Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Εδώ Πολυτεχνείο

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (Πηγή: Ένωση Μητέρων Ελλάδος):

Αλβάνογλου Θεόδωρος 22/5/73 Αναγνωστόπουλος Αντάρογλου Αντζελόνι Έλενα Μαρία Αντωνίου Ζήσης 1970 Αργυρίου Αργυροπούλου Αικατερίνη 1973 Βάρσος Ιωάννης 1973 Βασιλόπουλος Γιάννης 30/3/73 Βρυώνης Βυθούλκας Γαλάτης Νίκος Γεριτσίδης Γιώργος 17/11/73 Γεωργάκης Κώστας 19/9/70 Γεωργαράς Μαρίνος - Σπύρος 1973 Γιαννόπουλος Γρέλλος Δασκάλου Στέλιος 1974 Δημόπουλος Δικάλφα Καλλιόπη 1973 Διμαντάκος Έγκελμαν Ντόρις Μαριέτε 16/11/73 Ελής Παναγιώτης 25/4/67 Ευαγγελινός Ζησιμόπουλος Ηλιόπουλος Θεοδώρας Δημήτρης 18/11/73 Θεοδωρίδης Γιώργος 1968 Ιωαννίδης Ιωάννου Καζέπης Κώστας 1974 Καϊλης Γιάννης 26/2/74 Καλαβρού Μαρία 1967 Καλατζής Δημήτρης 5/8/67 Καραγεωργίου Στέλιος 17/11/73 Καραμανής Μάρκος 17/11/73 Κατής Κώστας 1969 Κατσικογιάννης 17/8/69 Κομνηνός Διομήδης 16/11/73 Κούλης Γεώργιος 19/4/72 Κούμπουλος Κρητικάκη Κυριακόπουλος Σάκης 1974 Κωνσταντίνου Γιώργος 4/5/73 Λαγαριώτης Μανδηλαράς Νικηφόρος 18/5/67 Μαρκούλης Νίκος 17/11/73 Ματζώρος Μαυρογιάννης Μέξης Μικρώνης Μιχαηλίδης Μπονάτος Χρίστος Μυρογιάννης Μιχάλης 17/11/73 Μώμος Νικολάου Παναγούλης Γιώργος 1968 Παντελεάκης Κυριάκος 17/11/73 Παπαγεωργίου Παπαδόπουλος Παπαϊωάννου Δημήτρης 17/11/73 Πεσλής Βασίλης 21/4/67 Πετρόπουλος Βασίλης 26/3/73 Ρακιτζής Αλέξανδρος Ράμμος Βασίλειος Ρίζος Τάκης 13/10/67 Σαμούρης Γιώργος 17/11/73 Σαρμαλής Σίμος Γεώργιος 9/1/74 Σινόπουλος Πέτρος 21/6/73 Σπαρτίδης Σταυρέλης Γιάννης 12/12/73 Σταυρόπουλος Σχίζας Σωτηρόπουλος Ιωάννης Τζαβαλάς Καρούσος 3/1/69 Τζιάνος Λάμπρος 21/12/73 Τορίλ Τεκλέτ(Αίγυπτος) Τσαρούχας Γιώργος 1968 Τσιγκούνης Τσικουρής Τσιτσιρίγκος Φώτης 7/4/72 Φαμέλης Βασίλης 17/11/73 Φιλίνης Γιάννης Νοέμ. 73 Φραγκόπουλος Θεόφιλος Χαλκίδης Γιάννης Χαραλαμπίδης Γιώργος Χατζηβασιλείου

Να σημειωθεί εδώ ότι ο τρόπος δολοφονίας των παραπάνω πολιτών, είναι ίδιος και απαράλλακτος στις περισσότερες των περιπτώσεων.

1. Πυρά αντρών της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως
2. Έντονη ρίψη δακρυγόνων αερίων
3. Πυρά, ξυλοκόπημα μέχρι θανάτου (συνήθως με συμπαγείς μεταλλικές ράβδους) από άντρες της Αστυνομίας
4. Πυρά στρατιωτικής περιπόλου + Πεζοναυτών κ.α.


Το πολυτεχνείο σε αριθμούς:

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ:

866 συλλήψεις (716 άντρες & 150 γυναίκες), ειδικότερα:
456 εργάτες - οικοδόμοι
49 φοιτητές του Πολυτεχνείου
268 φοιτητές άλλων σχολών
74 μαθητές/τριες γυμνασίων

ΘΥΜΑΤΑ:

1. Από τα σώματα ασφαλείας (αστυνομία - χωροφυλακή)
13 φόνοι
83 απόπειρες ανθρωποκτονίας (81 άντρες & 15 γυναίκες)
750 τραυματισμοί πολιτών

2. Από τον στρατό
11 φόνοι
45 απόπειρες ανθρωποκτονίας (45 άντερς & 11 γυναίκες)
350 τραυματισμοί πολιτών

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΙ 16 ΑΝΩΣΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ:
Η λίστα που διαβάζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του πολυτεχνείου περιλαμβάνει 88 ονόματα μέσα στην οποιά περιλαμβάνονται τα θύματα της χούντας από την 21/4/1967 έως και την 23/7/1974. Οι επίσημοι νεκροί της βραδυάς του πολυτεχνείου με ονοματεπώνυμο ανέρχονται στους 23. Πρόσφατα βγήκε στην επιφάνεια και μια λίστα 16 ανώνυμων νεκρών για τους οποίους υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες για την τοποθεσία και τον χρόνο της απώλειάς τους.

OI 23 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:

16 Νοεμβρίου 1973

1. Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, 20.30)
2. Διομίδης Κομνηνός (ετών 17, 21.30)
3. Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, μεταξύ 22.30 & 23.00)
4. Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, 23.30)
5. Torill Engeland Magrette (ετών 22, 23.30)
6. Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 24.00)
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος (βραδυνή ώρα - κατέληξε 19/11/73)
8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα)

17 Νοεμβρίου 1973

9. Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , πρωινή ώρα, κατέληξε 19/11/73)
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 10.00, κατέληξε Μάϊο '74)
11. Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15)
12. Μάρκος Καραμανής (ετών 23, 10.30)
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, 10.30-11.00)
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, 11.30)
15. Γεώργιος Γερτζίδης (ετών 48, 11.30)
16. Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, 12.00)
17. Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 13.00)
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, 13.00)

18 Νοεμβρίου 1973

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, 10.00)
20. Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00, κατέληξε στις 30/1/1974)
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, 12.00)
22. Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, 12.00-12.30)
23. Ευστάθιος Κολινιάτης (κατέληξε στις 21/11/73)

ΠΗΓΗ:Ταχυδρόμος, τεύχος 194 - Έρευνα: Πάνος Μπαΐλης



«Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς,

σε άνιση πάλη κι αγώνα.

Ζωή, λευτεριά και τιμή του λαού

γυρεύοντας βρήκατε μνήμα.

Συχνά σε υγρές, σκοτεινές φυλακές

πικρές επεράσατε μέρες.

Και μ’ ένα του δήμιου νεύμα, ευθύς,

σας φέραν μπροστά στην κρεμάλα.

Γλεντούν οι τυράννοι και μες στο πιοτό τη λήθη

γυρεύουν να βρούνε.

Μα οι μέρες τους όμως μετρήθηκαν πια

και τέλος φριχτό τους προσμένει.

Θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός

και σπάει δεσμά κι αλυσίδες.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδερφοί

στον τίμιο που πέσατε αγώνα.»



Το χρονικό της εξέγερσης


· Oι πρώτες αντιδράσεις υπήρξαν στις 14 Φεβρουαρίου 1973 ενάντια στο Ν. 1374, που θέλησε να περάσει η χούντα και αναφερόταν στην υποχρεωτική στράτευση των φοιτητών που ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, με αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο συνέλαβε 11 φοιτητές, ενώ άλλοι 100 τουλάχιστον αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να στρατευθούν.


· Εννιά μέρες μετά τα πρώτα γεγονότα, στις 23 Φλεβάρη η κατάληψη της Νομικής κατέληξε στη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας, γεγονός όμως που αντί να κάμψει την αγωνιστικότητα των φοιτητών την ενισχύει.


· Στις 4 Νοεμβρίου το μνημόσυνο του Γέρου της Δημοκρατίας εξελίσσεται σε διαδήλωση. Η αστυνομία ανίκανη να αντιδράσει πυροβολεί στον αέρα.


· Την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου, η ψευδής είδηση ότι οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκρούονται με την αστυνομία, προκαλεί την αντίδραση της Νομικής. Συγκροτείται διαδήλωση η οποία σπάει τον κλοιό της αστυνομίας και μπαίνει στο Πολυτεχνείο. Αποφασίζεται αρχικά αποχή και τελικά κατάληψη του Ιδρύματος. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία» και «Κάτω η χούντα».


· Στις 15 Νοεμβρίου, αρχίζει να εκπέμπει ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου στους 1.050 χιλιόκυκλους. Η ανταπόκριση του κόσμου ξεπερνά κάθε προσδοκία και για πρώτη φορά δημιουργείται η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει. Ταυτόχρονα οι συνελεύσεις δίνουν και το ιδεολογικό στίγμα του αγώνα.


· Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η κατάληψη έχει εξελιχθεί σε εξέγερση. Το καθεστώς επιτίθεται στο πλήθος με γκλομπς δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ για να το διαλύσει. Όσοι μένουν ανάβουν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα και στήνουν οδοφράγματα. Με την αστυνομία ανίκανη να εισέλθει στο Πολυτεχνείο αποφασίζεται η επέμβαση του στρατού. Τρία άρματα μάχης λαμβάνουν θέση στις πλαϊνές και στην κεντρική είσοδο. Η έκκληση της Συντονιστικής Επιτροπής για διαπραγματεύσεις απορρίπτεται.


· Στις 17 Νοεμβρίου, στις 3 τα ξημερώματα, το τανκ λαμβάνει εντολή να εισβάλει στο Πολυτεχνείο. Πέφτει στην πύλη παρασέρνοντας τους φοιτητές που ήταν πάνω σε αυτή. Τα ΛOΚ, η αστυνομία και οι μυστικοί εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο και κυνηγούν τους φοιτητές. Oι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών τους προσφέρουν άσυλο. Η δικτατορία δηλώνει 34 νεκρούς και 840 συλλήψεις. Με τη μεταπολίτευση δηλώθηκαν άλλες 21 τουλάχιστον περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού και τουλάχιστον 2.400 συλλήψεις. Πολλοί φοιτητές φοβούμενοι την σύλληψη, αν και βαριά τραυματισμένοι, αρνούνται τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο.


· Στις 25 Νοεμβρίου ο Γ. Παπαδόπουλος ανατρέπεται με πραξικόπημα. O Ιωαννίδης που τον «διαδέχεται» επιβάλλει ένα ακόμα σκληρότερο καθεστώς.


· Στις 24 Ιουλίου 1974 η δικτατορία πέφτει...
------------------------------------------------------------------------------

Ανήμερα της γιορτής του Πολυτεχνείου, ήθελα να γράψω μερικές αράδες και να αποτιμήσω έναν ΕΛΑΧΙΣΤΟ φόρο τιμής στα παιδιά εκείνα που θυσιάστηκαν τον Νοέμβρη του 1973 (δεν αναφέρομαι μόνο στα θύματα μια και μιλάμε για νέα παιδιά που θυσίασαν τα νιάτα τους και την ανεμελιά στον βωμό ενός ιδανικού, κάτι που λείπει σήμερα από την νεολαία μας χωρίς να ρίχνω τις ευθύνες μόνο σε αυτήν) για να απελευθερωθεί τότε η χώρα από τα δεσμά του φασισμού. Το Πολυτεχνείο δεν θα σβήσει ποτέ από την ψυχή μου και ως ανάμνηση και ως συμβολισμός. Θα ήθελα να σταθώ στο δεύτερο μια και θεωρώ ότι είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι και αυτό που θα θέλανε και τα παιδιά που συμμετείχαν τότε να αναδειχθεί. Αν νοιάζονταν για τον εαυτό τους απλά δεν θα ήταν εκεί. Για αυτό λοιπόν επιμένω στον συμβολισμό. ΠΙΣΤΕΥΩ ακράδαντα πως βιώνουμε – παγκοσμίως- εποχές ανελευθερίας και ψευδοδημοκρατίας. Καθημερινά διαβάζουμε για το αστυνομικό κράτος, τις κάμερες που δήθεν έχουν σκοπό να προστατεύσουν τους φιλήσυχους πολίτες από τους κακούς, τα αντιλαϊκά μέτρα, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και και και (ατελείωτος ο κατάλογος) εγχώρια ενώ παγκοσμίως βλέπουμε την φασιστική και ιμπεριαλιστική πολιτική των Αμερικάνων και των συμμάχων τους, την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, τον ανερχόμενο (και μάλιστα κοινοβουλευτικό) φασισμό και άλλα πολλά και ωραία. Ξέχωρα από τι πιστεύει ο καθένας, τι βιώματα έχει, σε ποιο κόμμα ανήκει κλπ κλπ και πριν χωριστούμε για μια ακόμη φορά σε εμείς και αυτοί ας προβληματιστούμε πριν μας φάει η καθημερινότητα αν έφτασε ο καιρός για μια αντίδραση παρόμοια με εκείνη της γενιάς τους πολυτεχνείου. Πρέπει να καταλάβουμε πως απέναντι μας έχουμε την πιο επικίνδυνη μορφή εξουσίας. Ο μεγάλος αδελφός παρακολουθεί τα email μας, τις κινήσεις μας, την ζωή μας και το μήνυμα που μας περνάει είναι ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα όσο είμαστε ήσυχοι. Αυτό θέλουν αδέλφια. Να είμαστε ήσυχοι. Να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε και ποτέ να μην ξυπνήσουμε. Γιατί αν ξυπνήσουμε και καταλάβουμε την δύναμη μας αλίμονο σε αυτούς.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο, σας ομιλεί ένας βολεμένος Έλληνας.



«Είμαστε δυο, είμαστε δυο

Η ώρα σήμανε οχτώ, σβήσε το φως.

Χτυπά ο φρουρός, το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά.

Ένας μπροστά, ένας μπροστά κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν

Μετά σιωπή κι ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό.

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις βαράνε χίλιοι δεκατρείς.

Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ,

Θα ‘ρθει καιρός να μας το πει.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.

Καβάλα πάμε στον καιρό, με τον καιρό, με τη βροχή

Το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί.

Ο εκδικητής, ο λυτρωτής,

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς. .»

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Έκθεση -performance στο Θέατρο Σφενδόνη



Έχω μια φίλη τρελοκομείο, την Μαριαλένα, που ζυγίζει δεν ζυγίζει 30 κιλά, και που μου έστειλε την παρακάτω πρόσκληση:

"Ηι και ελπίζω να είσαστε όλοι καλά...

Σας στέλνω μία πρόσκληση για την performance- έκθεση που θα παρουσιάσουμε στο Θέατρο Σφενδόνη από τις 12 ως τις 30 του Νοέμβρη.

Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 21:00 ως τις 23:30.

Πρόκειται για μία παραγωγή δική μου και του Βασίλη Εφραιμίδη όπου παρουσιάζονται τα έργα του ζωγράφου Αλέξανδρου Κώστα παράλληλα με ζωντανή μουσική, ζωντανή απαγγελία ποιημάτων, αφήγηση και άλλα πολλά!

Θα χαρώ πολύ να έρθετε όλοι να την δείτε, άλλωστε είναι και η πρώτη μας προσπάθεια για να παρουσιάσουμε με διαφορετικό τρόπο έργα νέων ελλήνων ζωγράφων. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο φόρουμ μου www.forumhost.gr/FORUM ενώ φυσικά έχει ήδη δημοσιευτεί το σχετικό δελτίο τύπου σε όλα τα γνωστά τα μέρη.

Θα χαρώ να σας δω από κοντά....

Φιλιά Μαριαλένα."

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

ΕΛ.ΑΣ Ελλήνων Χριστιανών

Σε συνέχεια του προηγούμενου μου θέματος, παραθέτω την άποψη μια συντρόφισσας και φίλης (όχι αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις), της Κορίνας:

Στο στόχαστρο εδώ και δεκαετίες είναι οι ατομικές και συλλογικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες και που γεννούν τις ιδεολογίες για νέους αγώνες. Τις ιδέες φοβούνται οι κρατούντες κάθε καθεστώτος περισσότερο από τις μολότοφ. Αυτές τις χρησιμοποιούν για να πνίξουν στον κουρνιαχτό και τους καπνούς τις ιδέες, την αγωνιστικότητα και τη ζωτικότητα κάθε επικίνδυνα πολιτικού ζώου

Η ηλιθιότητα για μένα είναι μεταλλαγμένη σε κάτι άλλο απείρως πιο επικίνδυνο: στην ισχυροποιημένη από τη δύναμη της εικόνας, κατασκευασμένη με υλικά παρακράτους, εικονική πραγματικότητα στην οποία ο φιλήσυχος πολίτης πρέπει να αισθάνεται ότι απειλείται η ζωή και η περιουσία του, ακόμα και η βολή και η ηρεμία του, από ότι μπορεί να σπάσει την ρουτίνα της καθημερινότητάς του. Μια πορεία στο κέντρο που δυσκολεύει τη μετακίνησή του, μια απεργία στο δημόσιο, τις φοιτητικές κινητοποιήσεις.


Ο περιορισμός των ελευθεριών με κάθε τρόπο (άρση του ασύλου, κάμερες στους δρόμους) είναι αυτό που ελπίζει ο μεγάλος αδελφός - η εξουσία η ίδια, ότι θα την απαλλάξει από τον όποιο κίνδυνο ανατροπής. Μ' αυτό κοιμάται και ξυπνά η εξουσία ανέκαθεν: με το φόβο της ανατροπής.

Κορίνα”

Προσυπογράφω το post σου Κορίνα το οποίο μέσα σε λίγες λέξεις εμπεριέχει το ρεζουμέ της όλης ιστορίας.

Υ.Γ.1 Θέλω να καταγγείλω την οικολογική καταστροφή που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στα Ζωνιανά. :-)

Υ.Γ.2. Είδατε αγαπητά μου παιδιά, ότι ξέρετε να κάνετε τους μάγκες μόνο στους φοιτητές και σε κάτι πρεζόνια? Μόλις βρήκατε όπλα απέναντι σας γέμισε μέντες η περιοχή.

Υ.Γ.3 Τι υποκρισία ρε παιδιά των Μέσων Μαζικής Διαστρέβλωσης όσον αφορά το θέμα στα Ζωνιανά? ΗΜΑΡΤΟΝ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (οι πυρόπληκτοι ξεχάστηκαν έτσι? Δεν πουλάνε πια?). Αι γαμηθείτε αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Αι βγάλτε καμιά Ρούλα να κλαίει για τον Αλβανό.

* Οι φωτογραφίες είναι έργα του Bansky

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Μύρισε.......Χούντα


Την άδεια να λειτουργήσουν οι κάμερες του συστήματος C4I, αλλά και φορητές κάμερες των ίδιων των αστυνομικών, προκειμένου να καταγράφονται οι δράστες επεισοδίων και εγκληματικών ενεργειών που γίνονται σε πορείες, διαδηλώσεις κ.λπ. δίνει γνωμοδότηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου που εκδόθηκε από εισαγγελέα ΑΠ, Γ. Σανιδά, ύστερα από αίτημα που υπέβαλε η ΕΛ.ΑΣ.


Για την απόφαση αυτή φαντάζομαι δεν θέλετε την γνώμη μου. Η κατάσταση είναι γελοία πλέον και θυμίζει «1984» του Τζορτζ Οργουελ. Βουρ για απολυταρχισμό. Η Ν.Δ. «περνάει» ότι αντιλαϊκό μέτρο μπορεί, το ΠΑΣΟΚ είναι σε φάση Χοντρού-Λιγνού (μεταξύ μας το ψιλοβολεύει η κατάσταση αυτή μια και πρεσβεύει ακριβώς τα ίδια), η δικαιοσύνη αποδεικνύει ότι είναι στραβή και ανάποδη ενώ η καλή μας κοινωνία σωπά.

Για την καλή μας αστυνομία δεν είπα τίποτα. Μια μικρή μου δικτυακή βόλτα απέδειξε ότι έχει μια αδυναμία στις κάμερες.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ΚΑΜΑΡΙΑ ΤΟΥΣ:















ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΛΑ ΧΕΡΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ.

ΚΑΛΟ ΥΠΝΟ.

* Η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"