Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Θα πάει η βόμβα σύννεφο......



"Οταν εισέβαλλαν στο Ιράκ, πριν τέσσερα χρόνια, οι Αμερικανοί, υπολόγιζαν κι αναλόγως είχαν σχεδιάσει, ότι σε τρία χρόνια το πολύ η κατάσταση στη χώρα θα είχε εξομαλυνθεί κι ότι ύστερα απ' αυτό με 5.000 παραμένοντες στρατιώτες θα είχαν τον έλεγχο και θα έκαναν κουμάντο στο διηνεκές. Μια λεγεώνα δηλαδή, φέρ' ειπείν η IV Αυγούστα κι όλη η περιοχή θα απολάμβανε την Pax Americana φορ γκουντ.

Δεν τους έκατσε ο υπερσυντέλικος, αντιθέτως τους έκατσε ένας μέλλων διαρκείας, που τους πάει (πάλι) πίσω-τσιφ-στο σύνδρομο ΒιετΝάμ. Περί τις 135.000 στρατιωτικοί, που σύντομα θα γίνουν 150.000, έχουν εγκλωβισθεί στη μαύρη τρύπα της κόλασης που άνοιξαν, «παράγοντας» περί τους 70 με 100 νεκρούς την ημέρα, διαμελίζοντας το Ιράκ, εξαρθρώνοντας το όποιο modus vivendi μεταξύ των εθνών, των εθνοτήτων, των τάξεων και των θρησκευτικών ομάδων της χώρας· αποσταθεροποιώντας την ευρύτερη γύρω της περιοχή, χωρίς ορατή προοπτική απαγκίστρωσης αλλά, αντιθέτως, επέκτασης της σύρραξης σε όμορα κράτη.

Αξιοποιώντας τους εμφυλίους πολέμους και τις βαθειές αντιθέσεις που ενδημούν στην, άλλωστε επί μακρόν ταλανισμένη απ' τους Δυτικούς και τους Οθωμανούς, Μέση Ανατολή, οι Αμερικανοί εφαρμόζουν το δόγμα «διαίρει και βασίλευε» στην πιο εκφυλισμένη του μορφή «διαίρει και φόνευε» (ώσπου να φονευθείς).

Ακόμα και οι Ρωμαίοι (ή μάλλον κυρίως αυτοί) θα τράβαγαν τα μαλλιά τους. Ανίκανοι για οποιασδήποτε μορφής «Αμερικανική Ειρήνη» οι Αμερικανοί, χύνουν αίμα, όλο και πιο πολύ αίμα κάνοντας την πιο μακάβρια επένδυση. Το αίμα αυτό θα βοά επί δεκαετίες, το άγος αυτό θα απαιτεί την εξιλέωσή του στον αιώνα.

***

Ανιστόρητοι, καθώς φαίνεται, αυτοί οι «μαθητευόμενοι μάγοι» του δυτικού πολιτισμού, που ανδρώθηκαν μέσα στον ψυχρό πόλεμο -από το 1949 έως το 1989- και κάνουν κουμάντο στον πλανήτη μόνοι τους εδώ και 20 χρόνια, δεν δείχνουν να 'χουν περισσότερη αυτογνωσία από έναν «γίγαντα με μυαλό νάνου».

Αλλά, αν αυτός ο αφορισμός περιέγραψε καλύτερα παντός άλλου τους Ναζί, σήμερα μόνον φρίκη μπορεί να προκαλεί η προσομοίωση. Ενας λαός, πραγματικά σε πολλά αξιοθαύμαστος όπως οι Αμερικανοί, ένας γίγαντας που σαν άλλος αγαθός Πωλ Μπάνυαν οδηγείται απ' την ιθύνουσα τάξη του στον όλεθρο. Ολων. Πρώτα απ' όλα της ίδιας τους της δημοκρατίας, η οποία, όσον οι ημέρες, μετράει όλο και λιγώτερη απόσταση από τη δική της 18η Μπρυμαίρ των μικρών Βοναπάρτηδων, από τη δική της ολιγαρχία των Τριάκοντα, από τη δική της «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» - διαλέξτε.

Η εποχή των έκτακτων διαταγμάτων κι εξουσιών, του «Πατριωτικού Νόμου» και του Γκουαντάναμο, της περιστολής και της καταστολής των ελευθεριών έχει αρχίσει από καιρό στο εσωτερικό των ΗΠΑ καιτο αυτοκρατορικό σύνδρομο χαρακτηρίζει την πολιτική τους στο εξωτερικό, εδώ και πολύ περισσότερα χρόνια

...............................................................

Από τη λεηλασία του περιβάλλοντος έως τη λεηλασία των λαών, έχουμε φθάσει η πεμπτουσία του δυτικού πολιτισμού, έτσι όπως τον πραγματώνουν οι Αμερικανοί, να περιορίζεται στο τρίπτυχο χύνω αίμα, αντλώ πετρέλαιο, πουλάω δολάρια.

***

Ηδη τα τύμπανα της προπαγάνδας βαράνε μέσα απ' τα περισσότερα ΜΜΕ το εμβατήριο της ίδιας ρητορείας για το Ιράν με εκείνη που προηγήθηκε της εισβολής στο Ιράκ.

Ο ίδιος «κορμοράνος»!

Τρόμος;

Οχι για όλους. Είναι πολλοί στη Δύση, και στη χώρα μας, που επενδύουν στη διαβλεπόμενη εκλογή νέου Προέδρου απ' τους Δημοκρατικούς τις ελπίδες τους για μια αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Οχι τόσον για ηθικούς λόγους, αλλά γιατί πιστεύουν, τουλάχιστον οι πιο φιλελεύθεροι εκ των αμερικανόφιλων, ότι ένας ιμπεριαλισμός με συναίνεση είναι πιο αποτελεσματικός από τον ένοπλο ιμπεριαλισμό, πιο «παραγωγικός». Και δεν έχουν άδικο σε αυτό, απ' τη δική τους οπτική γωνία, την οποίαν όμως προδίδει ένα «ελλείπον παιγνιόχαρτο», ότι: πολύ συχνά τους διέψευσαν οι Δημοκρατικοί. Μάλιστα, περισσότερους πολέμους άνοιξαν οι ίδιοι απ' όσους οι Ρεπουμπλικανοί, όπως και ώς το τέλος μετά πείσμονος μανίας διαχειρίστηκαν όσους πολέμους κληρονόμησαν απ' τους ίδιους.

Κανονικά η επανάληψη θα έπρεπε να διδάσκει τους φερέλπιδες, αλλά αντιθέτως, φαίνεται απλώς να εκπίπτουν σε ένα λέγε-λέγε-λέγε ευσεβών πόθων, κάτι θα μείνει.

Διορατικότερος ο Νόαμ Τσόμσκι, είδε στον υποψήφιο των Δημοκρατικών Μπάρακ Ομπάμα έναν νέον Ρήγκαν - ένα επικοινωνιακό προϊόν που οι διαφορές του απ' τους Ρεπουμπλικανούς είναι μόνον για χαζοχαρούμενους καταναλωτές διαφήμισης.

Για την κυρία Χίλαρυ, τη σύζυγο του εραστή της Μόνικας Βομβαρδιστή Κλίντον, ούτε λόγος να γίνεται. Στην περίπτωσή της τον λόγο (και τη βαριά χρηματοδότηση) έχει το εβραϊκό λόμπι. Η (σχεδόν βέβαιη) εκλογή της κυρίας Ανθρωπιστικές Βόμβες θα σημαίνει απλώς ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα είναι παρακολούθημα των συμφερόντων του Ισραήλ.Καλά κρασιά. Ή αλλοιώς, θα πάει η βόμβα σύννεφο..."

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 21.ΙΙ.2007 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/02/2007

Ζητάω συγνώμη από τον/την Ispilon, που δεν του/της έδωσα credits για την "δημοσίευση" του άρθρου. Μέσω αυτού του βήματος τον/την καλώ να μου στέλνει στο email μου άρθρα παρομοίου περιεχομένου και φυσικά και δικά του/της αν το επιθυμεί και ο/η ίδιος/α.


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

.
Αυτή την φορά δεν βλέπω credits.

Ας είναι,...

Χαιρετίσματα.

Blackangel είπε...

Στην εξουσία? χεχεχε.....

Έχεις απόλυτο δίκιο. Παράλειψης και μάλιστα σοβαρή.

Το διόρθωσα όμως τσέκαρε. :-)

Ότι γράφω ισχύει.