Balkanisierung* 2

Ο γεωπολιτικός χώρος των Βαλκανίων (ή και Χερσόνησος του Αίμου), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μοναδική - αυτή τη στιγμή - στρατιωτική υπερδύναμη στον κόσμο, τις Η.Π.Α. Έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας πολλές αναλύσεις αναφορικά με τους λόγους που η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Αμερικάνους. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να εγκαθιδρύσουν φιλικά προς αυτά κράτη στα Βαλκάνια με σκοπό να ασκήσουν πίεση αλλά και έλεγχο στη Ρωσία μια παραδοσιακά μεγάλη δύναμη. Μπορεί η Ρωσία να είναι πλέον ένα καπιταλιστικό κράτος και να μην υπάρχει ο φόβος του κομμουνισμού (μεταξύ μας δεν πιστεύω πως ποτέ υπήρξε) αλλά οι Αμερικάνοι φοβούνται πιθανή αναγέννηση του ρωσικού κράτους μια και έτσι θα έχουν και πάλι αντίπαλο στις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις οι οποίες κινούνται κάτω από ένα και μοναδικό άξονα: ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Πλέον το «παιχνίδι» παίζεται χοντρά στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του κόσμου και έχει ξεφύγει από το ιδεολογικό του πλαίσιο (είπαμε για μένα ο κομμουνισμός ήταν απλά ο κακός δράκος του παραμυθιού). Η οικονομία των Η.Π.Α. έχει πάρει την κατιούσα και τα θεμέλια της αυτοκρατορίας δείχνουν να κλονίζονται. Αυτή τη στιγμή βασικός παράγοντας διατήρησης της αυτοκρατορίας επ’ αόριστον είναι ο πόλεμος. Η χερσόνησος του Αίμου αλλά και η περιοχή της Ευρασίας (εκεί λόγω πετρελαίου) έχουν μεγάλη σημασία για αυτούς. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να θέσουν ένα τέλος στις επιδιώξεις των Αμερικανών στην περιοχή αλλά και να προσφέρουν μία χείρα βοηθείας στην σταθεροποίηση της κατάστασης είναι οι εταίροι μας στην Ε.Ε. και οι…….Ρώσοι. Στους πρώτους δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη καθώς οι περισσότερες χώρες είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι των Αμερικανών (αυτό αποδείχθηκε και στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και στις μονόπλευρες δίκες που ακολούθησαν αλλά και στην περίπτωση της εκστρατείας εναντίον του ΙΡΑΚ) και για τους δεύτερους κρατάω κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις (έχουν αρκετά εσωτερικά προβλήματα, ενώ στο εξωτερικό κρατάνε αμυντική στάση ακόμα).

Δυστυχώς είμαστε στη μέση του κυκλώνα. Και τι τραγική ειρωνεία για όσους έβλεπαν (και συνεχίζουν να βλέπουν) τον πόλεμο στην Ασία ή στη Παλεστίνη και έλεγαν «τι τυχεροί που είμαστε που δεν ζούμε εκεί». Η θεωρία του "εμείς να είμαστε καλά" καταρρίπτεται πανηγυρικά. Αν δεν είναι ο άλλος καλά, δεν θα είσαι και εσύ αγαπητέ αναγνώστη. Όπως πάγωσε και το χαμόγελο όσων πανηγύριζαν για την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. που καλώς ή κακώς ήταν αιτία σταθεροποίησης στην περιοχή ως το αντίπαλο δέος. Οι λαοί πρέπει να ξυπνήσουν. Δεν φτάνει να οχυρωθούμε μέσα στα σύνορα μας. Πρέπει να απομονωθούν οι απανταχού εθνικιστές και να σωπάσουν οι ακραίες φωνές που μόνο κακό κάνουν και να ξεκινήσει ένα γόνιμος διάλογος. Πρέπει να διδαχτούμε από την ιστορία. Δεν είναι θέμα αριστεράς, δεξιάς ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Έχουμε μεγάλη ευθύνη για τα τεκταινόμενα και πρέπει να αντιδράσουμε παράλληλα με τους κοινωνικούς αγώνες που οφείλουμε να συνεχίσουμε. Σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του καθενός και διάλογος. Όχι απομόνωση και φόβος.



*Ο υποτιμητικός γερμανικός όρος Balkanisierung (Βαλκανοποίηση), περιγράφει τον κατακερματισμό μεγάλων πολιτικών ενοτήτων σε μικρά και ασταθή κράτη, τα οποία τείνουν να υποτάσσονται σε σφαίρες επιρροής Μεγάλων Δυνάμεων (βλ. προηγούμενη δημοσίευση) .