Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Η αρχή και το τέλος

Η δημιουργία του κόσμου* (και πιθανότατα και η καταστροφή του αλλά αυτό είναι άλλο «κεφάλαιο»):


Περί ανισότητας** (το "τέλος" του κόσμου....):



" ...Ο πρώτος που περιέφραξε ένα κομμάτι γης και σκέφτηκε να πει, αυτό είναι δικό μου... αυτός είναι ο πραγματικός ιδρυτής της πολιτικής κοινωνίας. Από πόσα εγκλήματα, πόσους πολέμους, πόσους φόνους, πόσες αθλιότητες και από πόσα αίσχη θα είχε απαλλάξει το ανθρώπινο γένος, αυτός που βγάζοντας τους πασσάλους ή μπαζώνοντας το χαντάκι, είχε φωνάξει στους συνανθρώπους του: προσοχή, μην ακούτε αυτόν τον απατεώνα! Είστε χαμένοι αν ξεχάσετε πώς οι καρποί ανήκουν σε όλους και πώς η γη δεν ανήκει σε κανέναν... "

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και παρόλο που ήθελα να μιλήσω για donuts, για τον Michael και άλλα θέματα της επικαιρότητας.


* έργο του Gustave Courbet (1819-1877), "L’Origine du monde".

** Jean-Jacques Rousseau (1712–1778), "Discourse on Inequality" (1754), δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1755 στην Ολλανδία.


Υ.Γ. Πρώτη φορά κατάφερα να "ενσωματώσω" σε μία μου δημοσίευση δύο μου, καίριες "ανησυχίες". :-)

14 σχόλια:

vague είπε...

Αυτοί όμως το ξέχασαν και... χάθηκαν!

Τώρα πια και να θέλουν να το θυμηθούν, είναι λίγο δύσκολο να κάνουν τον ιδιοκτήτη να ξεχάσει τη νέα (πολύ παλιά πλέον) τάξη πραγμάτων, όπου ακόμα και "η καταγωγή του κόσμου" θεωρείται ιδιωτική :))

Blackangel είπε...

Συμφωνώ. Μόνο μια χρονομηχανή μας σώζει. Οι ελπίδες μας στον Λιακόπουλο. Κάπου είχε εντοπίσει μία, νομίζω στη μάχη των Πλαταιών πρέπει να ήταν. ;-)

Τώρα για το "άλλο", εξαπονέκαθεν (sic!!) δεν ήταν "ιδιωτικό"? Είχα λάθος πληροφόρηση ρε γμτ και πήγαινα με το σεις και με το σας?

:-))

vague είπε...

(!) Μιλάω για τον πίνακα, σαρκάζοντας λόγω της ιδιαιτερότητας του θέματός του. Είναι σχεδόν προκλητικό το πόσα χέρια έχει αλλάξει και πόσων ιδιωτικών συλλογών καύχημα έχει γίνει κατά καιρούς.
Σε κάνει να σκέφτεσαι ότι (σημειολογικά), την τύχη του την καθόρισε το ίδιο το θέμα του ;)

Blackangel είπε...

Δε ξέρω την "τύχη" του πίνακα να σου πω την αλήθεια. Ξέρεις αν είναι στα χέρια ιδιώτη ή σε κάποιο μουσείο?

Αν δε με απατά η μνήμη μου, το συγκεκριμένο έργο είχε απασχολήσει την επικαιρότητα πριν από κάποια χρόνια μετά από αντιδράσεις κάποιων συντηρητικών, λόγω της απεικόνισης του αιδοίου (προτιμώ την πρόστυχη λέξη αλλά σέβομαι το ακροατήριο). :-))

vague είπε...

Ελπίζω ότι βρίσκεται ακόμα στο Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι.

Να είσαι βέβαιος ότι, αν δεν επρόκειτο για έργο τέχνης, η εικόνα αυτή θα είχε καεί πανηγυρικά από τους συντηρητές της πολιτικής κοινωνίας του Ρουσσώ.

Blackangel είπε...

Ναι αλλά τότε το αναγνώρισαν ως έργο τέχνης και σώθηκε? Δε νομίζω. Πιθανότατα δεν το είχαν "πάρει χαμπάρι". Δε ξέρω και πάλι.

Blackangel είπε...

Δεν το ήξερα ότι βρισκόταν στο Ορσέ. Thanks για την πληροφορία. ;-)

Lefki είπε...

Μ'αρέσουν οι ιντελεκτουέλ συζητήσεις. Γι'αυτο θα προσθέσω κι εγώ μια καίρια ερώτηση, μια αγνή, άδολη απορία που μου γεννήθηκε βλέποντας τον ωραιότατο αυτό πίνακα.
Blackangel, μεταφέρω τα λόγια σου.

"μα πώς να πει κανείς όχι σε ένα όμορφο,ξυρισμένο μ....κι?".

Και η απορία μου είναι.. Αφού ο πίνακας αυτός είναι τόσο ωραίος, μας έλεγες ψέματα? Το γνωρίζεις πως είσαι υπεύθυνος για πολλά κοψίματα σε καίριες γυναικείες ευαίσθητες περιοχές?
Έχεις ευθύνη, να προσέχεις περισσότερο στο μέλλον παρακαλώ πολύ.

Blackangel είπε...

Χαχαχαχαχαχα......το ξυρισμένο νανάκι είναι δυτική "εφεύρεση" και είναι "εμπευσμένο" σε πληροφορώ από τις ερωτικές ταινίες όπου το νανάκι έπρεπε να ήταν ΕΥΔΥΚΡΙΑΤΟ από κάθε γωνία. Τα ανατολικά νανάκια (χωρίς "δυτική παιδεία") - σε πληροφορώ - ότι είναι σαν το δάσος του Σέιχ Σου. Παίρνεις το γιαταγάνι σου και μπαίνεις να παλέψεις με τα θηρία.

Βλέπω πολύ σε ενδιαφέρει ο Ρουσώ ε?

:-)))))

Lefki είπε...

Ο αγαπημένος μου είναι :P
Εσύ βλέπω κατέχεις το αντικείμενο και από ανατολάς αλλά και από δυσμάς.
Εμείς πάντως ως χώρα είμαστε δυτικοευρωπαϊζοντες αλλά πώς να ξεχαστούν 400 χρόνια σκλαβιάς υπό την ανατολή?
Ποιο είναι το σωστό να κάνουμε? Ποια είναι η γνώμη σου?
Δώσε μας τα φώτα σου Blackangel!!

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

Καλησπέρα Black..
Δεν είναι μόνο η αρχή του κόσμου,η εξουσία του πηγάζει απο κείθε,καθώς και η εν γένει ζωή σας,είτε το θέλετε είτε όχι!!
Υπάρχει η σχετική παροιμία με τη τρίχα και το καράβι,όπως και το τρίπτυχο κάποιων φιλοσοφημένων? μισογύνηδων,ΠΥΡ-ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ!
Φυσικά και είναι έτσι,πρέπει να σέβεσαι αυτά τα τρία πραγματάκια στη ζωή σου,για να σε σέβονται κι αυτά!
Αλλιώς, ή θα καείς(πύρ) ή θα πνιγείς(θάλασσα) η θα ρέψεις απο τη μακακία καθότι θα παραμείνεις αμάμητος(γυνη!)
Όσο για την ιδιοκτησία,τι να κάνουμε,έτσι τα βρήκαμε,έτσι συνεχίζουμε!Απλοί χρήστες είμαστε,όπως ήρθαμε θα φύγουμε,τα σάβανα δεν έχουν τσέπες,δυό μέτρα γής μας ανήκουν κι αυτά για τα πρώτα 3-4 χρόνια,κλπ,κλπ,κλπ!!
Τι να λέμε τώρα..
Και κάτι άλλο σαν παρατήρηση.
Θα πρέπει να αισχύνεσαι!Να κοκκινίζεις πάραυτα!!Και σε είχα σε εκτίμηση!!!
Τι πράγματα είναι τούτα???
Βάζεις το κόσμο στη πρίζα να σου το ξυρίσουνε και συ τους πετάς στη μάπα το δάσος του Αμαζονίου???
Αίσχος!!!
Καληνύχτα σας!?!?!

Blackangel είπε...

Νομίζω πως το θέμα του αιδοίου το εξαντλήσαμε (εδώ όμως είμαι για όσους/ες έχουν αντιρρήσεις και θέλουν κάτι «παραπάνω»). :-)

Νάντια καταρχήν γεια σου.

Έγραψες "…Δεν είναι μόνο η αρχή του κόσμου,η εξουσία του πηγάζει απο κείθε,καθώς και η εν γένει ζωή σας…". Δε διαφωνώ, αλλά γιατί «βγάζεις» τη δική σου ζωή απ’έξω; ή μιλάς ως εκπρόσωπος των γυναικών (αν και οι πληροφορίες μου θέλουν και "εσάς" να "προέρχεστε" από το ίδιο σημείο); ;-)

Η δική μου γνώμη είναι ότι πρέπει να σέβεσαι τα όντα και τη φύση αλλά όχι να τα φοβάσαι. Ο δε σεβασμός να είναι προιόν πραγματικής σχέσης και όχι φόβου. Διαφωνώ μόνο με την παραγωγή φόβου του παραδείγματος σου.

Πάμε στην ουσία τώρα.

Έγραψες "Όσο για την ιδιοκτησία,τι να κάνουμε,έτσι τα βρήκαμε,έτσι συνεχίζουμε!". Εδώ ΔΙΑΦΩΝΩ. Για σκέψου ως γυναίκα, τη θέση των γυναικών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου. Χωρίς δικαίωμα ψήφου, εργασίας κλπ κλπ. Χωρίς νομική και πολιτική υπόσταση και όχι μόνο. Μόνο μια μηχανή παραγωγής παιδιών. Χάρη σε μακροχρόνιους φεμινιστικούς αγώνες που έλαβαν χώρα σε Ευρώπη και Αμερική, τα δικαιώματα της γυναίκας εξομοιώθηκαν με αυτά των αντρών. Ο Marx έλεγε ότι «η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια από τη θέση της γυναίκας σε μια δεδομένη κοινωνίας». Έρχομαι τώρα στην πρόταση σου. Σκέψου λοιπόν, οι γυναίκες των δύσκολων αυτών χρόνων να έλεγαν αυτό που έγραψες. Ότι τι να κάνουμε, έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα συνεχίσουμε. Θα είχε γίνει τίποτα; Για ξανασκέψου το λοιπόν αν θες. Το θέτω μόνο ως προβληματισμό και όχι ως παρατήρηση μην παρεξηγηθώ.

Τώρα για το τέλος της παραγράφου σου θα συμφωνήσω και εγώ μαζί σου ότι είναι ντροπή και αίσχος αλλά πρέπει και εγώ να αυξήσω την επισκεψιμότητα. Και με ποιόν άλλο τρόπο θα τα κατάφερνα; Με τον Ρουσώ ή με ένα έργο τέχνης; :-)))

Υ.Γ. Το παράδειγμα της ισότητας των γυναικών είναι τυχαίο. Στη θέση τους θα μπορούσα να τοποθετήσω έναν άλλο κοινωνικό αγώνα.

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

Βασικά καλησπέρα σας!!
Μάλλον δεν έπιασες το χιούμορ του σχολίου μου.
Φυσικά και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω και ξέρω απο που...βγήκα,απλά μιλάω και εκπροσωπώ εμένα,οι υπόλοιπες ας εκφέρουν τη δική τους γνώμη.
Μιλάω σε δεύτερο πληθυντικό εννοώντας γενικά το αντρικό φύλο χωρίς να προσωποποιώ κανέναν.
Και το λέω έτσι διότι κάποιοι που το παίζουν άντρες ξεχνάνε απο ποιές εξουσιάζονται!!
Μιά μικρή ιστορική αναδρομή,επιβεβαιώνει το γνωμικό οτι πίσω από έναν "μεγάλο" άντρα,κρύβεται μια γυναίκα.ΝΟΜΟΣ!!Και όχι μόνο αυτό.
Επίσης, για σεβασμό μιλάω κι εγώ για το τρίπτυχο!Ο φόβος εννοείται σαν δέος και με αυτό πρεπει να διακατέχεται ο καθένας αρσενικός ή θηλυκός!Η παραγωγή όπως λές του φόβου,είναι αναπόφευκτη όταν δεν υπάρχει σεβασμός και καλά κάνει και έρχεται ο φόβος,είναι απαραίτητος στους κάθε είδους ασεβείς,γνώμη μου φυσικά!!
Πάμε παρακάτω,λες και συγκρίνεις την ιδιοκτησία με την ψήφο(που σηκώνει μεγάλη κουβέντα για το πόσο σωστό είναι σαν μέσο),την εργασία κλπ,κλπ..
Μα,το ίδιο το σύστημα είδε πως έχει συμφέρον να παραχωρήσει αυτα στις γυναίκες και τα παραχώρησε,δεν αντιλέγω πως έγιναν αγώνες για την κατάκτησή τους,τουναντίον.
Συγκρίνεις τη...Φερράρι(ιδιοκτησία),με το λάντα(ψήφος,δικαίωμα εργασίαςκλπ)
Ανόμοια πράγματα!
Νομίζεις οτι μπορεί να υπάρξει κατάργηση της ιδιοκτησίας αν δεν καταργηθεί πρώτα το χρήμα??
Απο εκεί πηγάζουν ολα τα στραβα και ανάποδα της οικουμένης και ακολουθουν τα υπόλοιπα σαν ντόμινο.
Κι αν ποτέ γίνει αυτή η ουτοπια με την κατάργηση,στους πολλούς θα γίνει,σε αυτούς που έχουν δυο σπιτάκια ΄2 χωραφάκια και ούτω καθ'εξής!Οι ολίγοι έχοντες και ασυστόλως κατέχοντες δεν θα χάσουν τίποτε,να είσαι σίγουρος.
Ετσι όπως γίνεται παγκοσμίως με τη κρίση,στις τράπεζες δεν δίδεται όλο το βάρος;Αυτές μη πάθουν τίποτα!Ο μαλάκας ο απλός κόσμος που δανείστηκε ασύστολα και πολλές φορές,χαρτιά χωρίς αντίκρισμα,κινδυνεύει να χάσει τα πάντα!
Για ανακεφαλαίωση λοιπόν,καλές τέτοιου είδους ουτοπικές σηζητήσεις,αλλά δεν βγαίνει τίποτα.Άν το ίδιο το σύστημα δεί πως δεν το εξυπηρετεί η ιδιοκτησία,να είσαι σίγουρος πώς θα καταργηθεί,μέχρι τότε απόλαυσε αυτά που σου δίδονται,διαχειρήσου τα,ζήσε με την αυταπάτη οτι είναι δικά σου!Εγώ τουλάχιστον αυτό θα κάνω.Ζω στο πραγματικό κόσμο,όχι στον ιδανικό!!Έχει μεγάάάάλη διαφορά!
Χαιρετώ σας!

Blackangel είπε...

Γεια σου Νάντια και πάλι.

Οκ για τις πρώτες παραγράφους και πάω «κατευθείαν» στο ζουμί (σόρυ αλλά είμαι φανατικός οκκαμιστής*, υπαρξιστής κλπ κλπ). Αφορμή για διάλογο «ψάχνω» και η συμμετοχή σου «βοηθάει» σε αυτό. Καταρχήν μια μικρή πλην όμως απαραίτητη διόρθωση. Δε συγκρίνω την ιδιοκτησία με τη ψήφο. Για αυτό και έγραψα σε ένα υστερόγραφο ότι το παράδειγμα του γυναικείου κινήματος είναι τυχαίο. Δεν είναι όμως ΤΥΧΑΙΟ το γεγονός ότι μεγάλες αλλαγές (όχι όλες), πράγματα που κάποια εποχή φαινόντουσαν αναμφισβήτητα, αυθεντίες με λίγα λόγια, «κατέρρευσαν» ΧΑΡΗ σε ανθρώπους που ονειρεύτηκαν. ΧΑΡΗ σε ουτοπιστές όπως λες εσύ. Ο Che έλεγε «ας είμαστε ρεαλιστές, ας επιζητούμε το αδύνατο». Δεν πρέπει να βάζουμε όρια στη σκέψη μας. Γιατί από τη σκέψη μας ξεκινούν όλα. Για μένα δεν υπάρχει «σύστημα». Εμείς είμαστε το «σύστημα». Αν το θελήσουμε το καταργούμε την αμέσως επόμενη μέρα. Το θέλουμε όμως; Θέλουμε έναν «τέτοιο» κόσμο; ή αυτό θα μας στερήσει τα αγαθά του μικροαστισμού μας; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Έχουμε πολύ δουλειά ακόμη. Αλλά πρώτα πρέπει να «απελευθερώσουμε» το πνεύμα μας. Εγώ επιμένω, μέχρι να χαρακτηριστώ γραφικός. Αλίμονο αν η σκέψη μας ποδηγετείται από τις ταγές του «συστήματος» όπως λες εσύ. ΠΟΙΟΙ το έφτιαξαν αυτό το «σύστημα» και γιατί; Το Matrix είναι; Άνθρωποι με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους το έφτιαξαν. Δεν είναι δα και κανένας μυστικισμός ή καμιά αυθεντία σαν και αυτές που καθόριζαν τις ζωές των αγνώμων και κατά συνέπεια γεμάτες προκατάληψη, φόβο και «συνήθεια» απλών ανθρώπων του παρελθόντος. Έχω «απαιτήσεις» από τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Δεν είναι ο άνθρωπος των σπηλαίων που ανακάλυψε τη φωτιά. Το ξέρει. Το ξέρω. Και εσύ το ξέρεις μια και το αναφέρεις κάνοντας μια πολύ ορθή ανάλυση παρακάτω. Απλά σου είναι εύκολο να το αναγάγεις σε ουτοπικό, σε συζητησούλα χωρίς ουσία (μάλλον εννοείς χωρίς ύλη) και το παραμερίζεις ελαφρά τη καρδία.

Δε ξέρω σε ποιο κόσμο ζεις Νάντια. Ούτε και για μένα ξέρω. Αυτό λέω. Να σκεφτούμε. Να αναρωτηθούμε τι είναι ο «πραγματικός κόσμος» πρώτα από όλα. Αν «πραγματικός κόσμος» είναι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας να πάρουμε θέση. Μας αρέσει; Αν μας αρέσει δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουμε να τον αλλάξουμε. Σκέψη και προβληματισμό προτείνω και όχι λύσεις επιπέδου μαγειρικών συνταγών. Θα είναι μια καλή αρχή.

Η γνώμη μου πάντα, την οποία δε ζητώ να ενστερνιστείς.

*ο φιλόσοφος Όκκαμ και το περίφημο «ξυράφι» του, πρέσβευε ότι ανάμεσα σε δύο θεωρίες πρέπει να επιλέγουμε την απλούστερη.