Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Law and Order



Διαβάζω:

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, πρώην ισχυρός άνδρας της Siemens, αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές του Στάλτενχαϊμ της Γερμανίας, καταβάλλοντας χρηματική εγγύηση 250.000 ευρώ.

Από την προηγούμενη εβδομάδα, οι δικηγόροι του κ. Χριστοφοράκου ξεκίνησαν διαδικασίες για την αποφυλάκιση του, κάτι που πραγματοποιήθηκε σήμερα, με την απόφαση του Εφετείου της Βαμβέργης.

Το γερμανικό δικαστήριο ανέστειλε την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που έχουν εκδώσει οι ελληνικές αρχές, παρ' όλα αυτά, όμως, η υπόθεση δεν έχει κλείσει.

Από εδώ και στο εξής, ο πρώην μάνατζερ της εταιρείας, που ενεπλάκη σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς των τελευταίων δεκαετιών, θα πρέπει να εμφανίζεται ενώπιον των γερμανικών αρχών ανά τακτά χρονικά διαστήματα
.”



Λίγο αργότερα ξαναδιαβάζω:

Πέντε διαδηλωτές απολογούνται σήμερα ενώπιον του ανακριτή Πειραιά, κατηγορούμενοι για διατάραξη της κοινής ειρήνης σε βαθμό κακουργήματος, βάσει του νόμου που ψηφίστηκε το καλοκαίρι και ποινικοποίησε την κουκούλα, αναβαθμίζοντας τις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα σε κακουργήματα, με ενδεχόμενο 18μηνης προφυλάκισης μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης.

Το Σάββατο 17 Οκτώβρη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης αναρχικών/αντιεξουσιαστών στη Νίκαια, ως διαμαρτυρία για το θάνατο του 25χρονου μετανάστη από το Πακιστάν, Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, έπειτα από καταγγελίες για βασανισμό του στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας.

Η πορεία, αποτελούμενη από περίπου 500 άτομα, κινήθηκε μέσα από κεντρικούς δρόμους της Νίκαιας, πέρασε από το σπίτι του δολοφονημένου και κατευθυνόμενη προς το αστυνομικό τμήμα δέχθηκε επίθεση, σε πυκνοκατοικημένο σημείο της περιοχής, από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με γκλομπς, ασφυξιογόνα χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, υπό τις έντονες αποδοκιμασίες κατοίκων κατά των αστυνομικών. Δύο διαδηλωτές οι οποίοι αποκόπηκαν από τον κύριο όγκο της πορείας λόγω της ασφυξίας από τα χημικά, ξυλοκοπήθηκαν άγρια και προσήχθησαν, ενώ η πορεία ανασυγκροτήθηκε και εξαιτίας των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχώρησε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας, με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων και την περαιτέρω δημοσιοποίηση του θανάτου του μετανάστη. Ανάμεσα στους τραυματίες βρέθηκε και δημοσιογράφος που κάλυπτε τη διαδήλωση, του οποίου αστυνομικοί έσπασαν τα δόντια και ο οποίος αργότερα κατέθεσε σχετική μήνυση.




και:

Στη φυλακή βρέθηκαν τα μεσάνυχτα της Τετάρτης (21/10) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία προσήχθησαν, μετά τα επεισόδια που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου στα Εξάρχεια. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη για να αφεθούν ελεύθεροι.

Σύμφωνα με την αστυνομία ξαφνικά περίπου 30 νεαροί κουκουλοφόροι βγήκαν από την Οδό Λόντουκαι επιτέθηκαν με πέτρες, τούβλα και άλλα αντικείμενα εναντίον 4 αστυνομικών που εκτελούσαν περιπολία στη διασταύρωση των οδών Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής.

Σε βοήθειά τους έτρεξαν άνδρες της ομάδας Δέλτα και των ΜΑΤ που καταδίωξαν τους νεαρούς, ενώ κάποιοι αστυνομικοί έφτασαν μέχρι το καφέ - βιβλιοπωλείο Φλωράλ στην Οδό Θεμιστοκλέους, όπου γινόταν παρουσίαση του βιβλίου του Χριστόφορου Κάσδαγλη "Η Αριστερά και ο κακός ο λύκος".

Στα γεγονότα αντέδρασαν έντονα οι παρευρισκόμενοι στην παρουσίαση του βιβλίου, και οι αστυνομικοί σε πλήρη άγνοια και σε μια χωρίς λόγο αντίδραση προσήγαγαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση τον συγγραφέα και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαχρήστο, το μέλος του ΣΥΝ Στέλιο Ελληνιάδη και έναν δημοσιογράφο της ΕΡΤ που κατέγραφε τις σκηνές με το κινητό του τηλέφωνο.

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοίδης, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε το συμβάν επικοινώνησε με τον κ. Παπαχρήστο και παράλληλα έδωσε εντολή να αφεθούν όλοι ελεύθεροι. Παράλληλα ζήτησε να διερευνηθεί ποιός έδωσε την εντολή για αυτές τις προσαγωγές.



(Η μπαλακλάβα)

Και σκέφτομαι πως από τη μια μεριά έχουμε έναν άνθρωπο που έκανε μπίζνες με το ελληνικό δημόσιο με συνέπεια να έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς πολιτικών της μεταπολίτευσης, ο οποίος δικάστηκε στη Γερμανία και αφέθηκε ελεύθερος (καταβάλλοντας ένα εγγυητικό ποσό, «ψίχουλα» σε σχέση με την αμοιβή του), έστω και με περιοριστικά μέτρα, ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή μαζί με Έλληνες πολιτικούς που συνεργάστηκαν μαζί του στο σκάνδαλο «Siemens» και από την άλλη έχουμε το ξυλοκόπημα και τη φυλάκιση πολιτών που άσκησαν ένα συνταγματικό τους δικαίωμα. Μια δίκαιη διαμαρτυρία που αφορά το θάνατο ενός μετανάστη που βασανίστηκε μέσα σε αστυνομικό τμήμα. Μια δίκαιη διαμαρτυρία για τη σύλληψη στελεχών πολιτικού κόμματος σε καιρό δημοκρατίας.

Αυτή είναι η αστυνομία δυστυχώς. Υπάρχει για να καταστέλλει. Αποτελεί ένα πειθήνιο όργανο στις διαταγές της εκάστοτε εξουσίας.

Αυτός είναι ο ρόλος της εξουσίας, επίσης δυστυχώς. Θέλει πολίτες ήσυχους και σιωπηλούς. Αν είσαι πρόβατο και κάθεσαι όλη μέρα ανενεργός μπροστά στην τηλεόραση δε θα έχεις κανένα πρόβλημα. Σας το εγγυώμαι.

Αυτός είναι όμως ο ρόλος της δικαιοσύνης? Ποιος είναι ο ρόλος των νόμων? Γιατί υπακούομε στο νόμο?

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις αρχαίες κοινωνίες και αργότερα το Μεσαίωνα, επικρατούσε το δίκιο του αρχηγού τη φυλής, του Μονάρχη, του Φεουδάρχη κλπ. Το δίκιο ενός προσώπου δηλαδή. Το 1215 μ.Χ. όμως, εμφανίζεται ένα λατινικό κείμενο με την ονομασία Magna Carta (Μεγάλο Χαρτί) (Magna Carta Libertatum ή «Μεγάλος Χάρτης των Ελευθεριών» στα Ελληνικά), που «ζητούσε από το Βασιλιά να αποκηρύξει κάποια δικαιώματά του, να σεβαστεί τις νομικές διαδικασίες και να αποδεχτεί ότι θα δεσμεύεται από τους νόμους και προστάτευε δικαιώματα των υπηκόων του Βασιλιά, ιδιαίτερα από την παράνομη φυλάκιση» (μας αναφέρει πολύ εύστοχα η βίκιπαίδεια).


(Η Magna Carta)

Η άνοδος της αστικής τάξης στα χρόνια που ακολούθησαν, οδήγησε τις σύγχρονες κοινωνίες στη δημιουργία γραμμένων κανόνων (νόμων). Ο νόμος, απρόσωπος και ουδέτερος εμφανιζόταν πλέον δημοκρατικός και ισότιμα εφαρμοσμένος έναντι όλων των πολιτών. Ίσχυσε όμως στην πράξη κάτι τέτοιο? Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τις περισσότερες φορές επικράτησε ο νόμος του ισχυρού και οι ανίσχυροι, οι φτωχοί, οι ανήσυχοι άνθρωποι που διαμαρτύρονταν στις παράλογες ταγές της εξουσίας, έπεφταν θύματα ξυλοδαρμών, φυλακίζονταν, θανατώνονταν ακριβώς όπως και στις αρχαίες κοινωνίες και το Μεσαίωνα. Η ουδετερότητα του νόμου νομιμοποίησε την αδικία. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πλέον να ενοχοποιήσουν κάποιον όταν αδικούνται, λόγω του ουδέτερου και απρόσωπου νόμου. Ο νόμος συντελεί στη διατήρηση της ανισότητας πλούτου και δύναμης (χαρακτηριστικό των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών), επιβάλλοντας φόρους στις αδύναμες κοινωνικά ομάδες, ελαττώνοντας την ίδια στιγμή τη φορολογία στις μεγάλες επιχειρήσεις με την αιτιολογία ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας ή χορηγώντας τις με υπέρογκα ποσά κλπ κλπ (τα παραδείγματα πολλά και δε θα σταθώ σε αυτόν τον τομέα γιατί θα πλατιάσω).


Οι απλοί άνθρωποι όταν έχουν ένα νομικό πρόβλημα απευθύνονται στους δικηγόρους. Το πρόβλημα με την πλειοψηφία του συγκεκριμένου κλάδου είναι ότι πρωτίστως επιλέγονται με τέτοια κριτήρια που εξασφαλίζεται η συντηρητικότητα τους και δευτερευόντως ενδιαφέρονται περισσότερο για την «επαγγελματικότητα» τους παρά για την απονομή της δικαιοσύνης. Έχει ένα πολύ ωραίο ο χωρίο ο Howard Zinn στις “Διακηρύξεις Ανεξαρτησίας” όπου ένας φοιτητής νομικής αναφέρει σχετικά:

«Η ουσία της διαδικασίας απόκτησης του επαγγελματσμού είναι ο διαχωρισμός του νόμου από την πολιτική, η εξύψωση της τεχνικής και της επιδεξιότητας πάνω από την εξουσία, η αναζήτηση “ουδέτερων αρχών” και η άρνηση ιδεολογικών σκοπών».


Οι Δικαστές πάλι προέρχονται από «τζάκια» πλουσίων οικογενειών εξασφαλίζοντας έτσι σε ένα μεγάλο ποσοστό ότι δε θα «αδικηθεί» ένας όμοιος τους, ενώ είναι στην πλειοψηφία τους συντηρητικοί και απεχθάνονται κάθε ριζοσπαστική πράξη. Ο Δικαστής είναι εξουσία και τελεί το έργο που κάθε εξουσία έχει αναλάβει. Ελέγχει τους μάρτυρες, τα στοιχεία, την ερμηνεία του ίδιου του νόμου.


Ο πολίτης χωρίς εξουσία ή πλούτο είναι ηττημένος στις περισσότερες περιπτώσεις (ξέρω ότι υπάρχουν δικαστικές υποθέσεις που απλοί πολίτες κέρδισαν υποθέσεις απέναντι σε εταιρείες «μεγαθήρια» αλλά δυστυχώς είναι εξαιρέσεις που δεν αποτελούν τον κανόνα, ενώ υπάρχει και μια λογική εξήγηση που αφορά αυτές τις εξαιρέσεις που ίσως τις συζητήσουμε αν θέλετε στο σχολιασμό του κειμένου).

Γιατί?

Επειδή οι μηχανισμοί είναι γνωστοί. Οι έχοντες, ελέγχουν τα μέσα επικοινωνίας, χρηματοδοτούν το κράτος, αγοράζουν αλλά και πουλάνε τους πολιτικούς υποψήφιους. Είναι μια «δίκαιη» ανταλλαγή (για αυτούς).

Η ανυπακοή στο νόμο γεννά πολλές φορές στους ανθρώπους το φόβο ότι θα επικρατήσει χάος και αναρχία. Το νόμος και τάξη (LAW & ORDER) βασίζεται ακριβώς πάνω σε αυτό το φόβο. Η τυφλή υποταγή στο νόμο οδηγεί τελικά στην εφαρμογή της πραγματικής δικαιοσύνης? Σίγουρα η εφαρμογή του νόμου έχει θετικά αποτελέσματα απέναντι στην τάξη (αναφέρομαι στην πρακτική εφαρμογή της τάξης και όχι στο τι σημαίνει αυτό για τους πολίτες μια χώρας). Τι γίνεται όμως με το νόμο = δικαιοσύνη? Προσωπικά βλέπω το νόμο ως ένα μέσο και τίποτα παραπάνω. Η ίδια η ζωή και η ελευθερία των πολιτών είναι ο σκοπός. Τι γίνεται όταν μια πολιτεία δεν εξασφαλίζει δικαιοσύνη στους πολίτες της παρά μόνο την εφαρμογή της τάξης? Είναι χρέος των πολιτών να την αλλάξουν? Επιστρέφω στο γνωστό φόβο. Η ίδια ιστορία μας δίδαξε ότι η ανυπακοή στο νόμο αποτέλεσε εφαλτήριο σημαντικών αλλαγών που αφορούσε κυρίως κοινωνικά δικαιώματα (οι γυναίκες από το νόμο δεν είχαν δικαίωμα ψήφου αντέδρασαν και δικαιώθηκαν, οι αφροαμερικάνοι ήταν δούλοι από το νόμο αντέδρασαν και επίσης δικαιώθηκαν και άλλα πολλά παραδείγματα). Ο φόβος ότι οι διαδηλώσεις, οι διαμαρτυρίες, το μποϋκοτάζ της εργασίας (δεν αναφέρομαι σε κρούσματα βίας τα οποία καταδικάζω) θα οδηγήσει σε ανομία και χάος είναι αβάσιμος. Πάλι δανειζόμενος ιστορικά γεγονότα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η πολιτική ανυπακοή οδηγεί σε ένα υγιή επανακαθορισμό των κοινωνικών τάξεων με προσανατολισμό τη δικαιοσύνη και την ανάγκη για ισότητα (ευκαιριών, δικαιοσύνης κλπ κλπ). Η ιστορία επίσης μας δίδαξε ότι η εφαρμογή του περίφημου Law & Order οδήγησε πολλές φορές την ανθρωπότητα στον πόλεμο, στη βία κλπ. Ο Χίτλερ, ο Bush και άλλοι πολλοί τύραννοι χρησιμοποίησαν αυτή την επωδό για να πείσουν τα πλήθη για τα οφέλη του Νόμος και Τάξη.

Για να μην παρεξηγηθώ, δε θεωρώ όλους τους νόμους άχρηστους. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις φόνων, βιασμών, υποθέσεις παιδεραστίας κλπ που και απαραίτητος είναι ο νόμος και σε πολλές περιπτώσεις εφαρμόζεται (όπως εφαρμόζεται τέλος πάντων). Δεν προτείνεται με λίγα λόγια η ανυπακοή σε ΟΛΟΥΣ τους νόμους αλλά η άρνηση της τυφλής υποταγής σε αυτούς.

Εκείνο που προσδοκώ, γράφοντας ότι γράφοντας είναι να προβληματιστούμε, με γνώμονα κυρίως την ηθική, αν νόμος συνεπάγεται και δικαιοσύνη που είναι και το προκείμενο. Να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε τον καλό νόμο από τον κακό νόμο. Τον δίκαιο από τον άδικο νόμο.

Προσδοκώ επίσης και στην πολιτική ανυπακοή. Στην εξάλειψη των γνωστών φόβων όχι με ψυχολογικά κριτήρια αλλά κυρίως ηθικά (και πάλι). Είναι χρέος μας προς τις νέες γενιές να δημιουργήσουμε πρότυπα. Πρότυπα ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων κλπ. Είναι σίγουρα προτιμότερη από τη ζωή του Ιβάν Ίλιτς του ήρωα του Τολστόι από το «Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» που ευρισκόμενος στο κρεβάτι του θανάτου λίγο πριν το τέλος του, όντας πετυχημένος δικαστής και άνθρωπος που έζησε όλη του τη ζωή υπηρετώντας το νόμο και το «σωστό», αναρωτιέται: «Ίσως δεν έζησα όπως θα έπρεπε…Αλλά πως γίνεται αυτό, αφού έκανα τα πάντα σωστά?..»

Υ.Γ. «Δανείστηκα» πολλές πληροφορίες κυρίως για το αμερικάνικο δικαστικό σύστημα από την πλούσια βιβλιογραφία των Howard Zinn και Noam Chomsky, των οποίων ο τρόπος σκέψης με έχει σαφέστατα επηρεάσει.

6 σχόλια:

konstantinos είπε...

Ο προβληματισμός ευσταθεί σίγουρα. Το ζήτημα είναι τι κάνει κανείς με τον λύκο που μεταμφιέζεται σε πρόβατο και σπέρνει σύγχυση στις ανθρώπινες συνειδήσεις

Blackangel είπε...

Καλώς τον Κωνσταντίνο. ;-)

Πολύ καλή ερώτηση.

Πως αντιμετωπίζεις το μεταμφιεσμένο "πρόβατο" ε?

Το θέμα είναι να μπορέσεις να το εντοπίσεις πριν σπείρει τον πανικό. Μετά είναι αργά για τις μάζες κυρίως. Τις μάζες που νουθετούνται από τα ΜΜΕ και τρέχουν να αδειάσουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ με την πρώτη τηλεοπτική ανακοίνωση. Δε νομίζω πως το σκεπτόμενο άτομο κινδυνεύει άμεσα. Κινδυνεύει έμμεσα όμως από το "ωστικό κύμα" που δημιουργεί η σύγχυση και κατά συνέπεια ο πανικός.

Άρα? Ζητείται πέρα από επαγρύπνηση και κριτική σκέψη. Όσο το δυνατό πιο ανεξάρτητη και όχι πατερναλισμένη. Οι "πατερούληδες" μας τελείωσαν εξάλλου. Καλείται το άτομο στις σύγχρονες κοινωνίες να τα βγάλει πέρα μόνο του. Το λέω το ποίημα μου καλά? Αυτό δε μας έμαθαν τόσα χρόνια? Ε είναι καιρός να το πράξουμε αλλά με τον τρόπο που ΕΜΕΙΣ θεωρούμε σωστό. Να αναδείξουμε την αξία του ατόμου ως πνευματικό ον και όχι ως γρανάζι μιας καλοκουρδισμένης (λέμε τώρα) μηχανής.

Ανέφερες πολύ εύστοχα μια λέξη κλειδί. Τη συνείδηση. Η αφύπνιση της απαιτεί μια νέα ηθική απομακρυσμένη από τα γνωστά πρότυπα που κωφεύουν μπροστά στις κακουχίες του κόσμου, την ίδια στιγμή που ψευτοχειροκροτούν μια "καλή" πράξη.

Επαγρύπνηση, κριτική σκέψη και ανυπακοή που δημιουργεί ενόχληση.

Doulosofos είπε...

Στους Μήτσους και τις Μήτσες, εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Και στο Μήτσο επι πλέον,
εύχομαι να μείνει Λέων·
να βρυχάται όταν πρέπει
όποτε την αδικία βλέπει.

http://www.youtube.com/watch?v=hU6WF7s8RDw

Blackangel είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Μπιλάρα μου που με θυμήθηκες αν και μακριά από μένα ο ρόλος του "λέοντα" (παρά τα θρυλούμενα). ;-)

Απλά η υποκεμενικότητα της ύπαρξης μου σχολιάζει την καθημερινότητα και ουχί μόνο.

Ακούω τον έτερο Μπίλη τώρα....σε ευχαριστώ. :-))

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

Βασικά καλησπέρα σας!
Μήπως,λέω μήπως,είσαι ολίγον αφελής οταν εξομοιώνεις τον Χριστοφοράκο με
κάποιους διαμαρτυρόμενους διαδηλωτές?
Ο ενας κρατάει όλο το πολιτικό κόσμο όμηρο απο δεξιά μεχρις αριστερά,βλέπε
δηλώσεις Κοροβέση,και έιναι σα να τους λέει:Μαλάκες,κανονίστε να τη πέσω στα
μαλακά,γιατί έτσι και ανοίξω το στοματάκι μου θα σας ΜΠΙΙΙΠ το ΜΠΙΙΙΙΠ που σας
πέταξε!!Και πάπαλαααα,¨ολα καλά!!
Και απο την άλλη κάποιοι ασήμαντοι που διαδηλώνουνε λέει για κάποιον
Πακιστανό λέει που κακοποιήθηκε βάναυσα λέει απο όργανα της τάξης!!
Σιγά τα ωά....φοβηθήκανε και δε θα φάνε το φαί τους!!
Λες για νόμους οι οποιοι είναι ανήθικοι και παράλογοι και οταν προσκρούει η ηθική
μας σε κάποιον απο αυτούς να είμαστε ανυπάκοοι!Σωστό και πολύ λογικό,αλλά η
ηθική του ενός μπορεί να διαφέρει απο του άλλου!
Φυσικά και κάποιοι θα αντιδράσουμε οταν θιγόμαστε και θεωρούμε αδικία αυτό το
οποίο μας επιβάλουν δια νόμου.Αλλά πάντα θα υπάρχει ένα αλλά το οποίο θa
συγκρούεται με το συμφέρον του διπλανού και πάει λέγοντας.
Ας μη γελιόμαστε,η ίδια η φύση είναι άδικη,δημιούργησε ανισότητες και
παραλογισμούς,άσε που είναι κατα κάποιο τρόπο ρατσίστρια!
Ανέκαθεν ο καρχαρίας καταβρόχθιζε την αθερίνα.....Ποτέ δεν έγινε το αντίθετο και
ούτε πρόκειται,όσο κι αν αγωνίζεται η αθερίνα να αποτρέψει το εις βάρος της
αποτέλεσμα,κακά τα ψέματα.
Αν η φύση δεν ητανε ρατσίστρια θα είμασταν όλοι όμορφοι, έξυπνοι,πλούσιοι και
δε συμαζεύεται.Δεν είναι έτσι και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ...Τέλος!
Απο καιρό έχω παρατήσει τέτοιες μεγαλόπνοες ιδέες περί ισότητας αδικίας
λόγου,έργου ή πράξεων επειδή δεν οδηγεί πουθενα.Καταντάει μερικές φορές
γραφικό οταν προσπαθείς να αλλάξεις ενα κόσμο ο οποίος στη πλειοψηφία του
γουστάρει να είναι έτσι γιατί έτσι βολεύεται.
Οσο αίμα κι αν χύθηκε κατά το παρελθόν,οσο και αν κάποιοι αναγκάστηκαν εκ
των πραγμάτων να ΅¨θεσπίσουν΅¨ νόμους,το έκαναν για να ρίξουν στάχτη στα
μάτια!Απλά ο ένας ο δεσπότης,ο δικτάτορας,έγιναν 50-100-300,κάνουν οτι
γουστάρουν,και αποφασίζουν κατα το δοκούν και σε όποιον αρέσει!
Γιατί έχουμε τις κατασταλτικές δυνάμεις στο φινάλε!
Αν δε σου αρέσει άλλαξε χώρα,να φύγεις να πάς αλλού όπως έκανα εγώ!!
Πάντως συγχαρητήρια για την ανάρτησή σου,γέλασα αλλά και έκλαψα!
Και μη μου πείς οτι παραδίδομαι στη μοίρα μου και ακολουθώ σαν προβατάκι
όπως μου προστάζουν,γιατί όλοι μας θέλουμε δε θέλουμε,ακολουθούμε σαν
υπάκουα προβατάκια γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά!!
Παραδείγματα στο επόμενο χαλί,αν υπάρξει.
Νάσαι καλά.

Blackangel είπε...

Νάντια καλησπέρα και σε σένα και σε ευχαριστώ πέρα από τη συμμετοχή σου και για την κριτική σου. Αυτό είναι το νόημα των σχολίων και μερικοί το παρεξηγούν. Προσωπικά αυτό κάνω. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορείς να συμφωνείς αλλά είναι σημαντικό όταν διαφωνείς να το εκφράζεις στον άλλο γιατί έτσι γεννιέται ένας διάλογος που μπορεί να φανεί χρήσιμος όχι μόνο στα εμπλεκόμενα μέρη αλλά και σε τρίτους.

Μετά την απαραίτητη εισαγωγή πάμε στην ουσία των πραγμάτων. Με «κατηγορείς» για αφελή επειδή θεωρείς ότι εξομοιώνω το Χριστοφοράκο με τους διαδηλωτές. Είναι μια εντύπωση που σου δημιουργείται ίσως επειδή δε σύνταξα σωστά το κείμενο. Δεν εξομοιώνω, απλά αντιπαραβάλλω. Το ένα ξέρεις δε συνεπάγεται το άλλο «σώνει και καλά». Όσον αφορά την ανάλυση που κάνεις στην πρώτη παράγραφο προσωπικά συμφωνώ.

Πάμε παρακάτω που έχει και πιο ενδιαφέρον για μένα. Που είδες βρε συ Νάντια να μιλώ για την ισότητα που αναφέρεις στο κείμενο μου? Διαβάζεις τη σκέψη μου μήπως? Γιατί μάλλον δε με κατάλαβες. Τι σχέση έχει η κοσμοθεωρία σου για την ισότητα με τη δικαιοσύνη για την οποία κάνω αναφορά εγώ? Δηλαδή για να καταλάβω, διαφωνείς ότι ο νόμος πρέπει να ισχύει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους ανεξάρτητα την κοινωνική τους θέση, τον πλούτο τους κλπ κλπ? Εγώ αυτό έθιξα και όχι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που μπορούμε να το συζητήσουμε σε ένα φιλοσοφικό επίπεδο κάποια άλλη στιγμή (ίσως κάνω μια δημοσίευση όταν θα έχω τον απαιτούμενο χρόνο γιατί δεν έχει νόημα να παραθέσω την άποψη μου αλλά και το τι έχει γραφτεί για την ισότητα τόσο από φιλόσοφους του παρελθόντος όσο και από σύγχρονους). Πραγματικά θα ήμουν πολύ αφελής αν προσπαθούσα να αποδείξω ότι με τη δίκαιη εφαρμογή του νόμου έχουμε ισότητα. Ισότητα δεν έχουμε έτσι και αλλιώς, Έχουμε ανισότητα. Και δε μπορούμε να κατηγορούμε πάντα τους φυσικούς νόμους για αυτό, έτσι δεν είναι? Δεν έχουμε ένα κοινό σημείο εκκίνησης κακά τα ψέματα όσο και προικισμένος να είναι κάποιος άνθρωπος.

Δεν ασπάζομαι τον πεσιμισμό που εκφράζεις προς το τέλος της απάντησης σου. Αν εκ προοιμίου προκαταβάλω τον εαυτό μου ότι δε μπορώ να προσφέρω στην κοινωνία, δε θα προσφέρω. Δε μπορούμε να αποφεύγουμε τη «σύγκρουση» μια ζωή, ούτε να κρυβόμαστε. Ο ίδιος ο ωφελισμός (θέλω να γράψω κάποια στιγμή για αυτόν) η θεωρία που βασίστηκε ο φιλελευθερισμός, μας αναφέρει ότι οι άνθρωποι δε μπορούν να ζουν με την απογοήτευση των ανικανοποίητων προτιμήσεων και ένας τρόπος να αποφύγουμε αυτή την απογοήτευση είναι να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ο ανεπίτευκτος στόχος δεν ήταν κάτι που άξιζε να ασχοληθούμε. Ο Kymlica μας αναφέρει τον «ικανοποιημένο σκλάβο» που προσαρμόζεται στη σκλαβιά του και δεν επιθυμεί την ελευθερία του. Οι ευπροσάρμοστες προτιμήσεις είναι «διαγνωσμένες» επιστημονικά τόσο από τη ψυχολογία όσο και από τις κοινωνικές επιστήμες. Αυτό που εσύ πράττεις, το υιοθετούν πολλοί άνθρωποι σήμερα. Προσαρμόζουν τις απαιτήσεις τους στις ταγές καταπιεστικών ουσιαστικά κοινωνιών οι οποίες «αρνούνται» την εκπλήρωση των προσωπικών τους στόχων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ικανοποιώντας απλώς τις ευπροσάρμοστες προτιμήσεις τους. Αν σκεφτείς ότι υπάρχουν περισσότερες ανικανοποίητες προτιμήσεις, η κοινωνία ουσιαστικά «διδάσκει» τους πολίτες τους να μην επιθυμούν ορισμένα πράγματα από τη στιγμή που γεννιούνται. Οι άνθρωποι είμαστε ευπροσάρμοστοι. Αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό γιατί επιβιώνουμε και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες και κακό γιατί αποδεχόμαστε πρακτικές που δε θα δεχόμαστε αν δε διαθέταμε αυτό το χαρακτηριστικό γιατί θα ερχόμαστε σε σύγκρουση με την καταπίεση. Θα ήταν ή αυτή ή εμείς.

Σε ευχαριστώ και πάλι για την εποικοδομητική κριτική σου χάρη στην οποία βρήκα την ευκαιρία να συζητήσω και όχι απλώς να δημοσιεύσω τη γνώμη μου, πράγμα το οποίο πολλές φορές καταντάει κουραστικό γιατί είναι σα να μιλάς με τον εαυτό σου. Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να συμφωνήσω μαζί του.