Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Τα blogs σήμερα και η εξέλιξη τους στο μέλλον

Αναδημοσεύω τα αποτελέσματα μιας έρευνας που πραγματοποίησε η VPRC σε συνεργασία με το περιοδικό Monthly Review:

"Αισιόδοξοι εμφανίζονται οι bloggers για τις δυνατότητες των blogs, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησε στο διάστημα Ιουνίου-Αυγούστου 2008 η VPRC σε συνεργασία με το περιοδικό Monthly Review. Το 34% θεωρεί ότι τα blogs θα έχουν στο μέλλον τη δύναμη να προκαλούν μαζικές κινητοποιήσεις για πιθανά προβλήματα, ενώ το 21% εκτιμά ότι θα είναι το κύριο μέσο αντικειμενικής ενημέρωσης.
Ένα 9% των ερωτώμενων πιστεύει ότι τα blogs θα εξυπηρετούν κυρίως διαφημιστικούς σκοπούς, ενώ μόλις στο 5% ανέρχεται το ποσοστό όσων προβλέπουν απουσία των blogs στο μέλλον. Πολύ μικρό, τέλος, είναι το ποσοστό των ερωτώμενων (2%), οι οποίοι πιστεύουν ότι τα blogs στο μέλλον θα αποτελέσουν μέσο εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων, ενώ σχεδόν 3 στους 10 bloggers αδυνατούν να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον των blogs.
"

και πιο αναλυτικά:

"Ανδρες, ανώτερης μόρφωσης, μάλλον εξασφαλισμένης κοινωνικής ένταξης, μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και φοιτητές, με ενδιαφέρον για την πολιτική, με υψηλό δείκτη παρακολούθησης της δημόσιας σφαίρας, δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της
δημοκρατίας και την ποιότητα της πολιτικής ενημέρωσης που παρέχεται σήμερα στην Ελλάδα, ενεργοποιημένοι, ωστόσο, κοινωνικά πολίτες, αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη φυσιογνωμία των bloggers στην Ελλάδα του 2008.

Πρόκειται, όπως δείχνουν τα στοιχεία της έρευνας, για μια άλλη "κοινωνία" μια "αντικοινωνία" που αντιπαραβάλλεται σε όλες τις μορφές της κυρίαρχης πολιτικής συμπεριφοράς. Ολοι οι σχετικοί δείκτες που παρουσιάζονται στην έρευνα (δείκτης ιδεολογικών τοποθετήσεων, δείκτης "πολιτισμικού φιλελευθερισμού" δείκτης "οικονομικού φιλελευθερισμού", δείκτης "ατομικισμού / συλλογικότητας", πιστοποιούν την τοποθέτηση του ειδικού αυτού πληθυσμού σε ένα πεδίο που έρχεται σε ριζική αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες τοποθετήσεις της ελληνικής κοινωνίας.

Το γεγονός αυτό πιστοποιεί και από αυτήν την πλευρά, ότι μια βασική διαίρεση που χαρακτηρίζει τη σημερινή ελληνική κοινωνία εντοπίζεται μεταξύ ενός "νέου κοινωνικού σώματος" και ενός "παλαιού κοινωνικού σώματος". Η διαίρεση αυτή δεν παραπέμπει απλώς
(αν και την εμπεριέχει) σε μια διάκριση "ηλικίας" ή "τεχνολογικών - ιντερνετικών δεξιοτήτων" ή ακόμα και μορφών ένταξης στον εργασιακό τομέα. Είναι, επιπλέον, μια διαίρεση σε βασικούς ιδεολογικούς και αξιακούς προσανατολισμούς, σε τρόπους και μορφές
αξιολόγησης του δημόσιου χώρου και των κεντρικών πολιτικών επιλογών, σε τρόπους πολιτικής συμμετοχής και παρέμβασης στη δημόσια σφαίρα.

Το blogging αποτελεί για την κοινωνική αυτή ομάδα τρία πράγματα, τρόπο έκφρασης, μορφή πολιτικής συμμετοχής και χώρο δημοσιοποίησης ιδεών και "προσωπικών" απόψεων. Εμφανίζεται να υποκαθιστά την "παλαιότερη" συμμετοχική πρακτική της κομματικής (πολιτικής) στράτευσης, από μεγάλο δε μέρος του πληθυσμού αυτού (44%) εκφράζεται η άποψη ότι τα blogs έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το κοινωνικο-πολιτικό σκηνικό της χώρας. Πιστεύεται, επίσης, ότι στο μέλλον θα έχουν τη δύναμη να προκαλούν μαζικές κοινωνικές κινητοποιήσεις (34%) και να αποτελούν το κύριο μέσο αντικειμενικής πολιτικής ενημέρωσης (21%).

Βρισκόμαστε πιθανόν μπροστά σε μια νέα δυναμική πολιτικής επικοινωνίας και κοινωνικής ενεργοποίησης. Η κρίση της δημοκρατίας και των αντιπροσωπευτικών θεσμών, η χαμηλή αξιοπιστία του κομματικού συστήματος και των κομμάτων, η κρίση εμπιστοσύνης στην
πολιτική ενημέρωση, η απαξίωση του ενημερωτικού και πολιτισμικού τηλεοπτικού προϊόντος τροφοδοτούν την καθημερινότητα του blogging, αλλάζοντας σταδιακά όλη την ιδεολογικο-πολιτική χαρτογράφηση των μέσων επικοινωνίας, αλλά και της πολιτικής κουλτούρας. Τα ερωτήματα που θέτει η "πολιτιστική επανάσταση" των blogs είναι σημαντικά: Πόσος (πραγματικός) χώρος θα απομείνει σε λίγο καιρό στο τηλεοπτικό ενημερωτικό προϊόν; Πόσο εφικτή θα είναι η ανάκαμψη των εφημερίδων και υπό ποίους όρους μπορεί να συμβεί πιθανόν αυτό; Πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης στο να εκφράσουν και να εκπροσωπήσουν τις νέες κοινωνικές ταυτότητες και πρακτικές; Διαμορφώνεται μήπως ένας νέος, ανεξάρτητος από την πολιτική και την οικονομική εξουσία κοινωνικός χώρος, εντός του οποίου συγκροτούνται αναμειγνυόμενες πολλαπλές κοινωνικές ταυτότητες, πολύμορφες αλλά πάντοτε «αντιεξουσιαστικές» πολιτικές ιδέες και, κυρίως, νέες μορφές κοινωνικής συσπείρωσης και κινητοποίησης;

Τα στοιχεία της έρευνας, τουλάχιστον για το τελευταίο ερώτημα, απαντούν καταφατικά. Οι ενδείξεις που προκύπτουν οδηγούν στη διαπίστωση ότι οι αλλαγές που εγκυμονούνται στην ελληνική κοινωνίανωνία θα είναι στα επόμενα χρόνια βαθύτατες. Απομένει να αποκρυσταλλωθεί η μορφή τους και η θεσμική τους συγκρότηση.
"

Ήθελα να αποφύγω τον σχολιασμό της συγκεκριμένης έρευνας αλλά μια "φαγούρα" στα ακροδάχτυλα των άνω άκρων δεν με αφήνει. Προσωπικά δεν ανήκω στα 3/10 των bloggers που δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον του μέσου. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής. Όταν ξεκίνησα να γράφω - πριν από τρία χρόνια - το blogging αποτελούσε μια καθαρά προσωπική ενασχόληση και όλα άρχιζαν και τελείωναν εκεί. Στην πορεία όμως, διαπίστωσα - όπως όλοι μας - τη "δυναμική" του μέσου και ότι από μία απλή συγγραφή μπορείς να "συμβάλλεις" στον θετικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Η "στάση" μου απέναντι στο μέσο άλλαξε, εξαιτίας της "προοπτικής".

Η δημοτικότητα των blogs του ενό ατόμου έχει μειωθεί αισθητά (με ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Δεν είναι τυχαίο που την "μερίδα του λέοντος" έχουν αναλάβει πλέον παραδοσιακά μέσα που είχαν παρουσία στο web και απλά ενεργοποίησαν τη δυνατότητα σχολίων. Αυτό το έπραξαν, υπό τον φόβο απώλειας της 4ης εξουσίας (ε εντάξει, μαζί και τα κεφάλαια από τις διαφημίσεις). Στο μέλλον, η "κόντρα", ανάμεσα στους "επαγγελματίες" και στους "ερασιτέχνες" του είδους, θα γιγαντωθεί. Για αυτό επιμένω, ότι η προσπάθεια θα πρέπει να συντονιστεί και να οργανωθεί. Αναφέρομαι φυσικά στο 34% που θεωρεί ότι τα blogs θα έχουν στο μέλλον τη δύναμη να προκαλούν μαζικές κινητοποιήσεις. Ένα άτομο δεν μπορεί να ασχοληθεί και να "τρέξει" όλα τα κοινωνικά ζητήματα. Απαιτείται μια πιο επαγγελματική προσέγγιση. Η οργάνωση με λίγα λόγια μιας ομάδας ανθρώπων - με κοινά οράματα και στόχους, έστω και με φυσιολογικές παρεκλίσεις - όπου η "δουλειά" θα κατηγοριοποιηθεί για να γίνει πιο αποτελεσματική.

Σε όσους κατηγορούν τους bloggers ότι απλά εκματελλεύονται ένα μέσο που βασίζεται στα κεφάλαια των μεγάλων πολυεθνικών (οι οποίες αν βρεθούν προ δυσάρεστης εκπλήξεως, τις έχω ικανές να "κατεβάσουν τον γενικό", κατόπιν "εντολής"), έχω να τους πω, ότι αν η προσαρμοστικότητα δεν είναι προσόν έξυπνων ανθρώπων, τότε τι είναι? Να βγω με την ντουντούκα για να με ακούσει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων ή να χρησιμοποιήσω το web ώστε να "ακουστώ" πανελλαδικά?

Blogging, είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ δημοκρατία που δεν έχει καμία σχέση με την αντιπροσωπευτική των κοψοχέρηδων και των οραμάτων που έπεσαν στο κενό γιατί στην πορεία παρεβλήθησαν σημαντικά κεφάλαια από χορηγούς. Η δυνατότητα να κρίνεις, συμμετάσχεις κλπ στην πρωτογενή τοποθέτηση. Έχετε ποτέ φανταστεί την πολιτική ως ένα blog? Θα έβγαινε πχ ο υπουργός οικονομίας στο blog του και θα έλεγε ότι θα ψηφίσω το τάδε νομοσχέδιο. Και οι πολίτες θα είχαν τη δυνατότητα να συμφωνήσουν, διαφωνήσουν, μεταρρυθμίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Keep Blogging λοιπόν και κάποια στιγμή.....οργανωθείτε (σαν το ανέκδοτο).

:-)

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (Πηγή: Ένωση Μητέρων Ελλάδος):

Αλβάνογλου Θεόδωρος 22/5/73 Αναγνωστόπουλος Αντάρογλου Αντζελόνι Έλενα Μαρία Αντωνίου Ζήσης 1970 Αργυρίου Αργυροπούλου Αικατερίνη 1973 Βάρσος Ιωάννης 1973 Βασιλόπουλος Γιάννης 30/3/73 Βρυώνης Βυθούλκας Γαλάτης Νίκος Γεριτσίδης Γιώργος 17/11/73 Γεωργάκης Κώστας 19/9/70 Γεωργαράς Μαρίνος - Σπύρος 1973 Γιαννόπουλος Γρέλλος Δασκάλου Στέλιος 1974 Δημόπουλος Δικάλφα Καλλιόπη 1973 Διμαντάκος Έγκελμαν Ντόρις Μαριέτε 16/11/73 Ελής Παναγιώτης 25/4/67 Ευαγγελινός Ζησιμόπουλος Ηλιόπουλος Θεοδώρας Δημήτρης 18/11/73 Θεοδωρίδης Γιώργος 1968 Ιωαννίδης Ιωάννου Καζέπης Κώστας 1974 Καϊλης Γιάννης 26/2/74 Καλαβρού Μαρία 1967 Καλατζής Δημήτρης 5/8/67 Καραγεωργίου Στέλιος 17/11/73 Καραμανής Μάρκος 17/11/73 Κατής Κώστας 1969 Κατσικογιάννης 17/8/69 Κομνηνός Διομήδης 16/11/73 Κούλης Γεώργιος 19/4/72 Κούμπουλος Κρητικάκη Κυριακόπουλος Σάκης 1974 Κωνσταντίνου Γιώργος 4/5/73 Λαγαριώτης Μανδηλαράς Νικηφόρος 18/5/67 Μαρκούλης Νίκος 17/11/73 Ματζώρος Μαυρογιάννης Μέξης Μικρώνης Μιχαηλίδης Μπονάτος Χρίστος Μυρογιάννης Μιχάλης 17/11/73 Μώμος Νικολάου Παναγούλης Γιώργος 1968 Παντελεάκης Κυριάκος 17/11/73 Παπαγεωργίου Παπαδόπουλος Παπαϊωάννου Δημήτρης 17/11/73 Πεσλής Βασίλης 21/4/67 Πετρόπουλος Βασίλης 26/3/73 Ρακιτζής Αλέξανδρος Ράμμος Βασίλειος Ρίζος Τάκης 13/10/67 Σαμούρης Γιώργος 17/11/73 Σαρμαλής Σίμος Γεώργιος 9/1/74 Σινόπουλος Πέτρος 21/6/73 Σπαρτίδης Σταυρέλης Γιάννης 12/12/73 Σταυρόπουλος Σχίζας Σωτηρόπουλος Ιωάννης Τζαβαλάς Καρούσος 3/1/69 Τζιάνος Λάμπρος 21/12/73 Τορίλ Τεκλέτ(Αίγυπτος) Τσαρούχας Γιώργος 1968 Τσιγκούνης Τσικουρής Τσιτσιρίγκος Φώτης 7/4/72 Φαμέλης Βασίλης 17/11/73 Φιλίνης Γιάννης Νοέμ. 73 Φραγκόπουλος Θεόφιλος Χαλκίδης Γιάννης Χαραλαμπίδης Γιώργος Χατζηβασιλείου

Να σημειωθεί εδώ ότι ο τρόπος δολοφονίας των παραπάνω πολιτών, είναι ίδιος και απαράλλακτος στις περισσότερες των περιπτώσεων.

1. Πυρά αντρών της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως
2. Έντονη ρίψη δακρυγόνων αερίων
3. Πυρά, ξυλοκόπημα μέχρι θανάτου (συνήθως με συμπαγείς μεταλλικές ράβδους) από άντρες της Αστυνομίας
4. Πυρά στρατιωτικής περιπόλου + Πεζοναυτών κ.α.


Το πολυτεχνείο σε αριθμούς:

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ:

866 συλλήψεις (716 άντρες & 150 γυναίκες), ειδικότερα:
456 εργάτες - οικοδόμοι
49 φοιτητές του Πολυτεχνείου
268 φοιτητές άλλων σχολών
74 μαθητές/τριες γυμνασίων

ΘΥΜΑΤΑ:

1. Από τα σώματα ασφαλείας (αστυνομία - χωροφυλακή)
13 φόνοι
83 απόπειρες ανθρωποκτονίας (81 άντρες & 15 γυναίκες)
750 τραυματισμοί πολιτών

2. Από τον στρατό
11 φόνοι
45 απόπειρες ανθρωποκτονίας (45 άντρες & 11 γυναίκες)
350 τραυματισμοί πολιτών

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΙ 16 ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ:
Η λίστα που διαβάζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του πολυτεχνείου περιλαμβάνει 88 ονόματα μέσα στην οποιά περιλαμβάνονται τα θύματα της χούντας από την 21/4/1967 έως και την 23/7/1974. Οι επίσημοι νεκροί της βραδυάς του πολυτεχνείου με ονοματεπώνυμο ανέρχονται στους 23. Πρόσφατα βγήκε στην επιφάνεια και μια λίστα 16 ανώνυμων νεκρών για τους οποίους υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες για την τοποθεσία και τον χρόνο της απώλειάς τους.

OI 23 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:

16 Νοεμβρίου 1973

1. Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, 20.30)
2. Διομίδης Κομνηνός (ετών 17, 21.30)
3. Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, μεταξύ 22.30 & 23.00)
4. Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, 23.30)
5. Torill Engeland Magrette (ετών 22, 23.30)
6. Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 24.00)
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος (βραδυνή ώρα - κατέληξε 19/11/73)
8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα)

17 Νοεμβρίου 1973

9. Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , πρωινή ώρα, κατέληξε 19/11/73)
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 10.00, κατέληξε Μάϊο '74)
11. Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15)
12. Μάρκος Καραμανής (ετών 23, 10.30)
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, 10.30-11.00)
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, 11.30)
15. Γεώργιος Γερτζίδης (ετών 48, 11.30)
16. Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, 12.00)
17. Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 13.00)
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, 13.00)

18 Νοεμβρίου 1973

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, 10.00)
20. Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00, κατέληξε στις 30/1/1974)
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, 12.00)
22. Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, 12.00-12.30)
23. Ευστάθιος Κολινιάτης (κατέληξε στις 21/11/73)

ΠΗΓΗ:Ταχυδρόμος, τεύχος 194 - Έρευνα: Πάνος Μπαΐλης



«Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς,

σε άνιση πάλη κι αγώνα.

Ζωή, λευτεριά και τιμή του λαού

γυρεύοντας βρήκατε μνήμα.

Συχνά σε υγρές, σκοτεινές φυλακές

πικρές επεράσατε μέρες.

Και μ’ ένα του δήμιου νεύμα, ευθύς,

σας φέραν μπροστά στην κρεμάλα.

Γλεντούν οι τυράννοι και μες στο πιοτό τη λήθη

γυρεύουν να βρούνε.

Μα οι μέρες τους όμως μετρήθηκαν πια

και τέλος φριχτό τους προσμένει.

Θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός

και σπάει δεσμά κι αλυσίδες.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδερφοί

στον τίμιο που πέσατε αγώνα.»



Το χρονικό της εξέγερσης


• Oι πρώτες αντιδράσεις υπήρξαν στις 14 Φεβρουαρίου 1973 ενάντια στο Ν. 1374, που θέλησε να περάσει η χούντα και αναφερόταν στην υποχρεωτική στράτευση των φοιτητών που ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, με αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο συνέλαβε 11 φοιτητές, ενώ άλλοι 100 τουλάχιστον αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να στρατευθούν.


• Εννιά μέρες μετά τα πρώτα γεγονότα, στις 23 Φλεβάρη η κατάληψη της Νομικής κατέληξε στη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας, γεγονός όμως που αντί να κάμψει την αγωνιστικότητα των φοιτητών την ενισχύει.


• Στις 4 Νοεμβρίου το μνημόσυνο του Γέρου της Δημοκρατίας εξελίσσεται σε διαδήλωση. Η αστυνομία ανίκανη να αντιδράσει πυροβολεί στον αέρα.


• Την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου, η ψευδής είδηση ότι οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκρούονται με την αστυνομία, προκαλεί την αντίδραση της Νομικής. Συγκροτείται διαδήλωση η οποία σπάει τον κλοιό της αστυνομίας και μπαίνει στο Πολυτεχνείο. Αποφασίζεται αρχικά αποχή και τελικά κατάληψη του Ιδρύματος. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία» και «Κάτω η χούντα».


• Στις 15 Νοεμβρίου, αρχίζει να εκπέμπει ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου στους 1.050 χιλιόκυκλους. Η ανταπόκριση του κόσμου ξεπερνά κάθε προσδοκία και για πρώτη φορά δημιουργείται η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει. Ταυτόχρονα οι συνελεύσεις δίνουν και το ιδεολογικό στίγμα του αγώνα.


• Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η κατάληψη έχει εξελιχθεί σε εξέγερση. Το καθεστώς επιτίθεται στο πλήθος με γκλομπς δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ για να το διαλύσει. Όσοι μένουν ανάβουν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα και στήνουν οδοφράγματα. Με την αστυνομία ανίκανη να εισέλθει στο Πολυτεχνείο αποφασίζεται η επέμβαση του στρατού. Τρία άρματα μάχης λαμβάνουν θέση στις πλαϊνές και στην κεντρική είσοδο. Η έκκληση της Συντονιστικής Επιτροπής για διαπραγματεύσεις απορρίπτεται.


• Στις 17 Νοεμβρίου, στις 3 τα ξημερώματα, το τανκ λαμβάνει εντολή να εισβάλει στο Πολυτεχνείο. Πέφτει στην πύλη παρασέρνοντας τους φοιτητές που ήταν πάνω σε αυτή. Τα ΛOΚ, η αστυνομία και οι μυστικοί εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο και κυνηγούν τους φοιτητές. Oι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών τους προσφέρουν άσυλο. Η δικτατορία δηλώνει 34 νεκρούς και 840 συλλήψεις. Με τη μεταπολίτευση δηλώθηκαν άλλες 21 τουλάχιστον περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού και τουλάχιστον 2.400 συλλήψεις. Πολλοί φοιτητές φοβούμενοι την σύλληψη, αν και βαριά τραυματισμένοι, αρνούνται τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο.


• Στις 25 Νοεμβρίου ο Γ. Παπαδόπουλος ανατρέπεται με πραξικόπημα. O Ιωαννίδης που τον «διαδέχεται» επιβάλλει ένα ακόμα σκληρότερο καθεστώς.


• Στις 24 Ιουλίου 1974 η δικτατορία πέφτει...
------------------------------------------------------------------------------

«Είμαστε δυο, είμαστε δυο

Η ώρα σήμανε οχτώ, σβήσε το φως.

Χτυπά ο φρουρός, το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά.

Ένας μπροστά, ένας μπροστά κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν

Μετά σιωπή κι ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό.

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις βαράνε χίλιοι δεκατρείς.

Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ,

Θα ‘ρθει καιρός να μας το πει.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Ο εκδικητής, ο λυτρωτής,

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς. .»


Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο, σας ομιλεί ένας βολεμένος Έλληνας.


Υ.Γ.1 Άνοιξα την τηλεόραση για να δω κάποιο αφιέρωμα και «έπεσα» πάνω στους σύγχρονους αγωνιστές, τους συνεχιστές των αγώνων των φοιτητών, τους Καρβέλα και Πάνια. Ο μουσουργός που ενέπνευσε χιλιάδες ανθρώπους με τους στίχους του: «γουστάρω τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου» (και άλλων πολλών, "αντίστοιχης" ποιόητας τραγουδιών), δίνει τον παλμό αλλά και την ελπίδα ότι ο αγώνας συνεχίζεται. Αιδώς κύριοι. Ξεφτίλα. Μου ήρθε να πετάξω την 50άρα plasma από το παράθυρο. :-)

Υ.Γ.2 "Κόπιαρα" τον εαυτό μου (περσινή δημοσίευση - με εξαίρεση το "μανιφέστο") μια και ακριβώς ένα χρόνο μετά, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πιστεύω τώρα με τον "αγώνα" του συντρόφου Καρβέλα και με τη συμβολή των μεσημεριανών εκπομπών κάτι να γίνει. ;-)