Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

“Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί ”

Ψες “έπρεπε” να παρευρεθώ σε μια συνεστίαση από αυτές που γνωρίζεις ντεμέκ (Λευκή, καλά δεν το λέω?) επιφανειακούς, τύπους (οι φελλοί που λέγαμε), να γελάσω με τα κρύα αστεία τους, να συμφωνήσω με τις γελοίες απόψεις τους (κατά τη γνώμη μου, μπορεί να είμαι εγώ ο γελοίος) κλπ κλπ. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από εσάς “αναγκαστήκατε” κάποια στιγμή στην ζωή σας να υποστείτε το συγκεκριμένο μαρτύριο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις.



Στην υπέροχη αυτή βραδιά, είχα την “τιμή” να συναντήσω ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα Νεοέλληνα με παιδεία Λιακόπουλου που ξεκίναγε την πρόταση του ΠΑΝΤΑ με τα εξής λόγια: "Φιλαράκι έχεις λάθος.....άκου με εμένα που ξέρω". Έμαθα λοιπόν από αυτόν ότι ο πόλεμος είναι αναγκαίος, ότι ένα αρσενικό παιδί από την ηλικία των δέκα, είναι άντρας πολεμιστής σύμφωνα με τους Σπαρτιάτες, πολλά αρχαία ρητά με μιλιταριστική πάντα χροιά και άλλα πολλά που με ανάγκαζαν να ρωτάω συνεχώς την “παρέα” μου: "Να τον βρίσω αρχαία ελληνικά?" και λαμβάνοντας συνεχώς αρνητικές απαντήσεις σε άπταιστα νεοελληνικά. Ο “τύπος”, ήταν επίσης περήφανος για την ικανότητα του από τη μια να τρώει 12 σουβλάκια στην καθισιά του και από την άλλη να μειώνει το βάρος του κατά 30 κιλά μέσα σε ένα μήνα. Εδώ το είχα το "Παν Μέτρο Άριστον" ή "Βλακεία* Μήτηρ Πάσης Κακίας" αλλά σεβάστηκα τον χώρο (Ταβέρνα ψευτολαϊκοπολυτελείας στα Β.Π.) και τα πρόσωπα (σκυλιά με φωνή κορμάρα = άλλο δράμα και αυτό).


Τράπηκα σε φυγή γύρω στις μία μετά τα μεσάνυχτα πάνω στο “τσακίρ” κέφι σκεφτόμενος:

Ό γέγονε, γέγονε” ή “Ενός κακού μύρια έπονται”?


Και σαν απάντηση λάμβανα από τον εαυτό μου:

Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα” αλλά και “Ανέχου και απέχου



* Το ξέρω αργία είναι, αλλά δεν θα καταλάβαινε τη διαφορά γιατί δεν το είπαν στη Χολιγουντιανή ταινία «300».

** Τύφλα να’χει ο «μπουλούκος».

*** Οι εικόνες είναι από τα comics:

Οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη” σε κόμικς.
300” του Frank Miller (comic)
Σκέφτομαι και ας μην υπάρχω” του Αρκά.

**** φυσικά και αναφέρομαι στη συγκέντρωση της Παρασκευής και ουχί του Σαββάτου όπου πέρασα υπέροχα με τα "συντρόφια", παλιά και νέα.

***** Γεια σου βρε Κορίνα SSίνα μου εσύ. Είσαι απίθανη :-))

****** Η Λευκή μας κάνει θαυμάσια παρέα κάθε Σάββατο 20.00-22.00 και κάθε Δευτέρα 22.00-01.00 από το http://www.moodradio.net. Να την ακούτε. ;-)

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ψυχραιμία καλέ μου άγγελε!!!
Εχεις να συναντήσεις ακόμα πολλούς ....κες!!!Το χω πάθει κι εγώ και το χειρότερο;;;Ο ένας ήταν κ αφεντικό μου την τύχη μου μέσα!!!
Φιλιά πολλά
dreamer angel

Lefki είπε...

Ωχ ωχ ωχ! Από πού ν'αρχίσω και πού να τελειώσω!
Ας αρχίσω λέγοντας πως, όταν θέλησα να μπω στο blog σου, είχα ξεχάσει το πληκτρολόγιό μου στα ελληνικά, οπότε αυτό που έγραψα στο toolbar ήταν "βλακανγελ"... Λέω μάλιστα να σε μετονομάσουμε έτσι. Ρε παληκάρι μου...μικρός δεν είσαι. Τα δοντάκια σου όλα τα έχεις εδώ και χρόνια. Δεν έχεις μάθει να αποφεύγεις τέτοιου είδους συγκεντρώσεις? Εκτός κι αν δεν γινόταν αλλιώς, άρα πάω πάσο.
Αυτοί οι τύποι με την "παιδεία Λιακόπουλου" που λες, είναι οι αγαπημένοι μου. Όταν έχω όρεξη, κάνω την εξής ερώτηση, κοιτώντας με διάπλατα μάτια γεμάτα απορία ... "τελικά πότε κερδίσαμε τους Τούρκους?". Εκεί να δεις απαντήσεις που παίρνω!!!
Επίσης, ποτέ δεν βρίζεις κάτι τέτοιους. Είναι άνθρωποι που παπαγαλίζουν 5 πράγματα που τους έχουν φυτέψει στο κεφάλι κάποιοι άλλοι πιο μάγκες απ'αυτούς. Δεν φταίνε αυτοί που είναι βλάκες. Ας κατηγορήσουν τον Θεό τους. Το κακό με όλα τα είδη φανατισμού είναι οι παρωπίδες. Αυτοί φοράνε μεγάλες και μάλιστα ροζ....
Γι'αυτό λοιπόν, η συμβουλή μου για την αντιμετώπιση τέτοιων τύπων, ντεμέκ διαβασμένων είναι....
Σεκεμε!!!!
(δεν ξέρω αν γράφεται έτσι, αλλά εμείς το λέμε και ξέρω τι σημαίνει)

Unknown είπε...

Αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι τύποι, η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων δε θα είχε τόσο πολύ πλάκα :-).

Εγώ πολύ διασκεδάζω με κάτι τύπους, που χωρίς κανένα επιχείρημα αλλά με περίσσεια αυτοπεποίθηση και ύφος 100 καρδιναλίων, σε κοιτούν περιφρονητικά και κάνοντας μορφασμούς, περιορίζονται στις λέξεις.. "Δεν έχεις δίκιο... δεν είναι έτσι... " και μετά... το απόλυτο κενό! Γιατί έτσι! :-)

Ανώνυμος είπε...

Το χειρότερο σε αυτές τις βλακοσυνάξεις είναι ότι έχεις τις εξής επιλογές:
(Η μία χειρότερη από την άλλη).
Τους τρίβεις τα μούτρα κανονικά, η βραδιά γίνεται κόλαση και σου χρεώνουν το στράβωμα της.
Την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια προφασιζόμενος διάφορα αλλά ήδη σε έχουν χαμπαριάσει από τα ξινισμένα σου μούτρα και έτσι με το που φεύγεις αρχίζει το θάψιμο.
Μένεις αλλά δεν βγάζεις κιχ, διακινδυνεύοντας να καταγραφείς στα καθυστερημένα.
Συμμετέχεις στην κουβέντα και στην προσπάθειά σου να μη χαλάσει το κέφι, λες στο τέλος τις ίδιες και χειρότερες παπάρες.
Διαλέγετε και παίρνετε.
Καλησπέρα στην παρέα.:)

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

Καλημέρα blackangel,γιατί χαλιέσαι και ξενερώνεις με τέτοιους τύπους;
Αυτοί οι άνθρωποι είναι το αλατοπίπερο στην ρουτίνα και τη μιζέρια της καθημερινότητας.Εγώ προσωπικά τους κάνω κέφι και πάω με τα νερά τους,πετάω και μια παπαριά δική μου και το φυτό συμφωνεί πως έτσι είναι!!Γκιουζέλ,που λεν κι απέναντι!!
Όσο για το ρητό του Βολταίρου υπάρχει και άλλο:
Διαφωνώ με ότι λές,και θα σε σαπίσω στο ξύλο αν εξακολουθήσεις να το λές!
Την καλημέρα μου και πάλι.

Blackangel είπε...

Παιδιά καλησπέρα.

Αγγελάκι, όλοι δυστυχώς λίγο πολύ, έχουμε βρεθεί σε παρόμοιες συνάξεις. Η πλάκα ξέρεις ποια είναι? Έχουμε σκεφτεί ότι η παρουσία μας μπορεί να είναι το ίδιο δυσάρεστη με τη δική τους? ;-)

Λευκή δεν γινόταν να αποφύγω τη συγκέντρωση, αλλά ούτε και να χαλαρώσω ώστε να το απολαύσω. Εντάξει μην το κάνουμε μεσανατολικό. Δεν με “προβλημάτισε” και τόσο πολύ. Απλά ήθελα να σατιρίσω μια στιγμή της καθημερινότητας που είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα ("πετάω" συχνά τέτοιες μαλακίες μην ανησυχείς). Αρκετά μεγάλο παιδί είμαι δυστυχώς, ώστε να “χειριστώ” τέτοιες καταστάσεις. Δεν μπορούμε να απομονωθούμε από τον κόσμο, ούτε να γίνουμε σαν το ανέκδοτο με τον τύπο που οδηγεί ανάποδα στον δρόμο και καλεί την αστυνομία ώστε να καταγγείλει όλους τους υπόλοιπους για παραβάτες. :-))

Γεια σου βρε Θέμη. Η προσέγγιση σου είναι Η ενδεδειγμένη. Πηγαίνεις, κάνεις τον μαλάκα και διασκεδάζεις και από πάνω. ;-)

Γεια σου ανώνυμε. Γέλασα με τις option που δίνεις. Αν τις αριθμήσω με τη σειρά που τις έγραψες, επιλέγω συνήθως τα 2-3 (πολλές φορές και τα δύο μαςί), χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει τύχει και να μαλώσω μην κερδίζοντας τίποτα τελικά μια και αναγάγεσαι σε «παράξενο», «γραφικό» και άλλα ωραία και αντικοινωνικά, ενώ έχει τύχει και να παραμείνω σε ένα χώρο ξεφτιλίζοντας ουσιαστικά τον εαυτό μου με τη στάση που περιέγραψες.

Γεια σου Νάντια. Καλώς ήρθες στο φτωχικό μας. Όπως έγραψα και στην Λευκή μην φαντάζεσαι ότι με προβληματίζει τόσοοο πολύ, μια και έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε. Σπάνια δημοσιεύω προσωπικές στιγμές στο blog μου αλλά και που και που επιλέγω να “σπάω” τον καταγγελτικό του χαρακτήρα μια και η ζωή μας είναι πολυδιάστατη έτσι δεν είναι; Πολλές φορές με ενοχλεί που είμαι μονόχνωτος εστιάζοντας την κριτική μου σε πολιτικοκοινωνικά θέματα αλλά δεν σε αφήνουν να αγιάσεις ρε παιδί μου. Να ασχοληθείς λίγο με την αποτρίχωση, με την Eurovision, τις κρέμες ομορφιάς, την ομάδα που έξω πάει καλά και μέσα χάλια και άλλα πολλά. Χαχα δεν το είχα ξανακούσει αυτό με τον Βολταίρο. Ξαναγράφοντας την ιστορία ε? :-))

D.Angel είπε...

Καλέ μου άγγελε δεν ξέρεις πόσο γουστάρω σε τέτοιες περιπτώσεις να
γίνομαι το σπαστικό-αντιπαθέστατο-ξενέρωτο άτομο της παρέας!!!
Δεν κρύβω πάντα έναν άγγελο μέσα μου!
Ξυπνάει το alter ego μου!!!
Χε χε χε
Τα φιλιά μου

Ανώνυμος είπε...

γειά σας!!!!!! τι μου κάνετε;Πάντα καλά!
Μαύρο μου αγγελάκι σε κατανοώ απόλυτα γι αυτό που πέρασες! Άντε λίγη ώρα κάνεις υπομονή. Λες δεν βαριέσαι θα πέρασει, όσο περνάει όμως η ώρα και βλέπεις ότι αυτό όσο πάει και συνεχίζεται τότε αρχίσεις και τα πέρνεις στο κρανίο.
Άντε και συ το ανέχτηκες μια βραδιά. Παει πέρασε. Εγώ που έναν τέτοιο τύπο τον έχω κάθε μέρα όλη μέρα στο κεφάλι μου;;;;;(Στην δουλειά μου). Τι να κάνω η κακομοίρα;;;;Υπομονή;;;;;; Πόση ακόμη;;;;
Βρε λες να μαι εγώ το προβληματικό και να μην το χω καταλάβει; Λες αδίκως να κακολογώ τον κυριο ξερόλα;
Προβληματίστηκα τώρα.
Πολλά φιλιά
Φαίδρα