Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

ΑΜΑΛΙΑ: Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας


Οι bloggers της Ελλάδας τιμούν την Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία «έφυγε» τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής...


Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.


Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.
Γραφειοκρατία


Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.
Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».


«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.


Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.


Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα
Στη μνήμη της Αμαλίας, σήμερα, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».


Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.


Newsroom ΔΟΛ

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σεμνότητα και ταπεινότητα
και την καρέκλα μας.

Αλήθεια τους παλουκώσανε
με την καρέκλα τους ?

(την κάθε καρέκλα που δίνει ισχύ και εξουσία)
Προχθές η Αμαλία,
χθές το μωράκι,
χωρίς ασθενοφόρο, χωρίς θερμοκοιτίδα

και οι καρέκλες, καρέκλες,
γεμάτες από φαρδύκωλους.

Blackangel είπε...

"Εμείς να είμαστε καλά" ανώνυμε και άσε τους άλλους να κουρεύονται.

Και από καρέκλες.......να φάνε και οι κώλοι.

Οι αλμπάνηδες δεν είναι αυτόφωτοι.

Από εκπαίδευση περάσανε και αυτοί.

Killer όπως οι σούπερ-ντούπερ γυμνασμένοι αμερικάνοι πεζοναύτες.

Τι λέω τώρα? Ας πάω να δω καμιά μεσημεριανή κουτσομπολίστικη εκππομπή να μου φύγει ο γκαημος.

Ανώνυμος είπε...

Να ευχηθώ καλό ταξίδι στην Αμάλία και στην κάθε Αμαλία που φεύγει τόσο άδοξα απο τη ζωή.....
Είναι πολύ θλιβερό να χάνονται έτσι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο, με την αδιαφορία αυτών που δώσανε όρκο ότι θα υπηρετούν τον κόσμο ακόμη και με κύνδινο της ζζωής τους.

Βέβαια έγω προσωπικά αντιμέτωπισα την ανθρώπινη πλευρά των ανθρώπων αυτών,οι οποίοι πραγματικά κάνανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να απολύνουν τον πόνο ενός πολύ δικού μου άνθρώπου,αλλά και να τονώνούν το ηθικό όλων εμάς που ήμαστανγύρω απο το άτομο αυτό.
Βέβαια απο ότι καταλαβαίνω αυτό ήταν μία εξαίρεση και στάθηκα πολύ τυχερή.
όμως γιατί να μην είναι αυτός ο κανόνας;;;
Τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ λίγα όμως πρέπει να λέγονται μήπως και ευαισθητοποιηθεί κανείς απο τους ηθίνοντες....
Καλό ταξίδι σε αυτούς που μας αφήνουν και εύχομαι εκεί που βρίσκονταί να μην ταλαιπωρηθούν αλλο.
Και καλή δύναμη σε όσους την χρειάζονται


Φαίδρα

Ανώνυμος είπε...

*katerinio wants to say*

....Θέλω να ευχηθώ "καλό ταξίδι" στην Αμαλία. θα ήθελα να της έλεγα πολλά αλλά δυστυχώς άργησα κι εγω όπως και η κοινωνία μας..

.......είμαι κι εγω μέρος του συνόλου που "κατηγορείτε"..είμαστε κι εμείς μέρη του συνόλου που έχουμε ευθύνη..

και τι κάνουμε γιαυτό....?

ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλαράκος μας!

Blackangel είπε...

Κατερίνα και Φαίδρα μόνο και μόνο που μπαίνεται στη διαδικασία να απαντήσετε σημαίνει ότι σας ενδιαφέρει. Σημαίνει επίσης ότι ευαισθητοποιείστε. Δεν είστε και οι δύο μέρος τους συνόλου, σας το διαβεβαιώνω εγώ που είμαι φίλος σας (ευτυχώς).

Είχε πει ένα ωραίο ο Λαζόπουλος σε μια εκπομπή του. "Αφου δεν μπορούμε να ξαναιδρύσουμε το κράτος από την άρχη (εννοεί χωρίς τα κακώς κείμενα που το συνοδεύουν) ας ξαναιδρύσουμε τους κατοίκους του".

Αυτό κάνετε εσείς και κάποια άλλα παιδιά. "Επαναιδρύεστε" και είναι σημαντκό.