Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Σκόρπιες σκέψεις και……λαϊκισμοί

Την επισκέφτηκα σήμερα στο δωμάτιο 664. Ομολογώ ότι ποτέ δεν την αγάπησα. Ούτε και εκείνη. Αυτό τουλάχιστον μου έδειχνε όλα αυτά τα χρόνια. Και όμως χάρηκε τόσο πολύ που με είδε. Δεν μπορεί να μην είναι αληθινά συναισθήματα αυτά. Μου είπε «ευχαριστώ» για κάτι πολύ μικρό που έκανα και έκλαιγε. Που να ήξερε ότι το έκανα για να «βγει η υποχρέωση». Ήθελα να της πω «συγνώμη» αλλά κώλωσα. Ούτε να κλάψω δεν μπόρεσα ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΔΕΙΛΟΣ. Δεν ξέρω αν έχω τον χρόνο να «απολογηθώ». Μάλλον όχι. Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ. Όχι δεν είναι αυτός που τον παίρνει. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΟΥΣΤΗΣ. Γράφω αυτές τις «γραμμές» από καθαρό εγωισμό. Για να νιώσω καλύτερα. Λες και ζητάω άφεση αμαρτιών από τον «Θεό του Internet». Τώρα μου έρχεται να κλάψω. Θέλω να ξαναπάω αύριο αλλά δεν ξέρω αν θα «μπορέσω». Τελικά αυτό είναι το blog. Ένα εξομολογητήριο και "καθαρτήριο" ψυχής. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Μια παρακαταθήκη μαλακίας. Ενθάδε κείτονται τα αποφθέγματα ενός μαλάκα. Έσπασε το καλούπι και δεν ξαναβγήκε άλλος πιο τρανός. Προσπαθώ να ξανασκληρύνω. Να πάρω το ηλίθιο και ψευτοαγέρωχο ύφος μου. Δεν έχω καταφέρει την ανάταση της ψυχής μου (από τις βασικές μου επιδιώξεις). Κάνει κάποια μικρά άλματα σαν τις χάρτινες σαΐτες και μετά υποκύπτει μοιρολατρικά στον νόμο της «βαρύτητας». Ποιο νόμο? Ορίστε? Χρόνια παλεύω να σκοτώσω τον μεσοαστό μέσα μου και τις περισσότερες φορές καταφέρνω να αναβιώνω τον μικροαστό. Δεν με λυπάμαι. Θα με λυπόμουν αν ΟΛΑ ΑΥΤΑ ήταν αφετηρία να γίνω "καλύτερος". Αλλά «δεν αλλάζει» ο άνθρωπος. Δυστυχώς. Δυστυχώς. Δυστυχώς. Δυστυχώς........

ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ "ΜΙΚΡΟ" ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ.

Υ.Γ. Αφήνω το υστερόγραφο «ανοιχτό» για το "ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ".

Δεν υπάρχουν σχόλια: