξε περισσότερο τις κομμουνιστικές ιδέες απ' όσο ο Φιντέλ Κάστρο. Αν και ήταν ένθερμος υποστηρικτής μίας ριζικής αγροτικής μεταρρύθμισης στη χώρα, χαρακτήρισε τον πρώτο σχετικό νόμο της κυβέρνησης ως μετριοπαθή, «που δεν αποτολμούσε να υπεισέλθει στα ουσιαστικότερα ζητήματα, όπως ήταν η κατάργηση της μεγάλης γαιοκτησίας». Στις 7 Οκτωβρίου, ο Κάστρο του ανέθεσε την αρχηγία του Τομέα Βιομηχανίας του Εθνικού Ινστιτούτου της Αγροτικής Μεταρρύθμισης (Insituto Nacional de la Reforma Agragia, INRA), ρόλος που προστέθηκε στα καθήκοντά του ως διοικητής της Λα Καμπάνια αλλά και αρχηγός του Τμήματος Εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του έργου του, ο Γκεβάρα απευθύνθηκε στον οικονομολόγο Σαλβαδόρ Βιλασέκα, ξεκινώντας μαζί του μία σειρά από μαθήματα ανώτερων μαθηματικών.

Στην ακμή της πολιτικής του δραστηριότητας ως μέλος της κυβέρνησης, ο Τσε διορίστηκε διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας, στις 26 Νοεμβρίου 1959, διατηρώντας παράλληλα την ευθύνη για το τμήμα βιομηχανίας του INRA και την πολιτιστική επιμόρφωση του στρατού. Ανάμεσα στις πρώτες του ενέργειες, ήταν μία σειρά μέτρων με στόχο τον έλεγχο του αποθέματος συναλλάγματος, καθώς και η ρευστοποίηση των τραπεζών του καθεστώτος του Μπατίστα. Στα τέλη του έτους, και ενώ οι τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν ήδη αναστείλει τις πιστώσεις των εισαγωγών, άρχισε να διερευνά, σε συνεργασία με τον Φιντέλ Κάστρο και άλλους κομμουνιστές ηγέτες, το ενδεχόμενο της σοβιετικής στήριξης. Το Φεβρουάριο του 1960, υποδέχθηκε τον Αναστάς Μικογιάν, μέλος του πολιτικού γραφείου του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και ένθερμο υποστηρικτή της προσέγγισης με την Κούβα, όπως άλλωστε ήταν αρχικά και ο ίδιος ο Τσε. Το επόμενο διάστημα, εντάθηκε η αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της κουβανικής κυβέρνησης, ενώ στις 13 Οκτωβρίου κηρύχθηκε εμπάργκο σε όλα τα εμπορεύματα με προορισμό την Κούβα, αποκλείοντας τη χώρα από κάθε οικονομική δραστηριότητα. Μία εβδομάδα αργότερα, ο Τσε Γκεβάρα σχολίασε τον αποκλεισμό, αναφερόμενος σε ελλείψεις που δεν θα ήταν δυνατό να καλυφθούν, αλλά και εκφράζοντας αισιοδοξία για την πορεία της κρατικοποιημένης πλέον βιομηχανίας. Παράλληλα, έκανε γνωστό πως δεν ήταν πλέον πρόεδρος της τράπεζας, αναλαμβάνοντας νέα καθήκοντα.

Στα τέλη Οκτωβρίου του 1960, συμμετείχε ως επικεφαλής μίας διπλωματικής αποστολής, με στόχο την εξασφάλιση της στήριξης του σοβιετικού μπλοκ, με τις κύριες διαπραγματεύσεις να πραγματοποιούνται στη Σοβιετική Ένωση. Συναντήθηκε με τον Χρουτσόφ στη Μόσχα ενώ αργότερα επισκέφτηκε το Πεκίνο όπου συνάντησε τον Μάο Τσετούνγκ και έγινε γενικά θερμά δεκτός. H περιοδεία του περιλάμβανε ακόμα την Κορέα και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. H αποστολή εξασφάλισε τελικά ευνοϊκές συμφωνίες, για την εξαγωγή τεσσάρων εκατομμυρίων τόνων ζάχαρης, σε τιμή υψηλότερη από εκείνη της παγκόσμιας αγοράς, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον εφοδιασμό της Κούβας με πετρέλαιο και αγορές βιομηχανικών μονάδων με ευέλικτες πιστώσεις. Στις 23 Φεβρουαρίου 1961 διορίστηκε υπουργός του νεοσύστατου Υπουργείου Βιομηχανίας της Κούβας, σκοπός του οποίου ήταν η οργάνωση των πολυάριθμων βιομηχανικών μονάδων που είχαν αποκτηθεί, καθώς και των κρατικοποιημένων επιχειρήσεων που υπάγονταν στο Τμήμα Βιομηχανίας του INRA.

Τον Απρίλιο του 1961, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής του Κόλπου των Χοίρων, ο Τσε Γκεβάρα τέθηκε επικεφαλής των κουβανικών στρατευμάτων που θα υπερασπίζονταν την επαρχία Πινάρ ντελ Ρίο, όπου σύμφωνα με ενδείξεις των μυστικών υπηρεσιών, αναμενόταν η πρώτη επίθεση. Χάρη στην αποτελεσματική αντίδραση της κουβανικής αεροπορίας και την αντίσταση της πολιτοφυλακής, η αμερικανική εισβολή απέτυχε, ενώ το στράτευμα του Γκεβάρα παρέμεινε σε αμυντική διάταξη και ανενεργό, καθώς η συγκέντρωση αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων κοντά στο Πινάρ ντελ Ρίο αποτέλεσε τελικά προσπάθεια αντιπερισπασμού.


Συνεχίζοντας το έργο του ως υπουργός βιομηχανίας, επεδίωξε να προωθήσει την ταχεία εκβιομηχάνιση της χώρας, πρόγραμμα που υπήρξε όμως πρόωρο, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες στην εφαρμογή του και καταλήγοντας σε αποτυχία. Τον Αύγουστο του 1961 συμμετείχε στις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Διαμερικανικού Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, καταψηφίζοντας το δεκαετές σχέδιο του Τζον Φ. Κένεντι «Συμμαχία για την Πρόοδο» (Alliance for Progress), το οποίο χαρακτήριζε ως μία προσπάθεια αναχαίτισης των επαναστατικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική και κατασκεύασμα κατά της Κούβας. Την ίδια περίπου περίοδο, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην απόφαση εγκατάστασης σοβιετικών πυραύλων στο έδαφος της Κούβας, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών, οδηγώντας τελικά στην Κρίση των πυραύλων, τον Οκτώβριο του 1962.

Σε ότι αφορά την οικονομική πολιτική, ο Τσε Γκεβάρα ήταν αντίθετος στην αντιγραφή του σοβιετικού οικονομικού μοντέλου της «οικονομικής αυτοδιαχείρισης», καθώς θεωρούσε πως οι ιδιαίτερες συνθήκες της Κούβας απαιτούσαν διαφορετικές πρακτικές και υπερασπιζόταν το συγκεντρωτισμό στον τομέα της βιομηχανίας.


Συνέχεια αύριο (Ο Che εγκαταλείπει την Κούβα).

Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Che Guevara.......συνέχεια του αφιερώματος



Live εκτέλεση του “Hasta Siempre” από το Ισπανικό Ροκ συγκρότημα “Boikot”. Αγαπημένη προσωπικά εκτέλεση. Αξίζει να το ακούσετε και να απολαύσετε το σολάρισμα του κιθαρίστα.



Το video clip του “Hasta Siempre” των “Boikot”.

Αφιέρωμα στον Che.......συνέχεια από χθες:

Το 1948 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1953, χωρίς όμως να ακολουθήσει την κλινική πρακτική που απαιτείτο προκειμένου να είναι σε θέση να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, στα τέλη του 1950, εξασφάλισε άδεια ώστε να εργαστεί ως νοσοκόμος σε εμπορικά πλοία του αργεντινού στόλου. Τους επόμενους μήνες πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην νότια και στην κεντρική Αμερική, στη διάρκεια των οποίων έζησε από κοντά της κοινωνικές συνθήκες στις λατινοαμερικανικές χώρες. Επηρεασμένος από τις εμπειρίες αυτές, άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τα πολιτικά ζητήματα και τον Μαρξισμό.


Γουατεμάλα

Μετά την αποφοίτησή του από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στη Γουατεμάλα, με ενδιάμεσους σταθμούς τη Βολιβία, το Περού, τον Παναμά, την Κόστα Ρίκα, τη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ. Εκεί γνώρισε την Περουβιανή οικονομολόγο Ίλδα Γκαδέα, η οποία εργαζόταν στην κρατική υπηρεσία του Ινστιτούτου Προώθησης της Παραγωγής. Η Γκαδέα ήταν εξόριστη εξαιτίας της συμμετοχής της στη Λαϊκή Επαναστατική Αμερικανική Συμμαχία (American Popular Revolutionary Alliance, APRA) του Περού, και διέθετε γνωριμίες με πολιτικά πρόσωπα. Με τη βοήθειά της, ο Γκεβάρα ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ κύκλο εξόριστων και αριστερών διανοουμένων. Κατά το δεύτερο μήνα της παραμονής του στη χώρα, και ενώ η πολιτική της κατάσταση εντεινόταν λόγω των μεταρρυθμίσεων του φιλελεύθερου λαϊκού καθεστώτος του προέδρου Χάκομπο Άρμπενς (Jacobo Albenz Guzmán), ο Γκεβάρα πραγματοποίησε τις πρώτες του επαφές με πολιτικούς της κυβέρνησης. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1954 ανέφερε σε επιστολή του προς τη θεία του πως είχε λάβει οριστικά θέση υπέρ της κυβέρνησης της Γουατεμάλας, επιλέγοντας το κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα (Partido Guatemalteco de Trabajo) και σχετιζόμενος με άλλους αριστερούς διανοούμενους. Στα τέλη του ίδιου μήνα, κατέγραψε επίσης την πολύ κακή οικονομική του κατάσταση.

Για ένα σύντομο διάστημα, ο Γκεβάρα εγκατέλειψε τη Γουατεμάλα και μετέβη στο Ελ Σαλβαδόρ, προκειμένου να ανανεώσει τη βίζα παραμονής του. Λίγο μετά την επιστροφή του, επιχειρήθηκε από τη CIA ένοπλη δράση, με επικεφαλής το συνταγματάρχη Κάρλος Καστίγιο Άρμας, για την ανατροπή της κυβέρνησης του Άρμπενς και με αφορμή την άφιξη ενός πλοίου με όπλα από την Τσεχοσλοβακία. Ο Γκεβάρα συμμετείχε στην ένοπλη πολιτοφυλακή της κομμουνιστικής νεολαίας που αντιστάθηκε, αλλά παρά τη διάθεσή του να αγωνιστεί στο μέτωπο, κατετάγη τελικά ως γιατρός. Στις 27 Ιουνίου, ο Άρμπενς ανακοίνωσε την παραίτησή του και αναζήτησε άσυλο στη μεξικανική πρεσβεία. Ο Γκεβάρα, επίσης καταζητούμενος του νέου καθεστώτος, αναζήτησε άσυλο στην πρεσβεία της Αργεντινής κατόπιν προτροπής του φίλου του, Σάντσες Τοράνσο. Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γουατεμάλα σημάδεψαν βαθιά τον Γκεβάρα και η εμπειρία που αποκόμισε στη χώρα χαρακτηρίζεται ως σημείο πολιτικής καμπής για τον ίδιο.

Το αφιέρωμα συνεχίζεται αύριο.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2007

Che Guevara: Όταν ο "δικός μου" Χριστός κατέβηκε στη Γη




Μια και είναι η εβδομάδα των Παθών και χωρίς να θεωρηθώ βλάσφημος, ένα μικρό βίντεο tribute για τον άνθρωπο , τον επαναστάτη, τον ενσαρκωτή των ονείρων των φτωχών και κατατρεγμένων όλου του πλανήτη. Τον Comandante Ernesto "Che" Guevara.

Ο "δικός μου Χριστός", στη "δική μου" Γη. Αν υπάρχει Θεός και αν ξαναέστειλε Τον Υιό του, Το έκανε στο πρόσωπο του Che (με άγγελο τον Άρη Βελουχιώτη).

Σε ευχαριστώ "Che" που υπήρξες, που μας ενέπνευσες και που θυσιάστηκες για εμάς.


Παιδικά χρόνια και εφηβεία


Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής, γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα και του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, το μεγαλύτερο από τα συνολικά πέντε παιδιά της οικογένειας. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησής του, γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928. Κατά τον βιογράφο του, Τζον Λι Άντερσον, η πραγματική ημερομηνία γέννησής του τοποθετείται νωρίτερα, στις 14 Μαΐου του ίδιου έτους. Η άποψη αυτή στηρίζεται σε μαρτυρία μίας αστρολόγου, στην οποία φέρεται να εξομολογήθηκε η μητέρα του πως ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος όταν παντρεύτηκε τον Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς.


Η οικογένεια του ήταν μια από τις οικογένειες της αργεντινής ολιγαρχίας, με ισπανικές και ιρλανδικές καταβολές. Παρόλα αυτά οι γονείς του νεαρού Ερνέστο δεν απέφευγαν καθόλου την επαφή με ανθρώπους χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Πολλά μέλη της ολιγαρχίας θεωρούσαν προκλητικό αυτό τον τρόπο ζωής επειδή το ζεύγος Γκεβάρα έδειχνε φανερά ότι σεβόταν και δεχόταν προοδευτικές ιδέες. O πατέρας του χαρακτηρίζεται ως τυχοδιώκτης, που εγκατέλειψε τις αρχικές του σπουδές αρχιτεκτονικής, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί στον επιχειρηματικό χώρο, ενώ η μητέρα του υπήρξε ένθερμη καθολική που αργότερα όμως μεταστράφηκε στο φιλελευθερισμό της αριστεράς.


Ο Ερνέστο ήταν μόλις δύο ετών όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από άσθμα. Η ασθένεια αυτή τον συνόδεψε όλη του τη ζωή και συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Αντί να προφυλάσσεται, προσπαθούσε να σκληραγωγηθεί μέσω του αθλητισμού. Σε ηλικία εννέα ετών, παρουσίασε βαριά επιπλοκή στο άσθμα που τον ταλαιπωρούσε και διαπιστώθηκε «σπαστικός βήχας». Εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του, δεν φοίτησε κανονικά στο σχολείο. Αρχικά, έμαθε να γράφει και να διαβάζει από την μητέρα του, ενώ αργότερα φοίτησε στο δημόσιο σχολείο ολοκληρώνοντας κανονικά μόνο τη δεύτερη και τρίτη τάξη, παρακολουθώντας τα μαθήματα των υπολοίπων όταν του επέτρεπε η υγεία του και μελετώντας κυρίως στο σπίτι.


Στην παιδική του παρέα υπήρχαν παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα της περιοχής. Ήδη τότε φανερώθηκε το χάρισμα και η κοινωνικότητα του Γκεβάρα, χαρίσματα τα οποία καλλιεργούσαν συνεχώς οι γονείς του. Ήταν πλέον καθημερινό το φαινόμενο να μπαινοβγαίνουν τα παιδιά της γειτονιάς και της περιοχής συνεχώς στο σπίτι των γονέων του. O Γκεβάρα ήταν παράλληλα σοβαρό και εσωστρεφές αγόρι, το οποίο από νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία. Κατά την περίοδο της εφηβείας του, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποίηση και ειδικότερα για το έργο του Πάμπλο Νερούδα, ενώ συγχρόνως έγραφε και ο ίδιος ποιήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα εκτείνονταν από κλασικά έργα του Τζακ Λόντον ή του Ιουλίου Βερν μέχρι πραγματείες του Σίγκμουντ Φρόυντ και του Μπέρτραντ Ράσελ. Σύμφωνα με τον πατέρα του, «όταν έγινε δώδεκα χρονών κατείχε μία παιδεία που αναλογούσε σε έναν νέο δεκαοκτώ ετών, ενώ η βιβλιοθήκη του ήταν γεμάτη από κάθε είδους βιβλία περιπέτειας και ταξιδιωτικά μυθιστορήματα». Σε μεγαλύτερη ηλικία, ανέπτυξε επίσης ενδιαφέρον για τη φωτογραφία.


To 1942 εγγράφηκε στο δημόσιο λύκειο Ντέαν Φούνες της Κόρδοβα. Οι σχολικοί του βαθμοί υπήρξαν πολύ καλοί στη λογοτεχνία, την ιστορία και τη φιλοσοφία, αλλά και πολύ κακοί στην αγγλική γλώσσα, τα μαθηματικά και τη φυσική ιστορία. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να συντάσσει ένα είδος φιλοσοφικού λεξικού, καταγράφοντας τα αναγνώσματά του ή κρατώντας σημειώσεις σχετικά με αυτά. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο λύκειο, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στον τομέα της εφαρμοσμένης μηχανικής.

Γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένης Μηχανικής του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες και για ένα διάστημα εργάστηκε στην κατασκευή δημοσίων έργων, κυρίως σε μικρές πόλεις. Η ασθένεια της γιαγιάς του, Άνας, η οποία είχε υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία και κατόπιν ημιπληγία, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την εργασία του προκειμένου να την φροντίσει κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Τόσο η δική της κατάσταση, που οδήγησε στο θάνατό της, όσο και η προσωπική του εμπειρία με το άσθμα τον επηρέασαν βαθιά, και πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του να ασχοληθεί τελικά με την ιατρική."

.........συνεχίζεται


*Πηγή: Wikipedia.