Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ






ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ






6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μητσάρα μου...
Τα συλλυπητήρια μου...

Μην ξεχνάς… όμως φίλε μου, ότι ο θάνατος είναι κάτι φυσικό… σαν τη ζωή… και ορισμένες φορές λειτουργεί και ως λύτρωση από τα δεινά τα οποία επιφέρει καμιά φορά αυτή η ζωή μας…

Στέλιος

Blackangel είπε...

Στέλιο μου σε ευχαριστώ πολύ.

Θα είναι υποκρισία να πω ότι "πονάω" πιο πολύ από την Ελένη, αλλά έζησα το "πρόβλημα" αυτής της γυναίκας από κοντά τα τελευταία 6 χρόνια και μπορώ να σου πω ότι την "έκλαψα" σχεδόν το ίδιο με τα παιδιά της. Οι τελευταίες ώρες ήταν πολύ δύσκολες.

Έχεις δίκιο σε όσα έγραψες. Απλά με τον θάνατο προσωπικά δεν θα συμβιβαστώ ποτέ.

Προσπάθησα να το φιλοσοφήσω αυτές τις μέρες για να απαλύν λίγο τον πόνο μου και δεν τα κατάφερα.

Ξέρεις, τετράγωνα σκεφτόμενος, λέω πολλές φορές ότι η φύση αναλαμβάνει την "ανανέωση". Σκέψου να ζούσαμε αιώνια? Θα είμασταν σαν τη διαφήμιση της γνωστής μάρκας ουίσκι με το ρομπότ. Χωρίς συναίσθήματα. Ίσως τελικά ο θάνατος μας κάνει πιο ανθρώπους.

Σε ευχαριστώ και πάλι.

Ανώνυμος είπε...

μαύρο μου αγγελάκι συλλυπητήρια και απο μένα.
Καλό ταξίδι στην Ειρήνη.
Ο ξαφνικός θάνατος είναι τραγικός αλλά και ο μακροχρόνιος είναι αργός και δυσκολότερος.
Είναι δύσκολο το να μην πονέσεις και αυτό που λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει δεν ξέρω κατα πόσο αληθεύει.
Όσο περνάει ο καιρός απλά συνηθίζεις την απουσία και απο κάποια στιγμή και μετά είναι σαν όνειρο. Γι'αυτό κρατάμε στην μνήμη μας μόνο όμορφες στιγμες για να χουμε μία όμορφη ανάμνηση για τον άνθρωπο που χάσαμε.
αυτό έκανα και γω κράτησα τις ομορφότερες στιγμές απο τη ζωή με τη μαμά μου και διέγραψα όλες τις άσχημες που ζήσαμε τις τελευταίες.
Το ίδιο κάνε και συ.
Με το θάνατο δεν συμβιβάστηκε κανείς και ούτε θα υπάρξει ποτέ άνθρωπος που θα το κάνει.Είναι μία ανθρώπινη αδυναμία που δεν λείπει απο κανένα μας.
Όμως η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα καινούρια δεδομένα της όσο μ[πορούμε γρηγορότερα τόσο για μας όσο και για τους δικούς μας και ένα παραπάνω όταν αυτοί στιρίζονται σε μας.
Καλή δύναμη!
Φαίδρα

Blackangel είπε...

Φαίδρα μου σε ευχαριστώ πολύ για την ζεστή σου δημοσίευση.

Λυπάμαι για τη μητέρα σου δεν το ήξερα. :-((

Έχεις δίκιο σε όλα όσα έγραψες.

Προσωπικά θεωρώ ότι ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται ηττάται. Η πορεία του είναι συνεχόμενες απώλειες στις οποίες καλείται να προσπαρμοστεί. Σε αυτή την πορεία άλλοι αναζητούν λύτρωση στα φάρμακα, άλλοι στη θρησκεία, άλλοι στο μεταφυσικό, άλλοι σε μια σχέση, στην οικογένεια τους, στα παιδιά τους, στους φίλους τους, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, σε μια απομόνωση κοκ (πολύ μακρύς ο κατάλογος).

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΕΔΩ.

Είναι πολύ σημαντική για μένα.

gog είπε...

Ουπς ... μόλις σήμερα το διάβασα.
Συλλυπητήρια και από μένα και κοίτα να δώσεις κουράγιο στην Ελένη. Εκείνη είναι ΕΔΩ και έχει τα "σφουγγαράκια" της που τη χρειάζονται γερή και δυνατή.

Blackangel είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Γογώ μου.

Συμφωνώ με αυτό που έγραψες.

Πολλά φιλιά και να.....προσέχεις.